Σε αυτή τη χώρα ανακαλύπτουμε συνεχώς και νέους εχθρούς (με πολλά και εμφανή τα εισαγωγικά).
Ένας από τους πιο πρόσφατους –λόγω και των κινητοποιήσεων των αγροτών- η συμβολαιακή τραπεζική (ένα από τα πιο καινούργια για τα ελληνικά δεδομένα εργαλεία χρηματοδότησης της πρωτογενούς παραγωγής και της αγοράς γύρω από αυτήν).
«Η τράπεζα μπαίνει στο χωράφι», ακούω και διαβάζω ολοένα και με περισσότερη ένταση τις τελευταίες ημέρες – και αυτή είναι η πιο light εκδοχή. Υπάρχουν και άλλες, πιο hard. Διαλέγετε και παίρνετε: «Ο Καπιταλισμός μπαίνει στο χωράφι» ή «Οι δανειστές μπαίνουν στο χωράφι» ( μηδέ εξαιρουμένης της κας Μέρκελ).
Τις περισσότερες φορές οι φορείς αυτών των απόψεων και θέσεων – από ένα ευρύ πολιτικό και ιδεολογικό φάσμα- ικανοποιούνται απλώς και μόνο με την παράθεση ή την εκφώνηση του μανιφέστου τους, ενώ στις ελάχιστες των περιπτώσεων που θα διεκδικήσουν κάτι παραπάνω παραμονεύει η ταύτιση τους με κάθε λογής σέκτες διακίνησης των θεωριών συνωμοσίας. Σε αυτήν την περίπτωση, εθνικιστές και ακροαριστεροί διακινητές παρουσιάζουν την εικόνα των ζηλωτών παλαιοημερολογιτών που διαμαρτύρονται για το 666 στις ταυτότητες, τις κάρτες κ.λπ.
Από την μεριά σας θα αναρωτηθείτε και δικαίως γιατί μπαίνουμε στο κόπο να ασχοληθούμε με περιθωριακά φαινόμενα και με θεωρίες συνωμοσίας που βρίσκονται στα κράσπεδα της γελοιότητας. Η απάντηση είναι μία και μόνη: Σε καιρούς κρίσης με έτοιμη την πελατεία απελπισμένων ανθρώπων δεν αφήνει τίποτα (ή σχεδόν τίποτα) αναπάντητο. Και αυτό γιατί ζούμε πέραν από την γενικευμένη κρίση σε μια εποχή ολοκληρωτικής δικτύωσης όπου η τρίχα γίνεται… τριχιά, αποκτά πολιτική νομιμοποίηση (αρκετοί οι πρόθυμοι παραλήπτες) και φθάνει στη Βουλή ως μέγα θέμα!!!
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. «Η τράπεζα μπαίνει στο χωράφι» είναι ο βασικός ισχυρισμός όλων όσοι ανακάλυψαν εκ των υστέρων την ύπαρξη της συμβολαιακής τραπεζικής και τις εφαρμογές της στο πρωτογενή τομέα – την ίδια ώρα που οι ίδιοι προχωρούν και ένα βηματάκι παρακάτω κλείνοντας πονηρά το ματάκι για να υπαινιχθούν με αυτήν την κίνηση ότι η τράπεζα στο τέλος της ημέρας… «παίρνει και το χωράφι».
Και όμως είναι προφανές ότι κανείς από το πλήθος των συνωμοσιολόγων δεν λέει την αλήθεια. Για παράδειγμα, δεν θα ακούσετε ή δεν θα διαβάσετε ποτέ ότι η τράπεζα όταν έρχεται να χρηματοδοτήσει μια σχέση ανάμεσα σε μια παραγωγική επιχείρηση π.χ εκκοκιστήρια βάμβακος, κονσερβοποιία κ.α και τους προμηθευτές παραγωγούς της αγοράζει έτοιμο το πακέτο που της προσφέρεται. Με λίγα λόγια, δεν βρίσκει η ίδια η τράπεζα τους παραγωγούς που συνεργάζονται με την παραγωγική μεταποιητική επιχείρηση αλλά αποδέχεται τους έτοιμους καταλόγους της επιχείρησης που γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα με ποιόν δουλεύει και γιατί δουλεύει.
Η τράπεζα από την μεριά της σε αυτόν το δεδομένο κατάλογο έρχεται να κάνει την δουλειά που ξέρει καλύτερα – την δουλειά της τελικής αξιολόγησης μέσα από τα προφίλ της πιστοληπτικής ικανότητας ενός εκάστου. Με άλλα λόγια, η τράπεζα έρχεται να στηρίξει υφιστάμενες σχέσεις – σχέσεις που έχουν δοκιμαστεί στο χρόνο διαμορφώνοντας από την μεριά της ένα πλαίσιο μιας νέας εμπιστοσύνης που σπρώχνει τα πράγματα προς τα εμπρός.
Σήμερα, αν δεν υπήρχε η συμβολαιακή τραπεζική στην ελληνική αγορά θα έπρεπε κάποιος να την εφεύρει και να την επιβάλλει. Υπάρχει όμως και λειτουργεί. Επιπλέον, και αυτό είναι το πιο σημαντικό παράγει αποτελέσματα. Η παραγωγή συνεχίζεται στο χωράφι, οι μεταποιητικές μονάδες έχουν πρώτη ύλη αλλά και χρήμα να πληρώσουν τους παραγωγούς, το τελικό προϊόν φθάνει στο ράφι ή ταξιδεύει με ασφάλεια στα 4 σημεία του ορίζοντα συμβάλλοντας στις εξαγωγικές επιδόσεις της χώρας.
Τελικά, αυτό που ενοχλεί σε αυτήν την χώρα τους οπαδούς του διαχρονικού «αραμπά» είναι η σοβαρότητα αλλά και ο ορθολογισμός. Η άρνηση τους να λάβουν μέρος σε μια συζήτηση πάνω σε πραγματικά δεδομένα αλλά και να κατανοήσουν τους μηχανισμούς διαμόρφωσης των αγορών στην σύγχρονη εποχή, την εποχή της μετα-νεωτερικότητας τους υπερβαίνει και αυτό για ένα λόγο: Η αποδοχή της πραγματικότητας τους βγάζει αυτομάτως εκτός παιχνιδιού. Τους καταλαβαίνω.
Κατανοώ το πόνο τους αλλά συνεχίζω να μάχομαι και τα «σενάρια συνωμοσίας» που εφευρίσκουν αλλά και τις δημόσιες συμπεριφορές τους.
Υ.Γ: Τις τελευταίες μέρες διάβασα για δύο νέες πρωτοβουλίες της Τράπεζας Πειραιώς ως προς την συμβολαιακή τραπεζική στο πρωτογενή τομέα. Τις βρήκα εξαιρετικές. Το καλύτερο αντίδοτο στους φορείς των … «θεωριών συνωμοσίας». Η πρώτη εξ αυτών έχει να κάνει με τη χρηματοδότηση ξενοδοχειακών μονάδων για να προμηθευτούν επώνυμα πιστοποιημένα προϊόντα από επιχειρήσεις και συνεταιρισμούς ενταγμένους στο «Πρόγραμμα Συμβολαιακής Γεωργίας και Κτηνοτροφίας». Η δεύτερη πρωτοβουλία αφορά την «Κάρτα Αγρότη», με την οποία ο κάτοχος της προεξοφλεί μέρος των ετήσιων αγροτικών επιδοτήσεων που δικαιούται ως παραγωγός. Απλά και συγκεκριμένα πράγματα που συνήθως περνούν απαρατήρητα μέσα σε κραυγές και άλλα κωμικοτραγικά…