Στο ειδικό δικαστήριο για το σκάνδαλο της Τρ. Κρήτης, ο κατήγορος Ν. Κωνσταντόπουλος πίεζε τον Γ. Κοσκωτά να αποκαλύψει το όνομα του χρηματιστή μέσω του οποίου μετέφερε χρήματα στη Μerrill Lynch για να καλύψει τα έξοδα της νοσηλείας του Α. Παπανδρέου. Η πιάτσα το ήξερε το όνομα. Ο Κοσκωτάς δεν τον «έδωσε». Απάντησε ως εξής : «Τι νόημα έχει να δώσω ένα όνομα όταν ο Υπουργός Οικονομικών παίρνει κάθε πρωί τους χρηματιστές για να μάθει πόσο πάει το δολάριο στη μαύρη;»
Το θυμήθηκα αυτό, διαβάζοντας ότι σύμφωνα με τον οικονομολόγο κο Λαπαβίτσα, η ισοτιμία Ευρώ και Δραχμής θα οριστεί στο 1:1 με διοικητική πράξη. Προφανώς στα σχολεία που φοίτησε ο κος Λαπαβίτσας, δεν τον δίδαξαν ότι οι νόμοι της αγοράς είναι uber alles. Δεν είναι όμως μόνο ο κος Λαπαβίτσας που ονειρεύεται την επιστροφή της δραχμής με την οποία το έθνος «μεγαλούργησε».
Ανόητοι ή προδότες – σύμφωνα με τον πρωθυπουργικό αφορισμό – υπάρχουν και στην κυβερνητική πλειοψηφία. Το 35% δε των Ελλήνων φαίνεται ότι συντάσσεται με το εν λόγω σενάριο, όπως βέβαια και ο κος Σόϊμπλε ο οποίος είναι αναφανδόν υπέρ αυτής της λύσης. Ο Σόϊμπλε όμως, γιατί; Γιατί ξέρει ότι χρέος μας θα ξοφληθεί μετά από πολλά τέρμινα, όταν κανένας μας δεν θα είναι εν ζωή και θα το έχει εξαϋλώσει ο πληθωρισμός που ως γνωστόν τρώει τον παρά.
Το 1999, το ελληνικό δημόσιο ξόφλησε έναντι πινακίου φακής και για λόγους επικοινωνιακούς, τις τελευταίες δόσεις δανείου που είχε ληφθεί τον 19ο αιώνα. Ο Σόϊμπλε απλά δεν επιθυμεί να μας δανείσει κι άλλα. Η ανάπτυξη δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα και η εσωτερική υποτίμηση σταματάει εκεί όπου οι συνεχώς αυξανόμενοι φόροι καλύπτουν οριακά τις δαπάνες. Το επόμενο βήμα είναι η πραγματική υποτίμηση. Αφού οι κυβερνήσεις δεν αναλαμβάνουν το πολιτικό κόστος του περιορισμού των κρατικών δαπανών, θα τις περιορίσει το νόμισμα.
Η δραματική όμως μείωση της αγοραστικής δύναμης του εισοδήματος θα είναι το λιγότερο. Οι ελλείψεις ιλιγγιώδεις. Σε μια μάλιστα οικονομία με πολλές δεκάδες δις ευρώ εκτός τραπεζικού συστήματος, το νέο νόμισμα δεν θα έχει απλά ελάχιστη αξία, δεν θα έχει επί της ουσίας αξία. Το ευρώ θα παραμείνει το βασικό μέσο συναλλαγών, παρά το ότι θα απαγορεύεται αυτό δια ροπάλου. Ακόμα και για τα βασικά καταναλωτικά είδη, θα πρέπει να διαθέτεις ευρώ. Και επειδή οι μεγάλες αλυσίδες λιανεμπορίου δεν θα μπορούν με ευκολία να παρακάμπτουν το νόμο, τα ράφια τους θα παρουσιάζουν εικόνες Βενεζουέλας. Κέρας της Αμάλθειας θα αποτελέσουν τα μικρά σημεία, που θα ξεπηδούν σαν τα μανιτάρια, με άδειες προθήκες και γεμάτα υπόγεια. Με συνθηματικό θα ψωνίζουν οι καταναλωτές. «Την Παπαρήγα την καλή» θα ζητούν – για να θυμηθούμε τους «Απαράδεκτους» – αν επιθυμούν να γεμίσουν μερικώς έστω το καλάθι τους. Και φυσικά δεν θα πληρώνουν σε ευρώ όσα πληρώνουν σήμερα. Θα πρέπει να αποζημιώνουν το δραστήριο στέλεχος της μαύρης αγοράς για το ρίσκο που αναλαμβάνει.
Και οι καταθέσεις, τα δάνεια; Πρώτον τα δάνεια προφανώς θα παραμείνουν σε ευρώ. Άλλωστε μεγάλο ποσοστό αυτών έχει εκχωρηθεί στον κο Ντράγκι για τον ELA που στήριξε τις αναλήψεις μας το πρώτο εξάμηνο του 2015. Βλέπετε, οι Έλληνες, πίστεψαν τον κο Τσίπρα, του ζήτησαν να διαπραγματευτεί σθεναρώς, να βαρέσει τα νταούλια, ταυτόχρονα όμως απέσυραν τις καταθέσεις τους για την περίπτωση της «στραβής».
Σε ότι αφορά τις καταθέσεις, μια δραχμοποίησή τους, θα σήμαινε ένα άμεσο κέρδος για τις τράπεζες ύψους το λιγότερο € 80 – € 90 δις. Δεν θα γίνει αυτό. Από τη στιγμή που τα επισφαλή δάνεια θα εκτιναχθούν στο 70%+, θα χρειαστούν € 30 – € 40 δις για ανακεφαλαιοποίηση. Το 30% των τραπεζικών καταθέσεων θα διαγραφεί και οι καταθέτες θα πάρουν μετοχές. Από ποιο ύψος θα αρχίσει η διαγραφή; Στην καλύτερη από τις € 20 χιλ. Οι υπόλοιπες καταθέσεις θα παραμείνουν σε ευρώ. Σε συνάλλαγμα πλέον. Και όποιος κάνει ανάληψη θα λαμβάνει υποχρεωτικά δραχμές με την τρέχουσα κεντρική ισοτιμία. Και για να τις μετατρέψει σε ευρώ – αν τα καταφέρει – θα πληρώνει στη μαύρη πενταπλάσια ισοτιμία. Για κάθε ευρώ που θα σηκώνει από την τράπεζα, θα παίρνει π.χ. 300 δραχμές, και για να αποκτήσει πάλι το ευρώ του θα πληρώνει 1.500. Σε ότι αφορά δε την ανάπτυξη, να θυμίσω ότι επί δραχμής, το 1998, το Βασικό Επιτόκιο Χρηματοδότησης ήταν 17% και όταν έγινε η επίθεση στη στερλίνα, οι τράπεζες πλήρωναν για overnight κατάθεση 80%!!!. Και τότε δεν είχαμε πτωχεύσει.
Θα ξαναπαίρνει ο υπουργός οικονομικών τους χρηματιστές για να μάθει πόσο πάει το δολάριο στη μαύρη, όχι όμως κάθε πρωί, αλλά κάθε μισή ώρα.
Και της μιας δραχμής τα γιασεμιά θα είναι φευ, όνειρο απατηλό….από εκατομμύριο και πάνω.