Ας αρχίσω με ένα απόσπασμα από ανακοίνωση του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών που οργάνωσε μέσω του Γραφείο Καινοτομίας, Επιχειρηματικότητας & Μεταφοράς Τεχνολογίας (InnovInAgri) του Ειδικού Λογαριασμού Κονδυλίων Έρευνας του ένα πολύ ενδιαφέροντα διαγωνισμό για φοιτητές όλων των βαθμίδων και νέων αποφοίτων.
Διαβάζω: «Αξίζει να αναφερθεί ότι για την εκπόνηση των επιχειρηματικών σχεδίων οι ομάδες που διαγωνίστηκαν δέχτηκαν σημαντική βοήθεια από συμβούλους και μέντορες. Οι σύμβουλοι ήταν μέλη ΔΕΠ του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών και είχαν την τεχνογνωσία να υποστηρίξουν τις ομάδες ως προς τεχνικό μέρος του επιχειρηματικού σχεδίου, την διαδικασία παραγωγής του προϊόντος κλπ. Ενώ οι μέντορες ήταν στελέχη επιχειρήσεων που ανέλαβαν να συμβουλεύουν τις ομάδες στα θέματα marketing και στη χρηματοοικονομική ανάλυση και ταυτόχρονα να μεταφέρουν στις ομάδες την τρέχουσα τεχνογνωσία της αγοράς».
Μεταξύ των επιχειρήσεων που πρόσφεραν στελέχη τους για να λειτουργήσουν ως μέντορες ήταν και μια μεγάλη επιχείρηση της χώρας, η Αθηναϊκή Ζυθοποιία. Μια πολύ θετική χειρονομία πέραν και από το κοινώς αποδεκτό πλαίσιο της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης.
Οι μέντορες από την πλευρά της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας βοήθησαν σε μεγάλο βαθμό μια ομάδα νέων ανθρώπων να βάλει σε «γραμμή παραγωγής» την ιδέα τους. Ποια ήταν, όμως, η ιδέα τους; Τι άλλο από μια μπύρα – αλλά μια διαφορετική μπύρα. Μια μπύρα εμπλουτισμένη με αρωματικά φυτά όπως το δίκταμο και το μελισσόχορτο. Η ομάδα που αποτελείται από τον Δημήτρη Αραμπατζή, την Αντωνία Ευθυμίου, την Ιωάννα Παπαντωνίου, την Νεφέλη Σωτηροπούλου και την Καλλιόπη Ταβλά επιθυμεί και επιδιώκει να φτιάξει μια μπύρα – με την ονομασία ΕΡΩΝΤΑΣ- εμπνευσμένη από τα αρώματα και τον φυσικό πλούτο της Κρήτης.
Μέχρι εδώ τα πράγματα βαίνουν καλώς. Αλλά, αν αυτή η διαφοροποιημένη μπύρα με τα αρωματικά βότανα της Κρήτης πήγαινε να βγει στην αγορά παραγόμενη στην Ελλάδα θα είχε να αντιμετωπίσει τους γραφειοκράτες και λοιπούς μανδαρίνους του υπουργείου Οικονομικών (Γενικό Χημείο του Κράτους και δεν συμμαζεύεται) οι οποίοι θα έπρεπε να πειστούν αν επιτρέπεται να παράγεται μια τέτοια μπύρα στην Ελλάδα στη βάση του θεσμικού πλαισίου που σε λίγο συμπληρώνει 1 αιώνα ζωής.
Ας μην μπούμε σε τεχνικές λεπτομέρειες που κουράζουν όλους όσοι δεν γνωρίζουν τα βαριά φορτία – σαν αλυσίδες- που κουβαλά πάνω της η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα. Και το ερώτημα είναι απλό τόσο απλό που απαιτεί απαντήσεις: Ιησού ή Βαραββά; Και ο Ιησούς είναι η παραγωγική Ελλάδα, η Ελλάδα της επόμενης ημέρας με τους νέους ανθρώπους της γεμάτους ιδέες.