Πριν 1,5 μήνα ο Πάνος Καμένος έλεγε «σε λίγες ώρες» θα έχουμε συμφωνία. Πριν μισό μήνα ο Αλέξης Τσίπρας έλεγε ότι θα έχουμε συμφωνία και «λίγο πριν τη συμφωνία κάποιοι θα δημιουργήσουν σκηνικό ψευδούς κινδύνου».
Και αντί για συμφωνία, έχουν το κόλπο του δημοψηφίσματος. Δεν είναι όμως απλώς μία επικίνδυνη μπούρδα επειδή η κυβέρνηση πνίγεται στα ψέματά της. Δεν είναι απλώς «ευρώ η δραχμή». Δεν είναι μόνον «εντός ή εκτός Ευρώπης». Δεν είναι καν «χαλί» για να περάσουν οι 47 σελίδες μέτρα που προτείνει η ίδια. Δυστυχώς είναι «Ευρώπη ή …. Χρυσή Αυγή» (και αυτό είναι χειρότερο από τα τανκς)! Είναι μνημείο λαϊκισμού, είναι παγίδα, είναι η καταστροφή για την οικονομία και την κοινωνία, για το μέλλον των επερχόμενων γενιών.
Αν η συζήτηση αυτή συνεχιστεί, όχι απλώς στη Βουλή αλλά στις παρέες και στο σπίτι, τότε ας μην περιμένει κανείς να δει στρατιές απλήρωτων εργαζομένων και συνταξιούχων, bank run, capital control, πτώχευση ή Grexit. Αφήστε τα αυτά.
Θα δει πρώτα:
– οικογένειες να διαλύονται,
– σχέσεις να οξύνονται,
– ανδρόγυνα, κουμπάροι και κουνιάδοι να τσακώνονται, να ψυχραίνονται και να μη μιλιούνται (αν όχι τίποτα χειρότερο) και όλα αυτά, επειδή κάποιοι θα θεωρούν «προδότη» και «εχθρό της χώρας» …τον σύζυγο, τον μπατζανάκη, τον φίλο του (ή και την μάνα ή το παιδί του ακόμα!) αν πει πως θα ψηφίσει «ΝΑΙ» ή «ΟΧΙ» -και η πλάκα είναι πως θα θεωρούν «πατριώτη» και «έντιμο άνθρωπο» τον πολιτικό της μίας ή άλλης παράταξης που δεν τον ξέρουν αλλά θα τους χαϊδεύει τα αυτιά!
Όλοι λένε:
– να ψηφίσει ελεύθερα ο λαός. Φυσικά, γιατί όχι;
– να πούμε «ΟΧΙ» στα εκβιαστικά τελεσίγραφα των δανειστών. Φυσικά, γιατί όχι;
– να πούμε «ΝΑΙ» για να μην παραδοθεί η χώρα στο χάος. Φυσικά, γιατί όχι;
Εγώ λέω όμως πως, και με τις καλύτερες προθέσεις να ψηφίσει κανείς, είναι τέτοιο το περιεχόμενο και το «στήσιμο» του δημοψηφίσματος, που τίποτα από τα σωστά που θέλει δεν θα γίνει.
Αντιθέτως, θα έχει και τύψεις για ό,τι έκανε, ενώ δεν έχει τύψεις ο πρωθυπουργός να λέει στο διάγγελμά του «εμείς προσπαθήσαμε να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας» της Θεσσαλονίκης, αλλά να έχει υπογράψει φαρδιά-πλατιά ως «Αλέξης Τσίπρας» δική του πρόταση με 99% μνημονιακά μέτρα όπως των δανειστών και, στο τέλος, να «φοράει» στο λαό την θηλιά «ψήφισε εσύ ΝΑΙ ή ΟΧΙ» στο πιο σκληρό τελεσίγραφο που έχει έρθει από καταβολής Μνημονίου! Ούτε ο Πόντιος Πιλάτος (για να μην πω ο Μακιαβέλι) δεν θα είχε σκεφθεί κάτι τέτοιο…
Πιο καλό, πιο ψύχραιμο, πιο ηθικό θα ήταν λοιπόν, λέω εγώ, να μην πάει κανείς να ψηφίσει. Και τουλάχιστον να μην πάει να ψηφίσει όποιος αισθάνεται να αναγκάζεται, όπως εκβιαστικά τίθεται το δίλημμα από την κυβέρνηση στο λαό, να πει «ΝΑΙ» σε αυτά ή και χειρότερα μέτρα!
Κανείς να μη βάψει τα χέρια του με την ευθύνη για ένα δημοψήφισμα-παρωδία.
Ας πει ΟΧΙ ο ηγέτης. Το είπε ο Μεταξάς το 1940 και δικαιώθηκε. Αλλά ένα άλλο ΟΧΙ οδήγησε στην μικρασιατική καταστροφή, στο Γουδί και στην αναζήτηση εξιλαστήριων θυμάτων και στον διχασμό.
Η επιλογή αυτή, είναι ευθύνη των ελληνικών «θεσμών»: της κυβέρνησης, της Βουλής, του Προέδρου της Δημοκρατίας. Γιατί πρέπει ντε και καλά δηλαδή, αναρωτιέμαι, να σεβόμαστε το πρόσωπο πχ του εκάστοτε πρωθυπουργού «επειδή είναι θεσμός», όταν αυτός δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του; Γιατί τους θέλουμε τέτοιους θεσμούς; Για να μοιράζουν λεφτά; Για να κάνουν ρουσφέτια; Για να έχουν «πατερούλη» τα εκάστοτε «πελατάκια»; Ή για να κρατάνε το πηδάλιο στη θύελλα και να υπάρχει το Κράτος και η χώρα;
Γιατί λοιπόν να μην πάνε να ψηφίσουν οι πολίτες –και το λέω εγώ που πάντα ψηφίζω σε εκλογές και κόμματα που ποτέ δεν γίνονται κυβέρνηση;
– Αν δεν πάνε να ψηφίσουν το 40% των εκλογέων, το δημοψήφισμα θεωρείται ανίσχυρο –έτσι έλεγαν τουλάχιστον νομικοί. Αν ισχύει αυτό, ο λαός μπορεί να επιστρέψει στην κυβέρνηση και την Βουλή την ευθύνη.
– Όσοι πάνε, θα πρέπει να σκεφτούν σε ποιον δίνουν δικαίωμα και εξουσία να λέει μετά τι…
Μην κοροϊδευόμαστε:
– Σχεδόν κανείς από όσους λένε πως θέλουν να ψηφίσουν «ΟΧΙ», δεν έχει κάτσει (ούτε θα κάτσει) να διαβάσει πρώτα τι λέει η ερώτηση που του έθεσαν για να απαντήσει! Θα απαντάνε «εκτός θέματος» με βάση την προπαγάνδα που του γίνεται από όσους τους δίνουν «έτοιμες λύσεις» -κυρίως τους βουλευτές που αντί να φοβούνται να πατήσουν στα χωριά και στα καφενεία θα κάνουν οι ίδιοι ακόμα και … bulling στους πολίτες λέγοντάς τους «ας προσέχατε» για το τι ψηφίσανε.
– Κοτζάμ Υπουργοί λένε πως ο λαός θα ψηφίσει υπέρ ή κατά της πρότασης των δανειστών. Τους ξεφεύγει όμως και λένε «αν είναι υπέρ ή κατά τη συμφωνίας». Δηλαδή όποιος πει «ΟΧΙ» στην πρόταση, λέει «ΟΧΙ» και στη συμφωνία; Λέει «ΟΧΙ» σε κάθε συμφωνία; Μην το πάω παρακάτω, ας καταλάβουν πρώτα οι ίδιοι τι θέλουν να πουν, αν δεν ξέρουν και το κάνουν κατά λάθος…
– Όσοι ψηφίσουν θα πρέπει ξέρουν πρώτα να προφέρουν τις εξής δύο φράσεις:
α) «Reforms for the completion of the Current Program and Beyond»
β) «Preliminary Debt sustainability analysis»
Αυτές τις λέξεις υπάρχουν στην ερώτηση που βάζει στους πολίτες η κυβέρνηση. Ούτε και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να προφέρουν σωστά τις λέξεις αυτές. Ποιος ξέρει τι θα πει «προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητος του χρέους» που είναι ο δεύτερος τίτλος κειμένου πρότασης των δανειστών; Τι θα καταλάβουν; Πώς θα κρίνουν «τα υπέρ και τα κατά»;
Μήπως πρέπει τελικά η κυβέρνηση να απαγορεύσει να πάνε ψηφίσουν όσοι δεν ξέρουν άπταιστα Αγγλικά και δεν κατανοούν νομικούς όρους πριν αποφασίσουν; Για να τους προφυλάξει από λάθη.
Α, ναι, θα μου πουν πολλοί «θα διαβάσουμε τη μετάφραση». Ποια μετάφραση; Εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταγγείλει πως στο πρώτο Μνημόνιο που είχε κατατεθεί στη Βουλή, το 2010, δεν είχε γίνει σωστή μετάφραση και η τότε κυβέρνηση έκρυβε όρους και έννοιες που περιείχε το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο. Και θα βάλουν τον γέροντα στο χωριό στο βάσανο και την ευθύνη αυτή να καταλάβει τι λέει το ερώτημα και τι εννοεί; Ή μήπως αυτό είναι το σχέδιο για να «χαθεί» στη μετάφραση.
Πολλοί θα το ρίξουν σκόπιμα στο «μα δεν ξέρουμε πέντε χρόνια τι γίνεται, τώρα πρέπει να το διαβάσουμε για να το κρίνουμε;». Μα δεν είναι το ερώτημα «Μένουμε ή φεύγουμε» από Μνημόνια κλπ. Δεν το λέει αυτό ούτε καν η κυβέρνηση. Αυτό θα το πουν βεβαίως μετά! Τώρα λένε μόνον «όχι στο τελεσίγραφο των πιστωτών» και κρύβουν τι προτείνει η ίδια.
Αυτή όμως είναι η ανήθικη παγίδα στο λαό. Σκεφτείτε λίγο:
Τι θα γινόταν αν αφήναμε να οδηγήσει νταλίκα στους δρόμους μιας πόλης ή να βγει στην εθνική οδό, ένας που δεν έχει δίπλωμα οδήγησης;
Θα μπορούσαμε να συζητάμε μετά ατελείωτα, μαλώνοντας ποιος φταίει για όσα επακολουθήσουν. Πχ:
Α) αυτός που του έδωσε τα κλειδιά του φορτηγού.
Β) η …Τροχαία που δεν κάνει ελέγχους.
Γ) οι κακοί δρόμοι που έχουν γίνει αιτία για χιλιάδες ατυχήματα.
Δ) ο ίδιος ο οδηγός που δεν είχε δίπλωμα Γ΄κατηγορίας.
Είναι εγκληματικό λάθος να λέμε πως έφταιγαν οι δρόμοι, η Τροχαία , το «σύστημα» κλπ. Είναι εγκληματικό να λέμε και ότι δεν φταίει ο οδηγός που είχε άγνοια. Είναι πιο εγκληματικό όμως αυτό που έκανε ο «επαγγελματίας», ο φορτηγατζής που έδωσε το φορτηγό; Όσο καλές προθέσεις και αν είχε, θα έβαζε κανείς το «παιδί» του να οδηγήσει;
Και όμως κάποιοι αυτό το κάνουν! Το έκαναν και αγρότες που έχουν αφήσει τις γυναίκες και τα παιδιά τους να οδηγήσουν τρακτέρ αλλά αυτό μετά ανατράπηκε, πλάκωσε και σκότωσε τους ανθρώπους τους. Αυτό κάνει και η κυβέρνηση τώρα με το δημοψήφισμα.
Έτσι ακριβώς και η κυβέρνηση θέλησε να δώσει -με μεγάλη «χαρά» όπως έλεγαν όλοι οι υπουργοί της- στους Έλληνες πολίτες ένα «όπλο».
Τι να το κάνει όμως το όπλο ο πολίτης;
– Για να δει πώς είναι και να μάθει «για πρώτη φορά» πώς δουλεύει;
– Για να «καθαρίσει» τους λογαριασμούς του;
– Για να «καθαρίσει» εκείνος αντί για την κυβέρνηση;
– Για «να πάρει όποιον θέλει ο Χάρος» αν είναι αγανακτισμένος;
– Για να αυτοκτονήσει, αν είναι απελπισμένος;
Και εν τέλει, αν έβγαινε «ΝΑΙ» η απάντηση στο δημοψήφισμα. Τι θα γίνει; Ο πρωθυπουργός είπε πως «η κυβέρνηση θα σεβαστεί κάθε αποτέλεσμα». Θα εφαρμόσει δηλαδή αυτό που τώρα κατηγορεί; Και τι χρειάζεται να μένει πρωθυπουργός για να το κάνει; Γιατί δεν κάνει ό,τι θέλει να κάνει; Ούτε στα δεκαπενταμελή σχολικά συμβούλια δεν τα λένε αυτά –εκτός αν πρόκειται για να διαλέξουν αν θα πάνε σχολική εκδρομή στη Ρόδο ή στην Κέρκυρα.
Άρα το δημοψήφισμα αυτό –και έτσι όπως γίνεται- δεν πρέπει να συμβεί. Εγώ θα το ξεχάσω από τώρα. Δεν θα μπω καν στη διαδικασία να ψηφίσω, για να μη δώσω αξία και δύναμη σε όσους θέλουν ένα τυφλό «ΟΧΙ». Και ήθελα να το κάνουν και άλλοι, όλοι και συντονισμένα, για να μην ακούσω ότι έστω και σε ένα σπίτι στη χώρα μας, «βγήκαν μαχαίρια» ενόψει ενός δημοψηφίσματος-παρωδίας.
Για να μη χρειαστεί να δούμε να λαμβάνονται άλλου τύπου μέτρα «ασφαλείας» στις πόλεις και τα χωριά, για να μη δούμε κανέναν να κόβει την καλημέρα, τον δρόμο ή το νήμα της ζωής «περί όνου σκιάς» -γιατί τότε θα ζήσουμε άλλα σκηνικά και «μέτρα τάξεως» ή προβοκάτσιες στη χώρα.