Πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω ως συνεπής ρεφορμιστής ότι η αλήθεια κρύβεται στα «μικρά», στις λεπτομέρειες των πραγμάτων… Ένας καλός και αγαπητός συνάδελφος ήρθε να ενισχύσει αυτή την πίστη μου με αφορμή μια αναφορά του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκου Μητσοτάκη για τον ρόλο του ενός υπουργείου – υπουργού αποκλειστικά αρμόδιου για την ψηφιακή πολιτική της χώρας. Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι η πρόθεση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής να διατηρηθεί – στο πλαίσιο των κρίσιμων αρμοδιοτήτων του για την μετάβαση της χώρας στην ψηφιακή εποχή και την προσαρμογή της σε αυτή σε όλα τα επίπεδα- αλλά και να ενδυναμωθεί με υπουργό που θα επιλεγεί για το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο να έχει status υπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ. Και εδώ «μπαίνει» στο πλάνο ο καλός και αγαπητός συνάδελφος με την ατάκα του: «Ο υπουργός δίπλα στον Μητσοτάκη θα είναι κάτι σαν CIO της κυβέρνησης».
Μια πρακτική που δουλεύει στον ιδιωτικό τομέα και τις μεγάλες επιχειρήσεις και τα υψηλόβαθμα στελέχη που παίρνουν πάνω τους τέτοιες ευθύνες είναι περιζήτητα στην αγορά. Ο ρόλος ενός Chief information officer (CIO)ή ενός chief digital information officer (CDIO)είναι πολύ ευρύτερος ως προς τις αρμοδιότητες και πολύ πιο σημαντικός για το προσδοκώμενο αποτέλεσμα από τους παλιούς διευθυντές IT των δύο προηγούμενων δεκαετιών. Επιπλέον, ένα τέτοιο πρόσωπο είναι ένας μάχιμος manager και όχι απλώς ένας καλός και τίμιος πολιτευτής του κόμματος. Και εδώ έγκειται η διαφορά – ανάμεσα στο «συντηρητικό» και το «προοδευτικό», ανάμεσα στα «λόγια» και τις «πράξεις»- για το ποιο είναι το προφίλ ενός υπουργού σε κρίσιμες θέσεις ευθύνης σε σχέση με την κοινωνία και την αγορά. Κακά τα ψέματα σε ένα κυβερνητικό σχήμα που διεκδικεί την διαφορετικότητα του δεν αρκούν οι πολιτευτές «γενικών προσόντων» ή «γενικής πολιτικής παιδείας».
Αλλά, ας πάμε παρακάτω και σε άλλες λεπτομέρειες. Η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση, σύμφωνα με την δέσμευση Μητσοτάκη, θα προχωρήσει στην ενοποίηση όλων των δομών επιχειρηματικής εξωστρέφειας της χώρας και την συγκέντρωση τους στο Υπουργείο Εξωτερικών. Γιατί στο Υπουργείο Εξωτερικών; Διότι σκοπός της διπλωματίας δεν είναι μόνο τα γεωπολιτικά ζητήματα, αλλά η προώθηση των εμπορικών συμφερόντων της χώρας. Άρα η δέσμευση Μητσοτάκη είναι να δημιουργηθεί μια δομή – σε μία ειδική γενική διεύθυνση του Υπουργείου Εξωτερικών- στην οποία θα συγκεντρωθούν αρμοδιότητες που σήμερα υπάρχουν διεσπαρμένες στο Υπουργείο Εξωτερικών, στο Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής, στο Υπουργείο Ανάπτυξης.
Δύο λεπτομέρειες που δείχνουν διάθεση προσαρμογής στις σημερινές πραγματικότητες της ψηφιακής επέλασης αλλά και διαφοροποίησης με πολιτικές του παρελθόντος που έμεναν στα λόγια…