Το Μέγαρο Μαξίμου θέλει να κλείσει όσο το δυνατόν πιο σύντομα η εκκρεμότητα της αξιολόγησης, δεν είναι όμως και απολύτως σίγουροι στην κυβέρνηση ότι αυτό θα συμβεί, καθώς δεν έχουν ακόμα ρυθμιστεί, νομικοπολιτικά, όλες οι λεπτομέρειες για τον επακριβή ρόλο του ΔΝΤ
Στις 8 Φεβρουαρίου ενεστώτος έτους ο υπουργός Οικονομικών μιλώντας στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής ήταν κατηγορηματικός: «Η αξιολόγηση πρέπει να τελειώσει μέχρι τα τέλη του Φεβρουαρίου, αλλιώς αν πάει για Μάιο – Ιούνιο καήκαμε». Και ο λόγος για τον οποίο θα γίνουμε παρανάλωμα του πυρός, όπως εξήγησε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, είναι ότι «δεν θα μπορέσουμε να μετατρέψουμε τον φαύλο κύκλο της οικονομίας σε ενάρετο». Μάλιστα υποστήριξε ότι γι’ αυτόν «ο χρόνος είναι μέρος της στρατηγικής» και πως «η σημασία του χρόνου από πολιτικής άποψης είναι σημαντική γιατί υπάρχει κόπωση κοινωνική».
Ουδείς διαφώνησε τότε με τον Ευκλείδη. Και ορθώς. Ολα όσα είπε ήταν σωστά. Η καθυστέρηση ήταν επιζήμια πρωτίστως για τη χώρα, αλλά και δευτερευόντως για την κυβέρνηση, η οποία κινδύνευε να πάθει ό,τι και με τον Βαρουφάκη το 2015. Ωστόσο, έχουν περάσει δύο μήνες και η αξιολόγηση δεν λέει να τελειώσει. Και δεν θα τελειώσει ούτε τον Απρίλιο. Πλέον η πιθανότερη εκδοχή, αυτή δηλαδή στην οποία ευελπιστεί το Μέγαρο Μαξίμου, είναι αν όχι μέχρι την ερχόμενη Παρασκευή, τουλάχιστον μέχρι τις 25-26 Απριλίου να έχει υπάρξει συμφωνία στο Eurogroup και η ψήφιση των μέτρων από την ελληνική Βουλή να γίνει την εβδομάδα μετά το Πάσχα και πάντως το αργότερο μέχρι τις 10 Μαΐου.
Λέμε «ευελπιστεί το Μέγαρο Μαξίμου» γιατί οι συνεργάτες του πρωθυπουργού ναι μεν υποστηρίζουν ότι «πλέον όλοι, ακόμη και το ΔΝΤ, θέλουν να κλείσει όσο το δυνατόν πιο σύντομα η εκκρεμότητα της αξιολόγησης», δεν είναι όμως και απολύτως σίγουροι ότι αυτό θα συμβεί, καθώς δεν έχουν εισέτι ρυθμιστεί, νομικοπολιτικά, όλες οι λεπτομέρειες για τον επακριβή ρόλο του ΔΝΤ στο νέο Ελληνικό Πρόγραμμα το οποίο θα πρέπει να συναφθεί. Το σίγουρο είναι ότι η αξιολόγηση θα ολοκληρωθεί με τη σύμφωνη γνώμη και τις υπογραφές των τριών ευρωπαϊκών θεσμών, ενώ το πιθανότερο είναι το ΔΝΤ να υπογράψει ξεχωριστή συμφωνία στην οποία θα προβλέπεται ότι παραμένει μεν σε ρόλο συμβούλου για μερικούς ακόμη μήνες, αλλά το φθινόπωρο θα αξιολογηθεί η πορεία της ελληνικής οικονομίας και εφόσον αποδειχθεί πως έχει δίκιο στις εκτιμήσεις του (ότι δηλαδή το πρόγραμμα χωρίς κούρεμα του χρέους και με 3,5% πλεονάσματα δεν βγαίνει), τότε η Ελλάδα θα αναγκαστεί να πάρει τα πρόσθετα μέτρα που ζητά.
Ολοι ευχαριστημένοι
Η συμφωνία στην οποία, όπως φαίνεται, θα καταλήξουν θα είναι η γνωστή πεπατημένη, αφού για μία ακόμη φορά επιλέγεται ο συμβιβασμός ως ενδιάμεσο στάδιο πριν από τη λύση που παραπέμπεται για το μέλλον. Μ’ αυτό τον τρόπο όλοι εμφανίζονται ευχαριστημένοι. Η Μέρκελ γιατί η Ελλάδα συνεχίζει στον δρόμο της λιτότητας και παίρνει νέα μέτρα χωρίς να υπάρχει διευθέτηση του χρέους. Η Λαγκάρντ γιατί το Ταμείο παραμένει στο πρόγραμμα χωρίς να πληρώνει και έχοντας διασφαλισμένη την αποπληρωμή των δανείων που έχει δώσει. Και ο Τσίπρας γιατί, ενώ παίρνει και νέα επαχθή μέτρα και παρατείνει τη μνημονιακή αιχμαλωσία της χώρας, θα μπορεί να υποστηρίζει ότι με τη δική του «ηρωική αντίσταση» δεν πέρασε η ατζέντα του ΔΝΤ. Το πρόβλημα όμως είναι για τη χώρα που συνεχίζει να πορεύεται υπό διεθνή επιτροπεία και στην επόμενη αξιολόγηση, και εφόσον η κατάσταση δεν βελτιωθεί, οι πολίτες της θα κληθούν να καταβάλουν και πάλι αίμα, δάκρυα και φόρους. Να σημειώσουμε εδώ ότι στην κυβέρνηση μπορεί να μην ανησυχούν για το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, κυβερνητικοί παράγοντες όμως υποστηρίζουν ότι είναι λάθος ο εφησυχασμός, καθώς οι βουλευτές δεν γνωρίζουν ακόμη το ακριβές περιεχόμενο των μέτρων και τις κοινωνικές αντιδράσεις που θα υπάρξουν όταν γίνουν γνωστές οι λεπτομέρειες. Μάλιστα δεν αποκλείουν να εμφανιστούν αντάρτες «αν το πακέτο είναι υπέρβαρο».
Οι ίδιοι κυβερνητικοί παράγοντες θεωρούν επίσης λάθος το γεγονός ότι η υπερψήφιση των μέτρων έχει συνδεθεί άμεσα με τον ανασχηματισμό. Ενδεχομένως θα δημιουργήσει προβλήματα στον Αλέξη Τσίπρα, λένε, καθώς δεν είναι λίγοι οι βουλευτές οι οποίοι, όπως αρμοδίως διαμηνύουν, θα ήθελαν να δουν να εξαργυρώνεται η θετική τους ψήφος στα επαχθή μέτρα με συμμετοχή στο νέο κυβερνητικό σχήμα που θα εξαγγείλει, όπως λέγεται, ο πρωθυπουργός αμέσως μετά την υπερψήφιση των μέτρων.
Δεν είναι σίγουρο ότι ο πρωθυπουργός θα τους κάνει το χατίρι, παρά τις υποσχέσεις που μπορεί να μοιράζουν συνεργάτες του. Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα τους αφήσει τη Μεγάλη Πέμπτη να πάνε στην εκκλησία να ακούσουν τα 12 Ευαγγέλια και μετά το Πάσχα, αφού θα έχουν ψήσει τον οβελία, θα τους μαζέψει στη Βουλή για να ακούσουν τις δεήσεις του Τσακαλώτου για το Φορολογικό και το δημοσιονομικό κενό, τους ψαλμούς του Κατρούγκαλου για τις συντάξεις και το Ασφαλιστικό και τα απολυτίκια του Σταθάκη για τα κόκκινα δάνεια και το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων. Μένει να δούμε πόσο μεγαλύτερος θα είναι ο λογαριασμός από την καθυστέρηση της αξιολόγησης και τι επιπλέον παραχωρήσεις κάναμε προς τους δανειστές μας για να μην -κατά την προφητεία Τσακαλώτου- μας κάψει ο Μάιος…