Το πρώτο μου ρεπορτάζ στην ιστορική Οδό Σοφοκλέους έγινε και δημοσιεύθηκε πολύ καιρό πριν από την καθιέρωση του σύγχρονου θεσμικού πλαισίου λειτουργίας του χρηματιστηρίου (νόμος Καρατζά) που συνοδεύτηκε από την ίδρυση και λειτουργία χρηματιστηριακών εταιρειών στη θέση των παραδοσιακών χρηματιστών – φυσικών προσώπων. Από τότε δεν είναι και λίγες οι φούσκες που έσκασαν μπροστά στα μάτια μας.
Κάθε φορά που συνέβαινε κάτι τέτοιο αρχίζαμε να γράφουμε πέραν των μεγάλων stories για τους πρωταίτιους της απάτης για τις ξεχωριστές ευθύνες των ελεγκτικών και εποπτικών αρχών. Για τα λάθη και τις παραλείψεις τους, για τις ασυγχώρητες αναμονές και παρατάσεις, για τις ανεπάρκειες και τις ανικανότητες στελεχών και μηχανισμών…
Μετά από χρόνια, όμως, όλα αυτά δεν με πείθουν… Καλά τα δημοσιεύματα και οι κατόπιν εορτής κριτικές αλλά το πράγμα δεν σώζεται. Ας είμαστε ειλικρινείς. Κανείς δεν λέει ότι οι ελεγκτικές- εποπτικές αρχές κάνουν την δουλειά τους γρήγορα και σωστά και κάτι δεν μπορεί να συμβεί αν τα «αφεντικά» για παράδειγμα της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς δεν είναι πρόσωπα μακριά από την επιρροή της κυβέρνησης και προερχόμενα από τον ιδιωτικό τομέα και το πιο μάχιμο τμήμα της αγοράς. Προφανώς, δίχως εξαρτήσεις, δεσμεύσεις και πολλαπλούς αφεντάδες αλλά αυτά φαίνονται στην πράξη και μόνο! Σε κάθε περίπτωση, πάντως, Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και απόστρατοι καθηγητές της κυβερνητικής επιρροής είναι η τέλεια συνταγή αποτυχίας!
Τι μπορεί να γίνει λοιπόν για να υπάρχουν και δυνάμεις αποτροπής; Δύσκολο ερώτημα και η απάντηση δεν είναι καθόλου εύκολη και απλή. Πρώτο, χρειάζεται η πλήρης απελευθέρωση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς από τα κυβερνητικά δεσμά. Μάχιμη διοίκηση από έμπειρα στελέχη της αγοράς αλλά και μηχανισμοί άμεσης δράσης με στελέχη που να διαθέτουν τεχνογνωσία ανώτερη των απατεώνων… Για αυτό δεν χρειάζονται μόνο πτυχία επί πτυχίων αλλά και κοινούς νους και δυνατότητα όσφρησης. Με λίγα λόγια, λαγωνικά στο δρόμο!
Δεύτερο, πολύ πιο υποψιασμένοι επενδυτές. Η τύχη των χρημάτων τους εξαρτάται κυρίως από εκείνους και μόνο. Για παράδειγμα, οι περισσότεροι των επενδυτών αλλά και οι σύμβουλοι τους ας ρίξουν και καμιά ματιά στο διαχρονικό έργο του Γερμανού κοινωνιολόγου Μαξ Βέμπερ «Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού» (είναι διαθέσιμο και στα ελληνικά). Δεν θα χάσουν τον χρόνο τους αλλά υπάρχει και η περίπτωση να μάθουν πότε θα πρέπει να φεύγουν πρώτοι από μια εταιρεία που επέλεξαν να τοποθετήσουν κεφάλαια. Η σκληρή δουλειά και ο ασκητικός βίος του Βέμπερ μπορεί να μην συναντάται στις μέρες μας αλλά δεν είναι δυνατόν ο σύμβουλος του επενδυτή να πηγαίνει στα πάρτι του βασικού μετόχου… Άλλες εποχές και άλλα ήθη. Το μόνο που μένει ως σταθερός προσανατολισμός είναι η αξιολόγηση μιας εταιρείας και κυρίως των μετόχων της με μη οικονομικά δεδομένα αλλά με την αξιοποίηση μιας πληθώρας πληροφοριών που αφορά τις δημόσιες συμπεριφορές των βασικών μετόχων.
Υ.Γ: Όλα αυτά βρίσκουν τέλεια εφαρμογή στα ήθη της οικογένειας Κουτσολιούτσου και της εταιρείας στην οποία είχαν τα βασικά μετοχικά συμφέροντα.