Πρέπει να είναι μία από τις χειρότερες προεκλογικές περιόδους που έχουμε ζήσει τις τελευταίες δεκαετίες. Θα μου πείτε, το ίδιο λέμε κάθε φορά, αλλά η αλήθεια είναι ότι κάθε φορά ο πολιτικός κόσμος πέφτει όλο και χαμηλότερα και διαψεύδει όσους αφελείς θεωρούσαν ότι ο λαϊκισμός δεν θα αντέξει το βάρος των πραγματικών προβλημάτων και ότι θα επανέλθουμε σε ένα υψηλότερο επίπεδο. Δυστυχώς, όμως, ο λαϊκισμός αντέχει, γενικεύεται και ίσως αυξάνεται όσο περνάνε τα χρόνια.
Εχουμε από τη μία την εξαιρετικά λαϊκίστικη πολιτική της κυβέρνησης που τάζει παροχές με το τσουβάλι, για τις οποίες γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν μπορεί να τις εφαρμόσει διότι δεν υπάρχουν τα λεφτά. Εχουμε την αξιωματική αντιπολίτευση που θα ήθελε να ανεβάσει το επίπεδο αλλά σύρεται κακήν κακώς στο πεδίο της λάσπης και των υποσχέσεων. Υπόσχεται ο Τσίπρας μείωση του ΦΠΑ σε ορισμένα είδη εστίασης στο 13% και ειρωνεύεται τον Μητσοτάκη ότι θα αναγκαστεί να ψηφίσει τα μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση. Αναγκάζεται ο Μητσοτάκης να υπερθεματίσει προτείνοντας μείωση σε όλα τα είδη εστίασης στο 13%. Πώς θα γίνουν αυτά χωρίς λεφτά; Αργότερα ή γρηγορότερα θα ακυρωθούν.
Ανακοινώνει η κυβέρνηση παροχές δώρων και επιδομάτων για εξαγορά ψήφων, που θα επιφέρουν σκληρότερα μέτρα λιτότητας για όλους για να καλυφθούν οι προεκλογικές τρύπες του Προϋπολογισμού. Λέει ο Τσίπρας ότι δεν έχουν αντιδράσει οι αγορές. Μα σταμάτησαν ήδη να μας δανείζουν και η κυβέρνηση ανέβαλε την έκδοση του προγραμματισμένου ομολόγου. Τι αντίδραση περιμένει ο πρωθυπουργός; Να έρθουν εδώ οι αγορές και να μας πλακώσουν στα χαστούκια;
Τσίπρας και Μητσοτάκης κονταροχτυπιούνται στη Βουλή για τους μπαμπάδες τους, για ψευτοσκάνδαλα, για μίζες, οι βουλευτές τους βρίζονται χυδαία, ο αριθμός των υποψηφίων σε όλα τα κόμματα και για όλες τις θέσεις έχει αυξηθεί σε πρωτοφανή επίπεδα. Ολοι αναζητούν μια καρέκλα για να τη βγάλουν μέσα στην κρίση. Μιλάνε ακατάπαυστα, φωνάζουν, βρίζουν, υπόσχονται, ξεφτιλίζονται στα social media και στα κανάλια.
Ακόμη και οι αναρχικοί έχουν ξεσηκωθεί προεκλογικά και κάνουν τη δική τους πολιτική καμπάνια. Καίνε αυτοκίνητα και μαγαζιά, σπάνε πεζοδρόμια, πετάνε μπογιές, διαδηλώνουν.
Ουδείς βέβαια μπορεί να καταλάβει ποιος είναι με ποιον. Είναι οι αναρχικοί και οι ακροαριστεροί με τον Τσίπρα που ανέχεται τις φασαρίες τους ή είναι εναντίον του; Είναι οι Καραμανλικοί με τον Μητσοτάκη ή του σκάβουν τον λάκκο; Θα ψηφίσει ο Κώστας Καραμανλής τον Κυριάκο όταν βρεθεί μόνος του πίσω από το παραβάν στις εκλογές; Θα ψηφίσει ο Κυριάκος τον Μπακογιάννη στις δημοτικές;
Ο ΣΥΡΙΖΑ, βλέποντας την απόλυτη καταστροφή του στις εκλογές Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στηρίζει ανεξάρτητους υποψήφιους για να μοιραστεί τη νίκη τους. Οι ανεξάρτητοι υποψήφιοι εκνευρίζονται και δηλώνουν πως δεν θέλουν τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ. Η Χρυσή Αυγή σιωπά και ευελπιστεί να περάσει ο Κασιδιάρης στον δεύτερο γύρο. Ο Γερουλάνος παλεύει μόνος του οργώνοντας καθημερινά την Αθήνα, ο Μπακογιάννης κάθεται και περιμένει να εκλεγεί αυτόματα, η Φώφη σκέφτεται πώς θα αποφύγει να βάλει τον Βενιζέλο στο Επικρατείας, ο Τσακαλώτος και ο Τζανακόπουλος σκέφτονται πώς θα γίνουν Τσίπρες στη θέση του Τσίπρα, ο Τσίπρας, ο Παππάς και ο Φλαμπουράρης σκέφτονται τι θα κάνουν με τον Τζανακόπουλο ενώ γράφουν πυρετωδώς fake news. Το μισό ΠΑΣΟΚ σκέφτεται να συνεργαστεί με τη Ν.Δ. μετεκλογικά, το άλλο μισό να μη συνεργαστεί. Το «κεφάλαιο» με ποιον είναι; Με τη Ριζοσπαστική Αριστερά; Οι βιομήχανοι και οι μεγαλοεπιχειρηματίες στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ φανερά, ο ΣΥΡΙΖΑ διαφημίζει ότι είναι με τους πολλούς εναντίον του κεφαλαίου. Οι Αμερικάνοι στηρίζουν τη Ριζοσπαστική Αριστερά, οι Γερμανοί το ίδιο, οι δημόσιοι υπάλληλοι περιμένουν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών για να δουν αν θα φορέσουν μπλε γραβάτα την επομένη στο γραφείο ή αν θα χαιρετιούνται με τη γροθιά αποκαλώντας ο ένας τον άλλον «σύντροφε».
Ο καθένας για την πάρτη του, όλοι μαζί ένας πολτός που βράζει σε μια πτωχευμένη χώρα που επιβιώνει ελέω δανειστών και διεθνούς βοήθειας.
Κανείς βέβαια δεν ενδιαφέρεται για τη χώρα. Μεταρρυθμίσεις, αναπτυξιακή πολιτική, κοινωνικό κράτος, αναδιάρθρωση των τραπεζών, όλα έχουν σταματήσει. Η χώρα ασχολείται μόνο με το χυδαίο πολιτικό σόου.
Ποιος ασχολείται με τη χώρα; Μόνο οι ξένοι. Μόνο οι διεθνείς οργανισμοί. Μόνο οι κατηγορούμενοι ως «γερμανοτσολιάδες». Μόνο αυτοί περιμένουν να τελειώσει αυτή η πολιτική γελοιότητα για να δουν τι θα περισωθεί και πώς θα συνέλθει η ελληνική οικονομία, πώς θα ξεκινήσει μια αναπτυξιακή πορεία, πώς θα συμμαζευτούν τα ασυμμάζευτα, πώς θα σταθεί στα πόδια της χωρίς δεκανίκια η Ελλάδα. Και φανταστείτε ότι είμαστε ακόμη μακριά από τις εθνικές εκλογές. Φανταστείτε τι έχει να γίνει μέχρι τότε. Δεν θα μείνει τίποτα όρθιο.