Τις περισσότερες φορές – για να είμαι απλώς επιεικής στη κρίση μου- οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών και μαζί τους, η πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού της χώρας μας βρίσκονται χαμένοι στη …μετάφραση. Με άλλα λόγια, αδυνατούν να παρακολουθήσουν το διεθνή βηματισμό των εξελίξεων στις αγορές, παραμένοντας να ψάχνουν το νήμα της εξόδου στο Λαβύρινθο της γραφειοκρατίας.
Είναι άγνοια; Είναι ανεπάρκεια; Είναι … Τίποτα από όλα αυτά. Είναι απλώς τα συμφέροντα που οχυρώνονται πίσω από την γραφειοκρατία που τρέφεται διαρκώς με νόμους, κανονισμούς, εγκυκλίους και υπουργικές αποφάσεις που η κάθε μια εξ αυτών συντηρεί την ηθελημένη ασάφεια. Βεβαίως, τίποτα δεν αποκλείει και τις φωτογραφικές διατάξεις που κολλούν γάντι με εξυπηρετήσεις ημετέρων και άλλες διευθετήσεις.
Το αίτημα – διαρκώς επαναλαμβανόμενο από φωτισμένες πολιτικές και κοινωνικές μειοψηφίες- για μια ακομμάτιστη, λειτουργική και αποτελεσματική δημόσια διοίκηση παραμένει στα αζήτητα καθώς κανένας (πλην εξαιρέσεων) δεν επιθυμεί να συγκρουστεί με το τέρας της γραφειοκρατίας και τα αυτονομημένα συμφέροντα της που καθορίζουν δίχως άλλο και πολιτικές συμπεριφορές.
Οι σκέψεις αυτές με έζωσαν καθώς διάβαζα το τελευταίο Δελτίο του ΣΕΒ για την Ελληνική οικονομία – Οικονομία & Επιχειρήσεις με θέμα: «Ανάπτυξη των logistics με ευρωπαϊκές προδιαγραφές: Καθοριστικός παράγοντας για την εξωστρέφεια της ελληνικής παραγωγής!» (Πέμπτη, 10 Ιανουαρίου 2019).
Το Δελτίο – που επιμελείται ο Τομέας Μακροοικονομικής Ανάλυσης και Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΕΒ- είναι διαθέσιμο εδώ: https://bit.ly/2RH7A5B.
Από τις επισημάνσεις των συγγραφέων του κρατώ το εξής στοιχείο: «11 προκηρύξεις, 3 διαγωνισμοί και περίπου 12 χρόνια». Τόσα χρόνια, τόσες προκηρύξεις και τόσοι διαγωνισμοί χρειάστηκαν για να προχωρήσει το Κέντρο Αποθήκευσης και Διανομής (ΚΑΔ) στο Θριάσιο Πεδίο.
Σε αντίθεση, όπως μας ενημερώνουν οι συγγραφείς του Δελτίου, «η Ισπανία μέσα σε πέντε έτη έθεσε σε παραγωγική λειτουργία το Plazza Logistics Park οκταπλάσιας έκτασης.
Τέτοιου είδους χρονικές καθυστερήσεις δεν είναι, όμως, αποδεκτές στην ιδιωτική οικονομία». Επιπλέον, προσκομίζουν και το παράδειγμα μιας πρόσφατης επένδυσης: «Η Fraport, που είναι μια ιδιωτική επένδυση αξιοποίησης αεροδρομίων, πέρασε και αυτή από 40 κύματα πριν τελεσφορήσει. Και είμαστε όλοι μάρτυρες των αβελτηριών στην επένδυση του πρώην αεροδρομίου της Αθήνας στο Ελληνικό. Υπάρχει, λοιπόν, επιτακτική ανάγκη η δημόσια διοίκηση να δημιουργήσει πλέον μια ειδική ή γενική γραμματεία εφοδιαστικής αλυσίδας στο Υπουργείο Ανάπτυξης που θα ασχολείται αποκλειστικά και οριζόντια με την υλοποίηση της στρατηγικής που έχει εκπονήσει το Εθνικό Συμβούλιο Logistics, δηλαδή με το σύνολο των δράσεων και πολιτικών που είναι αναγκαίες για την περαιτέρω ανάπτυξη του κλάδου, την αύξηση των επενδύσεων και της απασχόλησης».
Και να σκεφτείτε ότι ο κλάδος των logistics συνεισφέρει και στο ΑΕΠ και στην απασχόληση. Αλλά αυτά για την πολιτική τάξη της χώρας δεν μετρούν.
Συνεχίζω και διαβάζω και πάλι και πάλι : «Οι όροι που δόθηκαν στο Θριάσιο είναι απαραίτητο να επεκταθούν στο σύνολο των ΚΑΔ, αν θέλουμε ο κλάδος να στέκεται με αξιώσεις απέναντι στον ευρωπαϊκό ανταγωνισμό. Ενδεικτικά, οι όγκοι δόμησης των ΚΑΔ στην Ελλάδα παραμένουν περίπου 30% δυσμενέστεροι από τον ευρωπαϊκό ανταγωνισμό, ενώ μόνο για να παραχωρηθεί το 35% του διαθέσιμου χώρου στο Θριάσιο χρειάστηκαν 11 προκηρύξεις, 3 διαγωνισμοί και περίπου 12 χρόνια».