Δεν πίστευα και εξακολουθώ να μην πιστεύω στη δημοσιογραφία των δελτίων τύπου αλλά και των μαζικών συνεντεύξεων που οργανώνουν ειδικοί της επικοινωνίας. Προτιμώ το ρεπορτάζ στις πηγές, το ρεπορτάζ που γίνεται πρόσωπο με πρόσωπο.
Το κακό με τις συνεντεύξεις τύπου και τα θέματα κοινής λήψης είναι ότι “σερβίρεται” έτοιμο φαγητό και η μοναδική άποψη του εντολέα και οργανωτή. Ολα τα άλλα εμφανίζονται ως περιττές λεπτομέρειες…
Τις τεελυταίες μέρες διαβάζω σε εφημερίδες, sites και blogs για το νέο θεσμό που εισάγεται στη χώρα μας – το θεσμό του equity crowfunding ή όπως εκείνος μεταφράζεται απο ειδικούς και μη της “χρηματοδότησης του πλήθους”. Το διάβασμα ήταν η αφορμή για να θυμηθώ την υπόθεση του SOE και του ιδρυτή του κ. Τροχανά. Κάπου εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς με επικεφαλής της, ένα παλαιό και έμπειρο τραπεζικό στέλεχος όπως ο Κωνσταντίνος Γεωργουτσάκος είχε βρεθεί αντιμέτωπη με σοβαρά ερωτηματικά για τα όρια μεταξύ ιδιωτικής τοποθέτησης και δημόσιας εγγραφής δηλαδή ανάμεσα στις επενδύσεις σε μετοχές που αφορούν ένα κλειστό κύκλο εξειδικευμένων επενδυτών και τις επενδύσεις σε μετοχές που απευθύνονται ελεύθερα και ανοικτά στο ευρύ ακροατήριο.
Απο τότε λοιπόν τα όρια είναι σαφή και ξεκαθαρισμένα. Τελεία και παύλα. Και όποιος προσπαθεί να τα θολώσει αναλαμβάνει και τις συνέπειες της πράξης του – σε όλα τα επίπεδα.
Δεν θέλω και δεν επιθυμώ να χρεώσω τίποτα και σε καένα αλλά έμεινα με πολλές πολλές απορίες και ερωτημετικά διαβάζοντας για την προσπάθεια μιας εταιρείας να προωθήσει και να προβάλλει ένα φιλόδοξο εγχείρημα: ” Eίναι ο πρώτος ιστότοπος συμμετοχικών επενδύσεων στην Ελλάδα.
Πρόκειται για έναν ιστότοπο όπου συναντιόνται πρωτοπόροι επιχειρηματίες που έχουν ένα όραμα και μια ολοκληρωμένη επιχειρηματική πρόταση, με οραματιστές επενδυτές κι επιχειρηματικούς αγγέλους, που αναζητούν να υποστηρίξουν την μετατροπή τοπικών εταιρειών σε διεθνείς παίκτες” Επιπρόσθετα δε σημειώνεται και το εξής: “Στην εποχή του διαδικτύου οι συμμετοχικές επενδύσεις είναι ο πιο ευέλικτος τρόπος χρηματοδότησης πρωτοπόρων επιχειρηματιών, από οραματιστές επενδυτές κι επιχειρηματικούς αγγέλους που αναζητούν να υποστηρίξουν την μετατροπή τοπικών εταιρειών σε διεθνείς παίκτες. Παρά το γεγονός ότι υπάρχει ήδη δραστηριότητα στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα, δεν υπάρχει ακόμα σαφής οδηγία από την επιτροπή κεφαλαιαγοράς”.
Διαβάζοντας τα δύο μικρά αποσπάσματα και μόνο καταλαβαίνω δύο πράγματα: Πρώτον, οτι η πλατφόρμα αφορά την προσέλκυση επενδυτών και κεφαλαίων που προορίζονται να στηρίξουν σχέδια και προγράμματα φορέων της νέας και της νεανικής επιχειρηματικότητας. Δεύτερον, οτι η εγχώρια Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς με τρόπο καθαρό και τελεσίδικο δεν έχει επιτρέψει μια τέτοια λειτουργία και τρίτο και πιο σημαντικό επιχειρείται μια κατ΄ ούσια ιδιωτική τοποθέτηση σε μετοχές υψηλού ρίσκου με ψευδεπίγραφο τρόπο.
Σε κάθε περίπτωση οι άνθρωποι της αγοράς είναι ή πρέπει να είναι και να λειτουργούν ως ενήλικοι – ανωριμότητες δεν χωρούν και δεν επιτρέπονται. Τα πάντα πρέπει να είναι σαφή και καθαρά γιατί βοηθούν την ίδια την ωρίμανση και εμβάθυνση της αγοράς της νέας και της νεανικής επιχιερηματικότητας αλλά και των θεσμών που δημιουργεί σε στέρεο έδαφος η Κεφαλαιαγορά. Αλλωστε, σε αυτήν την χώρα τόσο οι τράπεζες, όσο και οι εταιρείες venture capital έχουν και παράδοση αλλά και κατακτημένη τεχνογνωσία.