Ο δρόμος για να γίνει αυτό είναι η υλοποίηση παραγωγικών επενδύσεων που θα δώσουν δουλειές και εισοδήματα και θα αυξήσουν την παραγωγή. Παράλληλα, για να διασφαλιστεί η ροή χρήματος στην εγχώρια αγορά θα πρέπει να αυξηθούν οι εξαγωγές. Κι αυτό διότι εφόσον δεν έχουμε δικό μας νόμισμα να τυπώνουμε, για να αυξήσουμε τα χρήματα που υπάρχουν στη χώρα πρέπει να τα πάρουμε από τους άλλους και αυτό γίνεται μόνο με εξαγωγές και τουρισμό. Μόνο έτσι θα μπαίνει υγιές χρήμα στην αγορά, δηλαδή όχι δανεικό.
Ολα αυτά συναποτελούν ένα υπέροχο σχέδιο και το ζητούμενο είναι αυτό να είναι εφαρμόσιμο. Για να είναι εφαρμόσιμο αυτό το σχέδιο πρέπει να γίνουν πάρα πολλές μεταρρυθμίσεις που δεν σχετίζονται απαραίτητα με την οικονομία ή την οικονομική πολιτική, αλλά με χίλια δυο άλλα ζητήματα.
Ποια είναι αυτά τα ζητήματα τα οποία καθορίζουν και ποιες είναι οι μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν;
Η κυβέρνηση αυτή, όπως και όλες οι κυβερνήσεις του κόσμου, μπλεγμένες στον κυκεώνα της γραφειοκρατίας, εγκλωβισμένες σε ένα πλήθος νόμων, υπουργικών αποφάσεων και ερμηνευτικών εγκυκλίων, τις οποίες παρουσιάζουν ξαφνικά μπροστά τους οι επικεφαλής της γραφειοκρατίας δημόσιοι υπάλληλοι, αδυνατούν να εφαρμόσουν τις μεταρρυθμίσεις. Εξάλλου, η γραφειοκρατία γι’ αυτό υπάρχει, αυτός είναι ο βασικός στόχος της, να εμποδίσει τις μεταρρυθμίσεις.
Πώς θα καταλάβουν λοιπόν οι κυβερνώντες ποιες είναι οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις; Πώς θα καταλάβουν γιατί δεν γίνονται επενδύσεις, από τη στιγμή που θεωρούν ότι οι ίδιοι έκαναν τις βασικές κινήσεις για να ξεμπλοκάρουν ιδιωτικοποιήσεις, να πουλήσουν ζημιογόνες δημόσιες επιχειρήσεις σε ιδιώτες, αφού μείωσαν τους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές;
Δεν μπορεί κανένας πολιτικός να αντιληφθεί τι πηγαίνει στραβά όσο ψάχνει μέσα στο υπουργείο του και ρωτάει τους δημοσίους υπαλλήλους. Για να το καταλάβει πρέπει να ρωτήσει την πιάτσα, τις αγορές, αυτούς που θα έπρεπε να επενδύσουν αλλά δεν επενδύουν.
Και επειδή και το να ρωτήσει είναι δύσκολο, ας δει τις καταγραφές που υπάρχουν ήδη. Η ευρύτερη καταγραφή έχει γίνει από τον ΟΟΣΑ. Είναι η περίφημη -και ξεχασμένη στα συρτάρια – εργαλειοθήκη του. Εκεί αναφέρονται εκατοντάδες αλλαγές που είναι αναγκαίες για να λειτουργήσει αποτελεσματικά η οικονομία και να διορθωθούν οι στρεβλώσεις.
Και παράλληλα με την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ, ας πάρει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και το επιτελείο του, ο κ. Ακης Σκέρτσος και ο κ. Γιώργος Γερωνυμάκης, τις ετήσιες εκθέσεις του Φόρουμ του Νταβός της Παγκόσμιας Τράπεζας ή και άλλων οργανισμών με την κατάταξη των χωρών με βάση την ανταγωνιστικότητά τους να τις μελετήσουν.
Οι λίστες αυτές, στις οποίες η Ελλάδα βρίσκεται σε ντροπιαστικά χαμηλά επίπεδα, κρύβουν όλη την αλήθεια για το τι πρέπει να κάνει μια κυβέρνηση που θέλει να προσελκύσει επενδύσεις. Εκεί θα διαπιστώσει η κυβέρνηση ότι η μείωση των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών είναι μόνο δύο από τις 100 αλλαγές που πρέπει να γίνουν. Και θα δει και τις 98 που δεν έχει κάνει ακόμη και πρέπει να τις κάνει άμεσα.
Θα δει ότι με τις διαδικασίες της Ελληνικής Δικαιοσύνης δεν μπορεί να περιμένει άμεσα επενδύσεις διότι δεν προστατεύεται επαρκώς ούτε ο επιχειρηματίας, ούτε οι μέτοχοι, ούτε η ίδια η επένδυση. Οτι τα εμπόδια που βάζει η γραφειοκρατία είναι αξεπέραστα και αποτελούν το μεγαλύτερο πρόβλημα στην προσέλκυση επενδύσεων – ελληνικών και ξένων.
Οτι η απόλυτη έλλειψη τραπεζικής χρηματοδότησης είναι καθοριστικό πρόβλημα για οποιαδήποτε επένδυση. Οτι οι υποδομές που υπάρχουν δεν εξασφαλίζουν την απαιτούμενη ποιότητα για να λειτουργήσει ικανοποιητικά μια μεγάλη επένδυση.
Θα δει ότι πρέπει να γίνουν πολλές αλλαγές στους νόμους για να νιώσει ασφαλής και προστατευμένος ένας ξένος επενδυτής. Και πρέπει να γίνουν πολλές αλλαγές στις διατάξεις που αφορούν τους ξένους επενδυτές για να μπορέσουν να επενδύσουν.
Και δεν είναι μόνο αυτά. Οι λίστες κατάταξης με βάση την ανταγωνιστικότητα που δημοσιεύουν οι διεθνείς οίκοι είναι πάρα πολύ αναλυτικές και χρήσιμες. Κατά τη γνώμη μου, λοιπόν, θα έπρεπε να έχει ήδη οριστεί μια μικρή ομάδα δικηγόρων με αποκλειστική αρμοδιότητα να εξετάσει τι πρέπει να γίνει για να ανέβει η χώρα αρκετές θέσεις στις λίστες ανταγωνιστικότητας και να ετοιμάσει τις οδηγίες για άμεση εφαρμογή από τον κάθε υπουργό.
Κατά τα άλλα, αν συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε την ανάπτυξη της οικονομίας με μόνο όπλο την οικονομική θεωρία, όπως κάνουμε μέχρι τώρα, αντί να δούμε τα πραγματικά εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι επενδυτές θα περιμένουμε τις επενδύσεις και την ανάπτυξη ματαίως.