Μιλώντας με ένα παλαιό και καλό φίλο – προερχόμενο από τα Χανιά- με ρώτησε την γνώμη μου για το αν στις μέρες μας μια πολιτική επιλογή μπορεί να αποκτήσει συμμάχους στο πλαίσιο της κοινωνίας των πολιτών. Τον κοίταξα με έκπληξη και ίσως με θαυμασμό για το κουράγιο του. Έσπευσε να μου δώσει ένα παράδειγμα. Και τον άκουσα με προσοχή!
Το παράδειγμα έχει να κάνει με την επιλογή που έκανε ο δήμος Χανίων να διεκδικήσει την υλοποίηση (8) σχολικών μονάδων στα Χανιά & ανακατασκευή του πάρκου Ειρήνης και Φιλίας των Λαών μέσω της μεθόδου των ΣΔΙΤ. Το project – που αφορά 35 εκατομμυρίων ευρώ επένδυση υλοποίησης, με τον ανάδοχο να έχει τη ευθύνη και τα έξοδα για 25 έτη συντήρησης, φύλαξης, καθαριότητας- περπάτησε με την στήριξη της Ειδικής Γραμματείας ΣΔΙΤ (υπουργείο Οικονομίας & Ανάπτυξης) και λίγα 24 ώρα πριν είχαμε και την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης με την υποβολή των φακέλων εκδήλωσης ενδιαφέροντος. Οι φάκελοι ήταν 4 και ανήκουν σε ηχηρά ονόματα της αγορά: ΑΚΤΩΡ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ, ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ, J&P ΑΒΑΞ, ΑΤΕΣΕ.
Αλλά, ο δήμος της ιστορικής πόλης της Κρήτης δεν σταμάτησε εδώ – σαν κάπου να τέλειωσε το καθήκον του. Συνέχισε τις προσπάθειες του – με εμπνευστή και πρωτεργάτη το σημερινό γραμματέα του δήμου Δημήτρη Φραγκάκη- και ζήτησε από τους πολίτες να εκφράσουν τις δικές τους γνώμες και απόψεις πάνω στο project. Εκπαιδευτικοί και γονείς των περιοχών που θα κατασκευαστούν οι νέες σχολικές μονάδες συμμετείχαν είτε ως πρόσωπα, είτε μέσα από συλλογικούς φορείς με αποτέλεσμα να προκύψει ένα πλούσιο υλικό που έρθει να προσθέσει αξία στον ανταγωνιστικό διάλογο που θα οργανώσει η ίδια η Ειδική Γραμματεία ΣΔΙΤ αμέσως μετά την προεπιλογή των συμμετεχόντων επενδυτών και πριν οριστικοποιηθούν οι αναλυτικές προδιαγραφές και τα σχέδια τευχών.
«Ανταγωνιστικός διάλογος» – άλλη μια άγνωστη λέξη στα ελληνικά χρονικά των δημοσίων έργων υποδομής. Μια κατάκτηση δεκαετιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήρθε και στην χώρα μας με τις ΣΔΙΤ για να αποδειχθεί ότι και μεταξύ των εκπροσώπων της κυβέρνησης και των εκπροσώπων των επενδυτών μπορεί να αναπτυχθεί στο φως της ημέρας ένας ανοιχτός διάλογος με τα επιχειρήματα να αναπτύσσονται πάνω και όχι κάτω από το τραπέζι. Έτσι και αλλιώς, οι επενδυτές διακινδυνεύουν τα δικά τους λεφτά, εκείνοι αναλαμβάνουν το ρίσκο.
Συμπέρασμα: Και στον τόπο μας τα πάντα γίνονται, αρκεί να υπάρχουν κανόνες και διαδικασίες που το πολιτικό προσωπικό κερδίζει ξανά το στοιχείο της νομιμοποίησης με την κοινωνία των πολιτών ενεργή σε κάθε βήμα μιας ανοιχτής, δημόσιας και διαφανούς διαδικασίας. Να, ποιος είναι ο εκδημοκρατισμός των δημοσίου συμφέροντος έργων υποδομής στη πράξη με όρους αγοράς από την αρχή έως το τέλος. Χωρίς παρένθετα πρόσωπα και χορτολιβαδικές εκτάσεις για εγγύηση με καβάτζα εφημερίδες και κανάλια…
Ένας από τους τέσσερις ενδιαφερομένους θα πάρει την δουλειά και όλοι θα γνωρίζουν στην τοπική κοινωνία και την τοπική αγορά το τι σημαίνει αυτή η δουλειά. Το επαναλαμβάνω: 35 εκατομμύρια επένδυση υλοποίησης, με τον ανάδοχο να έχει τη ευθύνη και τα έξοδα για 25 έτη συντήρησης, φύλαξης, καθαριότητας και το πιο σημαντικό, η αποπληρωμή θα γίνεται από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων από όταν το έργο παραδοθεί, και στη βάση επίτευξης όλων των λειτουργικών χαρακτηριστικών. Με άλλα λόγια, πρώτα φτιάχνεις και μετά πληρώνεσαι…