Η κοινή εμφάνιση σήμερα του Φρανσουά Ολάντ και της Ανγκελα Μέρκελ στο Ευρωκοινοβούλιο α μη τι άλλο είναι ιστορική και μάλιστα πολλοί εκτιμούν ότι μπορεί να διαμορφώσει την ατζέντα της ΕΕ τα επόμενα χρόνια. Μία ατζέντα ωστόσο στην οποία υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ των επιδιώξεων Γαλλίας και Γερμανίας.

Όπως και το 1989 όταν για πρώτη και μοναδική φορά έως σήμερα οι ηγέτες της Γερμανίας και της Γαλλίας απευθύνονταν στο Σώμα του Ευρωκοινοβουλίου.

Ήταν 22 Νοεμβρίου 1989, 13 ημέρες μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου και ενώ άρχιζαν να φουντώνουν οι ψίθυροι περί επανένωσης της Γερμανίας. Χέλμουτ Κολ και Φρανσουά Μιτεράν ήθελαν να παρουσιάσουν ενώπιον των Ευρωβουλευτών ένα νέο …όραμα για την Ευρώπη την ώρα που ο κομμουνισμός στη γηραιά ήπειρο κατέρρεε.

Μόνο που οι δύο ηγέτες τελικά έδειξαν ότι οι σκέψεις, οι προτεραιότητες και οι στόχοι τους διέφεραν παρά το γεγονός ότι φρόντιζαν να προβάλουν εαυτούς ως τους πυλώνες της ΕΕ. Ο Μιτεράν προειδοποίησε τους Ευρωβουλευτές να μην παρασυρθούν από τα πάθη των ημερών, και να αποστασιοποιηθούν από τις αναταράξεις στην Βαρσοβία, την Βουδαπέστη, την Πράγα και το Βερολίνο. Ο Κολ απ’ την πλευρά του υπογράμμιζε διαρκώς την ανάγκη μίας «Ευρωπαϊκής Ένωσης» (τότε ήταν ακόμα ΕΟΚ) κάνοντας τουλάχιστον 5 αναφορές μέσα στην ομιλία του. Σε αυτή την ομιλία του όμως μίλησε πλέον ευθέως και για την ανάγκη επανένωσης της Γερμανίας. Ήταν η πρώτη φορά που ο Καγκελάριος έθεσε στην Ευρώπη, μιλώντας μάλιστα ενώπιον των εκλεγμένων Ευρωβουλευτών αλλά και του ιδιαίτερα σκεπτικού για το ζήτημα Μιτεράν, το ζήτημα της γερμανικής αποκαταστάσης. 

Απ’ την πορεία των πραγμάτων φαίνεται ξεκάθαρα ότι η ατζέντα της …Βόννης – τότε – επικράτησε και η γερμανική θέση ήταν αυτή που ενισχύθηκε πάνω στο όραμα για μία «ενιαία Ευρώπη»!

Άραγε σήμερα ποια ατζέντα θα επικρατήσει εν μέσω του διχασμού που εμφανίζεται για το ευρώ, της αυξανόμενης επιρροής της Ρωσίας αλλά και του προσφυγικού προβλήματος;