Σαράντα πέντε χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση, η Ελλάδα αναγνωρίζει επιτέλους τη χρησιμότητα της μεσαίας τάξης για την ανάπτυξη και την ευημερία.
Η μεσαία τάξη, η οποία ήταν υπό διωγμό τα τελευταία πέντε χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και δεχόταν συστηματικά όλες τις προηγούμενες δεκαετίες μια φοβερή ιδεολογική επίθεση κυρίως από την Αριστερά, αντέδρασε με το μοναδικό όπλο που της προσφέρει η δημοκρατία, την ψήφο της. Μαύρισε την κυβέρνηση, όπως έχει ξανακάνει στο παρελθόν, αλλά αυτή τη φορά απέρριψε και τον λαϊκισμό, πράγμα που δεν είχε ξανακάνει.
Ο κύκλος ιδεών του Ευάγγελου Βενιζέλου που ολοκληρώθηκε την περασμένη εβδομάδα είχε ως θέμα την ανασύσταση της μεσαίας τάξης και εκεί ο κ. Βενιζέλος υποστήριξε την άποψη ότι η ανασύσταση της μεσαίας τάξης αποτελεί το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας.
Στις ομιλίες αυτού του κύκλου ιδεών, καθηγητές, αναλυτές και οι επικεφαλής των ελληνικών τραπεζών προσδιόρισαν τα οικονομικά χαρακτηριστικά της εποχής μας, ενώ ο πρόεδρος της Alpha Bank καθηγητής Βασίλης Ράπανος υπογράμμισε ότι η ύπαρξη μεσαίας τάξης είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη σωστή λειτουργία της δημοκρατίας.
Πέραν όμως των ιδεολογικών αναλύσεων για τη μεσαία τάξη, αυτό που πρέπει να γίνει είναι να προσδιοριστεί πρακτικά το τι απαιτείται ώστε να παίξει τον ρόλο της ως μοχλός ανάπτυξης και ως εγγυήτρια της δημοκρατίας.
Και αν το σκεφτεί κανείς αυτό θα διαπιστώσει ότι για να ανασυσταθεί η μεσαία τάξη και να βοηθήσει τη χώρα χρειάζονται καταρχάς δύο πράγματα: πρώτον, ο εξορθολογισμός των νόμων, και δεύτερο, η εφαρμογή τους χωρίς εξαιρέσεις και παράθυρα.
Η υπόθεση δεν είναι απλή. Η πολυνομία, οι αντιφατικοί νόμοι, οι φωτογραφικές διατάξεις, τα επίτηδες τοποθετημένα κενά που αφήνουν περιθώρια αυθαιρεσιών και ερμηνειών στη δημόσια διοίκηση είναι αυτά που εμποδίζουν τη μεσαία τάξη να λειτουργήσει, να αναπτυχθεί και να προσφέρει την οικονομική ανάπτυξη στη χώρα.
Δυστυχώς σε ένα κράτος όπου όλα ελέγχονται από το Δημόσιο και κατ’ επέκταση από τις κυβερνήσεις και τα κόμματα, δεν μπορούν να λειτουργήσουν σωστά ούτε η δημοκρατία ούτε η κοινωνία. Αυτό λοιπόν που χρειάζεται και που επισημάνθηκε και από τον κ. Βενιζέλο και από όλους τους άλλους ομιλητές είναι η ενίσχυση των ανεξάρτητων θεσμών με προτεραιότητα την πλήρη ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης από την πολιτική. Αυτό είναι το πρώτο και απαραίτητο βήμα αλλά δεν είναι το μόνο.
Κάποιος θα πρέπει άμεσα να αναλάβει το μεγάλο έργο του ξεσκαρταρίσματος όλων των κανόνων και των διαδικασιών του Δημοσίου που σχετίζονται με τους πολίτες και με τις επιχειρήσεις.
Αυτό δεν μπορεί να το κάνουν οι δημόσιες υπηρεσίες, διότι είναι αντίθετο με τα συμφέροντα της γραφειοκρατίας του Δημοσίου. Δεν πρόκειται ποτέ οι ίδιες οι δημόσιες υπηρεσίες να συμβάλουν στον αυτοπεριορισμό τους, στη μείωση της ισχύος τους και στην απελευθέρωση των πολιτών από τον ασφυκτικό και καταστροφικό έλεγχο που του ασκούν, διότι αυτός ακριβώς είναι ο τρόπος μέσω του οποίου αποκτούν ισχύ και χρήμα.
Η κυβέρνηση ή ακόμη καλύτερα η Βουλή θα πρέπει να αναθέσει σε κάποια εξωτερική επιτροπή που θα απαρτίζεται από πρόσωπα κύρους και εμπειρίας να αναλάβει αυτό το έργο και ο καλύτερος τρόπος για να το κάνει είναι να ξεκινήσει με στόχο την προώθηση της Ελλάδας σε ανώτερες θέσεις στις παγκόσμιες κατατάξεις που εκδίδουν οι διεθνείς οργανισμοί.
Το να βαυκαλιζόμαστε, για παράδειγμα, ότι κάποια από τα ελληνικά πανεπιστήμια βρίσκονται μεταξύ των χιλίων καλύτερων του κόσμου είναι ντροπή. Θα πρέπει να βρεθούν καταρχήν όλα μεταξύ των 100 καλύτερων και στη συνέχεια ακόμη υψηλότερα. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στις κλασικές σπουδές θα πρέπει να βρίσκονται στην πρώτη θέση.
Το ίδιο ισχύει για όλες τις λίστες κατάταξης, όπως π.χ. της ανταγωνιστικότητας και του επιχειρείν που εκδίδουν οι διεθνείς οργανισμοί.
Η επιτροπή αυτή λοιπόν που θα αναλάβει -αν ποτέ υπάρξει τέτοια επιτροπή και αν ποτέ της ανατεθεί- το έργο βελτίωσης της θέσης της χώρας σε όλες τις διεθνείς λίστες κατάταξης, θα πρέπει να πάρει τις λίστες, να δει τα κριτήριά τους, να εντοπίσει πού βρίσκεται η αδυναμία της χώρας και να προτείνει συγκεκριμένες αλλαγές που αυτομάτως θα ανεβάσουν τη χώρα πολλές θέσεις πιο πάνω από τα τάρταρα στα οποία βρίσκεται σήμερα.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος σήμερα είναι δυστυχώς αναγκαστικά απαλλαγμένος από την παρουσία του στη Βουλή, θα ήταν ο ιδανικός επικεφαλής αυτής της επιτροπής η οποία θα επιτελέσει ένα μοναδικό ιστορικά έργο στη χώρα.
Και εφόσον ο ίδιος υποστηρίζει ότι η ανασύσταση της μεσαίας τάξης είναι το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας, ο οδικός χάρτης για να πετύχει η συγκεκριμένη προσπάθεια είναι μέσω αυτής της διαδικασίας.
Και τελικά η άνοδος της χώρας σε καλύτερες θέσεις, σε όλες τις λίστες παγκόσμιας κατάταξης των χωρών, είναι και η μόνη μέθοδος αξιολόγησης του έργου κάθε κυβέρνησης. Οι κυβερνήσεις που ανεβάζουν τη χώρα στις διεθνείς λίστες είναι καλές, οι κυβερνήσεις που κατεβάζουν τη χώρα από αυτές είναι κακές. Ολα τα άλλα κριτήρια είναι παραπλανητικά.