Κάποιοι το’ χουν εύκολο να παίζουν τους «καουμπόιδες» με την Τρόικα. Κάποιοι το παίζουν σοβαροί. Άλλοι Ιφιγένειες… Όλοι και όλα παίζουν τον ρόλο τους, σε αυτήν την κυβέρνηση.
Χωρίς καμία δυσκολία όμως και πάλι, ο κύριος Τσακαλώτος, ο κύριος Κατρούγκαλος και ο κύριος Σταθάκης θύμισαν ότι εκείνοι τα κάνουν όλα καλά και έχουν καλές προθέσεις, αλλά οι δανειστές τούς πιέζουν επειδή είναι αριστεροί και «Ρομπέν των φτωχών». Και εξήγγειλαν πανηγυρικά δύο νομοσχέδια, σαν μονομερείς ενέργειες, με τα οποία όμως «σκίζουν» όποιον βγάζει από 800 ευρώ και πάνω, ενώ βαφτίζουν και «κοινωνική δικαιοσύνη» (ούτε καν «αλληλεγγύη») ότι κόβουν τις «υψηλές» συντάξεις (που λες και τις χάρισαν σε κάποιον που πλήρωνε για 40 χρόνια την υψηλότερη εισφορά στο ταμείο του), για να μην κόψουν τις μικρότερες.
Δεν μπορεί να πεις πως «δεν υπάρχει προηγούμενο» να μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια μας ή να ψάχνουν και κάποιο «φύλλο συκής» για όσα κάνουν.
Η κίνηση αυτή ήταν «καρμπόν» της τακτικής Βαρουφάκη το 2015 και της περίφημης πρότασης για τα φορολογικά που επρόκειτο να καταθέσει στη Βουλή (αλλά δεν πήγε ποτέ) με τις αλήστου μνήμης καλωδιωμένες νοικοκυρές και τουρίστριες στη μάχη της φοροδιαφυγής.
Η τακτική διανθίστηκε πέρυσι, όπως και τώρα, με διαρκείς δηλώσεις για την καλή πρόθεση της Ελλάδας για άμεση συμφωνία, μαζί με διαρκείς αναβολές για την ημερομηνία-ορόσημο για την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων (στην εκδοχή Τσακαλώτου η μετάθεση από το άτυπο Eurogroup της 22ας Απριλίου 2016, έγινε σε ένα επόμενο έκτακτο Eurogroup, μετά τις 25 του μηνός).
Το «μοτίβο» αυτό περιλαμβάνει όμως, μυστηριωδώς, και την … εξαφάνιση του αναπληρωτού υπουργού Οικονομικών κυρίου Γιώργου Χουλιαράκη από το κάδρο, κάθε φορά που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επιδίδεται σε κινήσεις εντυπωσιασμού. Ο άνθρωπος σκιά των διαπραγματεύσεων, και πάλι δεν ήταν εκεί…
Πριν ένα χρόνο, ως συνεργάτης του κυρίου Βαρουφάκη, μη θέλοντας ίσως να παρακολουθήσει τους ακροβατισμούς του υπουργού του, δεν εμφανιζόταν επί ένα μήνα ούτε καν στο υπουργείο, επικαλούμενος τότε –επισήμως- προβλήματα υγείας.
Ενώ όμως αγνοείτο η τύχη του στην Αθήνα, ξαφνικά τον είδαμε στο Βερολίνο, όταν μπήκε στο αεροπλάνο με τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος τον πήρε μαζί του αντί του κυρίου Βαρουφάκη και τον συνέστησε στην Καγκελάριο Μέρκελ –και αυτή τον ξεχώρισε αμέσως από την υπόλοιπη αποστολή τιμώντας τον με την πιο θερμή χειραψία και έναν μυστικό διάλογο πάνω στο κόκκινο χαλί που είχε στρωθεί στο αεροδρόμιο για την υποδοχή του Έλληνα Πρωθυπουργού.
Περιέργως, και τη νύχτα της ανακοίνωσης του δημοψηφίσματος, ο κ. Γιώργος Χουλιαράκης ήταν απών. Βρισκόταν στις Βρυξέλλες ως διαπραγματευτής της χώρας και δήλωνε πλήρη άγνοια, σε όποιον τον ρωτούσε για τα γεγονότα στην Αθήνα.
Και χθες πάλι, παρότι είχε προαναγγελθεί με επίσημη ανακοίνωση δύο ώρες πριν, η συμμετοχή του στην κοινή συνέντευξη Τύπου των υπουργών (ως αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών πλέον και «πρόσωπο-κλειδί» στις διαπραγματεύσεις) ο κύριος Χουλιαράκης δεν εμφανίστηκε ποτέ μπροστά στις κάμερες. «Για προσωπικούς λόγους» έλεγαν κύκλοι του υπουργείου. Πότε ανέκυψαν; Γιατί δεν βρέθηκε εκεί όπως σχεδιαζόταν;
Η απουσία αυτή ίσως να μην είναι τόσο περίεργη, ούτε και οι προηγούμενες, αν σκεφτεί κανείς τι έργο «σήκωσε» χθες πάλι η κυβέρνηση.
Στο φινάλε βέβαια, δεν είναι και κακό για τη χώρα εάν, μέσα στην ατυχία του ίσως (πχ μία ασθένεια ή οικογενειακή υποχρέωση ενδεχομένως), ένας αξιωματούχος καταφέρνει να κρατά αποστάσεις από όσα συμβαίνουν και να διασώσει έτσι την σοβαρότητά του, ώστε να έχουν και έναν άνθρωπο οι δανειστές στην κυβέρνηση για να συνομιλούν ή να τον θεωρούν «αξιόπιστο» και αντίβαρο σε Καρανίκες και αποφοίτους του κομματικού σωλήνα. Κακό είναι όμως αν αποδειχθεί –εκ του αποτελέσματος- σε δέκα ή δεκαπέντε μέρες, ότι όλα έγιναν πάλι για το θεαθήναι για εσωτερική κατανάλωση, χάριν μικροπολιτικής σκοπιμότητος.