Δεν θα μείνω τόσο στο ίδιο το πρωθυπουργικό στόρι για το τι είναι η Ελλάδα επί των ημερών της διακυβέρνησης του – έτσι όπως αυτό το στόρι «ακούστηκε» στην έναρξη της 3ης Ευρωαραβικής Συνόδου (Αθήνα, 29 Οκτωβρίου 2018)- αλλά στις μικρές λεπτομέρειες του. Ποιες είναι αυτές οι λεπτομέρειες; Ο χρόνος για παράδειγμα. Το πότε θα εκδηλωθούν οι πρωτοβουλίες που θα συνοδεύουν την εξέλιξη του στόρι αλλά και το είδος των πρωτοβουλιών. Επιπλέον, το εκτιμώμενο αποτέλεσμα τους. Για παράδειγμα, η συμβολή τους στη παραγωγική ανασυγκρότηση και το ΑΕΠ της χώρας.
Ας ξεκινήσουμε, όμως, από το ίδιο το πρωθυπουργικό στόρι. «Η Ελλάδα, λοιπόν, καθιερώνεται πλέον ως μία δυναμική οικονομία, με υψηλής κατάρτισης ανθρώπινο δυναμικό, αλλά και ένας σημαντικός, αναντικατάστατος, θα έλεγα, περιφερειακός ενεργειακός, εμπορικός, ναυτιλιακός και μεταφορικός διαμετακομιστικός κόμβος.
Η Ελλάδα, λοιπόν, καθιερώνεται πλέον ως μία δυναμική οικονομία, με υψηλής κατάρτισης ανθρώπινο δυναμικό, αλλά και ένας σημαντικός, αναντικατάστατος, θα έλεγα, περιφερειακός ενεργειακός, εμπορικός, ναυτιλιακός και μεταφορικός διαμετακομιστικός κόμβος.
Αναφέρομαι ιδιαίτερα σε σημαντικά έργα, τα οποία έχουν προχωρήσει όλο το τελευταίο διάστημα, που μετατρέπουν την Ελλάδα σε αυτόν τον διαμετακομιστικό κόμβο. Αναφέρομαι στους αγωγούς TAP και IGB, στον Κάθετο Διάδρομο, που θα συνδέει τον ΤΑΡ με τη Βουλγαρία και άλλες χώρες, αναφέρομαι στο μεγάλο project του αγωγού EastMed που θα ενώνει την Νοτιοανατολική Μεσόγειο με την Ευρώπη, στην αναβάθμιση της Ρεβυθούσσας και την ανάπτυξη στην Αλεξανδρούπολη του Κέντρου Επανυγροποίησης Φυσικού Αερίου.
Αναφέρομαι, επίσης, στις σιδηροδρομικές διασυνδέσεις και στα σχέδια που προωθούμε από κοινού στις τετραμερείς μας συναντήσεις και με τον Βούλγαρο Πρωθυπουργό, τον Ρουμάνο Πρωθυπουργό, αλλά και τον Πρόεδρο της Σερβίας, διασυνδέσεις με το Βελιγράδι και τη Μαύρη Θάλασσα, τη λεγόμενη Σιδηροδρομική Εγνατία. Αναφέρομαι στην ακτοπλοϊκή σύνδεση Θεσσαλονίκης – Σμύρνης και, βεβαίως, στην αναβάθμιση των λιμανιών μας του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης και σύντομα της Αλεξανδρούπολης και της Καβάλας, σε μείζονος σημασίας διαμετακομιστικά κέντρα».
Αν και ένα μέρος της εξέλιξης αυτού του πρωθυπουργικού στόρι περνάει και μέσα από την ατζέντα του ΤΑΙΠΕΔ – κυρίως τα λιμάνια της Αλεξανδρούπολης και της Καβάλας και εμμέσως τα ενεργειακά έργα- εν τούτοις η πρωτοβουλία αλλά και η ευθύνη βρίσκονται προς το μέρος της κυβέρνησης.
Στο σημείο αυτό δύο βασικές παρατηρήσεις: Η πρώτη έχει να κάνει με το γεγονός ότι το στόρι δεν έχει μια σαφή και στέρεα ενοποιητική αφηγηματική βάση που να περνά από το επίπεδο της προσδοκίας στο επιχειρηματικό σχέδιο δράσης με την κινητοποίηση όλων εκείνων των δυνάμεων που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στην υλοποίηση τους. Η δεύτερη έχει να κάνει με το «όχημα» που θα κληθεί να προχωρήσει στην εφαρμογή του τελικού σχεδίου.
Θα διευκόλυνε πλήρως, για παράδειγμα, η δημιουργία και λειτουργία ενός ευέλικτου σχήματος εν είδει «επενδυτικού γραφείου» που θα είχε την αποκλειστική ευθύνη όχι μόνο για τον συντονισμό αλλά για την υλοποίηση του σχεδίου. Μια ευθύνη δίχως συναρμοδιότητες και άλλα βαρίδια – μια ευθύνη πλήρως νομιμοποιημένη από την σχέση του «γραφείου» απευθείας με τον Πρωθυπουργό.
Κακά τα ψέματα αν δεν υπάρχει αποκλειστικά κεντρική ευθύνη δεν προχωρά τίποτα στην Ελλάδα. Τα παραδείγματα πολλά – τα περισσότερα τα γνωρίζουμε όλοι!!!