Το απόγευμα της περασμένης Τρίτης στο αμφιθέατρο του ΤΕΕ στην Αθήνα είχα την τιμή να συντονίσω τη συζήτηση που έγινε σε δύο πάνελ στο πλαίσιο της διοργάνωσης του 2ου Συνεδρίου του Ελληνικού Φόρουμ για το Ψηφιακό Μέλλον που συνδιοργανώνεται με θέμα «Η Ελλάδα στην 4η Βιομηχανική Επανάσταση: Έξυπνες Τεχνολογίες, Έξυπνοι Πολίτες, Έξυπνη Κοινωνία» από το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας και το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών.
Αν και συντονιστής μου δόθηκε η δυνατότητα να συμμετέχω στη σχετική συζήτηση ιδίως για τις επιπτώσεις που θα έχει στην απασχόληση η εφαρμογή της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης. Εκεί βρήκα την ευκαιρία να διατυπώσω μια πρόταση ως ερέθισμα για περαιτέρω συζήτηση και εξέταση. Πιο συγκεκριμένα, πρότεινα να εξεταστεί από τα κόμματα η προοπτική συγκρότησης ενός Εθνικού Ταμείου για την Αντιμετώπιση των Επιπτώσεων από την 4η Βιομηχανική Επανάσταση με άμεσο πόρο από τις ιδιωτικοποιήσεις και την εν γένει, αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας που έχει περιέλθει στην κατοχή του Υπερταμείου.
Με άλλα λόγια, ένα δεδομένο που δεν μπορεί να ανατραπεί δηλαδή οι επιπτώσεις από την ευρεία εφαρμογή του αυτοματισμού, της τεχνητής νοημοσύνης, τα mega data, της εκτίναξης της υπολογιστικής ισχύος των μηχανών κ.λπ. συνδέεται με την διαμόρφωση κοινωνικών συμμαχιών στο έδαφος των πόρων που θα προκύψουν από την αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου που βρίσκονται στο χαρτοφυλάκιο του Υπερταμείου.
Αλλά, όλα αυτά προϋποθέτουν μια άλλη πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα – μια πραγματικότητα μακριά από τους μπουκαδόρους των γηπέδων με τα κουμπούρια στη ζώνη αλλά και την Αρκούδα που …αυνανίζεται, τον μοιραίο κ. Κουβέλη, τις κάθε λογής ενδοκυβερνητικές κόντρες, τα δράματα του τηλεοπτικού τοπίου…