Οι πολίτες που παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στη χώρα θα θυμούνται πολύ καλά ότι το πρόβλημά μας ξεκίνησε λίγους μήνες μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Γιώργο Παπανδρέου, όταν οι αγορές πήραν είδηση τη δραματική δημοσιονομική κατάσταση, για την οποία φυσικά τότε δεν ευθυνόταν η νέα κυβέρνηση, αλλά εκείνη του Κώστα Καραμανλή. Αρχισαν, λοιπόν, για όσους θυμούνται, να ανεβαίνουν τα περίφημα spreads, δηλαδή τα επιτόκια δανεισμού της χώρας, να χάνουν την αξία τους τα ελληνικά ομόλογα και γενικώς να δημιουργούνται συνθήκες μη δανεισμού της χώρας.
Η συνέχεια είναι γνωστή, η κυβέρνηση Παπανδρέου έχασε πολύτιμο χρόνο από το φθινόπωρο του 2009 που εξελέγη, μέτρα σταθεροποίησης της οικονομίας δεν πήρε και τελικά κατέληξε συρόμενη την άνοιξη του 2010 στην τρόικα.
Για να γίνει αντιληπτό από όλους, η Ελλάδα προσέφυγε τότε να δανειστεί από την Ε.Ε., το ΔΝΤ και την ΕΚΤ γιατί απλούστατα δεν τη δάνειζε κανείς για να πληρώσει τις τρέχουσες υποχρεώσεις της (μισθούς, συντάξεις Δημοσίου, τόκους κ.λπ., δηλαδή περί τα 55 δισ. ευρώ). Και στις σύγχρονες οικονομίες οι χώρες ζουν δανειζόμενες από τις αγορές και αυτές καθορίζουν τους όρους του δανεισμού ανάλογα με την αξιοπιστία του οφειλέτη.
Πέρασαν από τότε τέσσερα χρόνια και με πολύ κόπο, με μνημόνια που στοίχισαν αίμα και δάκρυα στον λαό, η χώρα εδώ και λίγους μήνες δανείζεται και πάλι κάτι λίγα που συμπληρώνουν τα δανεικά από την τρόικα και πληρώνουμε τα τρέχοντα. Παίζει ρόλο, βέβαια, στις αγορές και το γεγονός ότι είμαστε σε επιτήρηση από τους δανειστές και έστω και… ψιλομαγειρεμένα βγάζουμε πρωτογενή πλεονάσματα και έτσι μας δανείζουν, και μάλιστα με σχετικά καλά επιτόκια.
Η εξαιρετικά εύθραυστη αυτή εικόνα που έχουν για εμάς οι ιδιώτες δανειστές όλου του κόσμου θα πρέπει να ξέρουν όλοι οι Ελληνες ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να αλλάξει. Να γκριζάρει ή να μαυρίσει σε λίγες μόνο ημέρες. Αρκούν μερικά περιστατικά, λίγες στραβές δηλώσεις και μερικά αρνητικά πρόσημα σε κρίσιμους τομείς της οικονομίας για να γκρεμιστεί ό,τι χτίστηκε με τόσο πόνο.
Ηδη η εκκρεμότητα των εκλογών (τώρα ή τον Μάρτιο ή το 2016;) σε συνδυασμό με την ασαφή εικόνα που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ (ως κόμμα που προηγείται στις δημοσκοπήσεις) έχουν επιδράσει αρνητικά. Αν βγαίναμε σήμερα έστω και για μερικά ψιλά στις αγορές, αυτό θα φαινόταν. Θα εισπράτταμε υψηλότερα επιτόκια τώρα και, όπως πάμε, μια άρνηση σε λίγο.
Τα πράγματα είναι δυστυχώς καθαρά και ξάστερα. Αν δεν σε δανείζουν οι ιδιώτες, δηλαδή οι τραπεζικοί οργανισμοί, τότε προσφεύγεις στα κράτη, στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εφόσον είσαι χώρα-μέλος της Ε.Ε., ή στο ΔΝΤ. Δυστυχώς δεν σε δανείζει η Βενεζουέλα, ούτε η Κίνα. Δηλαδή αυτοί οι τρεις που σε δανείζουν και σήμερα είναι η τρόικα. Αν δεν θέλεις αυτούς και τους όρους που θέτουν, μετά υπάρχει το τύπωμα της δραχμής. Αρα ή πρέπει να κερδίσεις την αξιοπιστία των αγορών ή να εξαρτάσαι από την τρόικα ή να γυρίσεις στο χάος της δραχμής.
Αυτά τα ξέρουν οι πολιτικοί όλων των κομμάτων. Και αυτοί του ΣΥΡΙΖΑ. Καλό θα είναι να τα μάθει και ο κόσμος και να μην περιμένει θαύματα.