Πραγματικά είμαι πολύ περίεργος να μάθω το τι θα έλεγε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας σε έναν νέο συνάδελφο του – έναν τελειόφοιτο του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ- όταν θα τον ρωτούσε γιατί θα έπρεπε με την εργασία του, τον κόπο και τον ιδρώτα του να συντηρεί συντάξεις που ο ίδιος ούτε καν μπορεί να φαντασθεί για τα δικά του γεράματα – εκτός και αν μεταναστεύσει σε άλλη γη και σε άλλα μέρη ή βρει από νωρίς να επενδύσει σε ένα ασφαλιστικό/συνταξιοδοτικό συμβόλαιο.

Το ζήτημα αυτό ολοένα και περισσότερο θα απασχολεί τούς νέους εργαζομένους των πιο παραγωγικών ηλικιών που δεν θα μπορούν να ανέχονται για πολύ ακόμη αυτή την δυσβάστακτη διαγενεακή αδικία. Κάτι που δεν αντιλαμβάνονται ή δεν θέλουν να αντιληφθούν οι εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου της χώρας. Και αυτό έχει την εξήγηση του: Το πολιτικό προσωπικό ανεξαρτήτως ιδεολογικής καταγωγής αρνείται τα τελευταία 5 χρόνια της γενικευμένης κρίσης σε όλα τα επίπεδα να θίξει τα κεκτημένα των προνομιούχων ομάδων των συνταξιούχων. Αντίθετα, υπερασπίζεται με σθένος αυτές τις ομάδες που παρότι αποτελούν μικρό μέρος του πληθυσμού των συνταξιούχων εν τούτοις αποσπούν με τις συντάξεις και τα εφάπαξ τους μεγάλο μέρος της πίτας του συστήματος.

Το πολιτικό προσωπικό όχι μόνο τους υπερασπίζεται με κάθε τρόπο και κάθε μέσο αλλά προτιμά να μην αγγίζει το έδαφος της πραγματικότητας πετώντας τη μπάλα στην εξέδρα. Έτσι, το μάρμαρο το πληρώνουν διαρκώς οι χαμηλοσυνταξιούχοι του ιδιωτικού τομέα – εκείνοι που ποτέ στη ζωή του δεν είχαν την δύναμη να επιβάλλουν νομοθετικές ρυθμίσεις για υψηλές συντάξεις και εφάπαξ μακριά από τα επίπεδα των πραγματικών εισφορών τους.

Αλλά, η επιλογή του πολιτικού προσωπικού – ακόμη και εκείνου που θέλει να πιστεύει ότι έλκει την καταγωγή του από την Αριστερά και τα νέα κοινωνικά κινήματα – να προστατέψουν τα ρετιρέ του συστήματος έχει και άλλες συνέπειες – συνέπειες στο χώρο των πολιτικώνκαι εκλογικών συμπεριφορών. Η αποξένωση της μεγάλης πλειοψηφίας των νέων εργαζομένων για τις εκλογικές διαδικασίες και τις πολιτικές εξελίξεις θα είναι μια από τις πρώτες και πιο σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις. Ας πρόσεχαν!