Κακό να είσαι πλούσιος. Εν πρώτοις, σύμφωνα με την επίσημη θρησκεία του Ελληνικού κράτους, πιο εύκολα περνάει καμήλα από μάτι βελόνας παρά εσύ στη Βασιλεία των ουρανών. Μήπως όμως η τύχη σου είναι καλύτερη στα εγκόσμια; Με μισό μάτι σε βλέπουν όλοι. Θες ο Καζαντζάκης με το γερο-Λαδά και τον Πατριαρχέα, θες ο “εμπορικός” κινηματογράφος του ’60 με τους αιμοσταγείς εκπροσώπους του κεφαλαίου που πάντα έμπαιναν εμπόδιο στον έρωτα των θυγατρών τους με τα πτωχά πλην τίμια εργατόπαιδα, η συνολική κοινωνική αντίληψη είναι το λιγότερο αρνητική.
Πάνω σε αυτήν την οπτική για τον πλούτο στηρίχθηκε και το φορολογικό σύστημα. Έχεις υψηλά εισοδήματα;;; Θα τιμωρηθείς. Όχι γιατί de facto θα πληρώσεις περισσότερα. Αλλά επειδή επί της ουσίας θα πληρώσεις πρόστιμο και γιατί κερδίζεις πολλά αλλά και γιατί τα δηλώνεις κιόλας. Διότι μόνο ως πρόστιμο μπορεί να εκληφθεί η λεγόμενη προοδευτική φορολόγηση. Εάν υπήρχε ένας ενιαίος φορολογικός συντελεστής, 25% ας πούμε, αυτός που δηλώνει 10 χιλ./έτος θα πλήρωνε στο κράτος 2,5 χιλ. (ας ξεχάσουμε για λίγο το αφορολόγητο). Αυτός που δηλώνει 200 χιλ. θα πλήρωνε 50 χιλ. Με τη προοδευτική φορολόγηση ο φόρος με εισφορά αλληλεγγύης και λοιπά συμπαραμαρτούντα προσεγγίζει τις 100 χιλ. Οι 50 χιλ. παραπάνω, συνιστά μάλλον προθέρμανση για την αιώνια μετά θάνατον τιμωρία στους αιώνιους κλιβάνους της κολάσεως.
Ο εκλεκτός μάλιστα του πρωθυπουργού μας στις Γαλλικές εκλογές, κος Μελανσόν, πρότεινε φορολογικό συντελεστή 100% για πάνω από τις 400 χιλ. εισόδημα!!!! Εάν η κα Κωνσταντιπούλου είχε επισκεφτεί νωρίτερα την πόλη του Φωτός, πέραν του φόρου – δήμευσης θα είχε προβλεφθεί η φάλαγγα και η δημόσια διαπόμπευση μετά κουράς.
Βέβαια, ο εύπορος συμπολίτης μας, πέραν του φόρου που πληρώνει, μας παρέχει και έμμεσα οφέλη. Δεν επιβαρύνει τα δημόσια νοσοκομεία και τα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία όταν αρρωσταίνει, δεν στέλνει τα παιδιά του στα δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια, πληρώνει σημαντικούς έμμεσους φόρους λόγω ηυξημένης και ακριβής κατανάλωσης κλπ κλπ. Εν ολίγοις η ανταποδοτικότητα των όσων πληρώνει για φόρους είναι απειροελάχιστη. Βέβαια, στις σύγχρονες δημοκρατικές κοινωνίες έχουμε αποδεχθεί τον αναδιανεμητικό χαρακτήρα των φορολογικών συστημάτων. Έχοντας υψηλά εισοδήματα, πληρώνεις περισσότερους φόρους που δεν σου επιστρέφουν ως υπηρεσίες, βοηθάς όμως του λιγότερο ευνοημένους από την τύχη συμπολίτες σου. Σωστό, ηθικό, τίμιο. Το πρόστιμο όμως που κολλάει; Προς τι η τιμωρία;; Και επίσης, μέχρι ποιο ύψος μπορεί να φτάσει η υποχρεωτική αρωγή προς το κοινωνικό σύνολο;; Απεριόριστα;;; Όπως λογικό είναι να απαλάσσουμε τους οικονομικά αδύναμους από τη φορολόγηση μέσω του αφορολόγητου (άρα να λαμβάνουν υπηρεσίες δωρεάν αναλαμβάνοντας το κόστος οι πιο εύποροι), έτσι και όριο στη φορολόγηση πρέπει να επιβληθεί και στα υψηλά εισοδήματα. Όχι μόνο δεν πρέπει να δημεύουμε το εισόδημα όσων έχουν το κέφι, την τύχη ή/και την ικανότητα να παράγουν πλούτο, αλλά από ένα ύψος και πάνω θα πρέπει να απαλάσσονται της φορολογικής υποχρέωσης. Αρκετά προσέφερες στους συνανθρώπους σου. Enough is enough. Άλλωστε στο επίσης αναδιανεμητικό ασφαλιστικό σύστημα υπάρχει (ακόμα) η έννοια του πλαφόν.
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ο υπογράφων δεν ανήκει στους τυχερούς – άτυχους ανθρώπους του πλούτου. Δυστυχώς ή ευτυχώς γι αυτόν, πίστεψε τη Σωκράτεια ρήση που όριζε ως πλούσιο αυτόν που έχει λίγες ανάγκες. Απλώς έχει την αυτοκαταστροφική μανία να αντιλαμβάνεται την οικονομία με βάση την απλή λογική, γνωρίζοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα περιληφθεί στη μαύρη λίστα των νεοφιλελευθέρων.
Αλλά ταυτόχρονα, έχοντας διασφαλίσει τους μελλοντικούς αιώνιους καρπούς των Ηλύσσιων Πεδίων, επιθυμεί να απαλλαγούν ολίγον οι πλούσιοι από το εγκόσμιο άγος, προτού αναλάβουν την Σισύφεια μετά θάνατον αποστολή τους.