Είμαι βέβαιος ότι, αν ο Τσίπρας κάνει ένα γρήγορο φλας μπακ στο τελευταίο εξάμηνο που κυβερνά, θα πρέπει κυριολεκτικά να τραβάει τα μαλλιά του και να σκέφτεται… τι καλά που θα ‘ταν να είχε προχωρήσει τη συμφωνία που του έδωσαν τον Φεβρουάριο. Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα γι’ αυτόν και για όλους μας αν δεν είχε κάνει τόσο πολλά και βαριά λάθη όλη αυτή την περίοδο.
Εν πάση περιπτώσει, υπάρχει μια παλιά εγγλέζικη παροιμία που λέει ότι «δεν ωφελεί να κλαις πάνω από το χυμένο γάλα», ήτοι ό,τι έγινε, έγινε. Το ζήτημα είναι το από εδώ και στο εξής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι προεκλογικές του ιδέες κατέρρευσαν πολύ γρηγορότερα απ’ ό,τι περίμεναν και οι πιο δύσπιστοι Ελληνες ή ακόμα και οι παραδοσιακοί εχθροί του και διαλύθηκαν μάλιστα με ευθύνη του ίδιου του κυβερνητικού επιτελείου, αφού οι «κακοί ξένοι δανειστές» έδωσαν σε μια αριστερή κυβέρνηση όχι μία αλλά… 101 ευκαιρίες να το ισορροπήσει το πράγμα προτού φτάσουν στον μπαμπούλα του Grexit και στο τρίτο και πιο ολοκληρωμένο Μνημόνιο της ελληνικής ιστορίας.
Παρά ταύτα, επειδή έγιναν όλα με ταχύτητα κινηματογραφική, ο Τσίπρας φαίνεται ότι έχει ακόμα, λάδι να κάψει στο πολιτικό του καντήλι – για πόσο ακόμα θα δείξει. Αμήν, με την ευχή όλων ας το κάνει, αλλά αυτή τη φορά ας το κάνει σωστά.
Ας πάει λοιπόν σε εκλογές-εξπρές γιατί, κακά τα ψέματα, αυτή η Βουλή δεν μπορεί να εφαρμόσει κανονική σταθεροποιητική πολιτική, μνημόνια κ.λπ., αλλά απλώς να γαβγίζει και να παράγει ειδήσεις για τα τηλεοπτικά παράθυρα.
Ξεκινάει το σόου από τη Ζωή και προχωράει σε κάτι νούμερα και ημιπαράφρονες τύπους που παριστάνουν τους βουλευτές.
Προσοχή, δεν αναφέρομαι σε όσους υποστηρίζουν τη δραχμή, αυτοί θεωρώ ότι κάνουν μεγάλο πολιτικό λάθος, αλλά είναι έντιμοι και σεβαστοί πάνω στην τεράστια -επαναλαμβάνω- αστοχία της σκέψης και των ιδεών τους.
Οι εκλογές θα βγάλουν ό,τι θέλει ο λαός, όπως είναι γνωστό, και τα τελευταία χρόνια ο λαός, ζαλισμένος, οργισμένος και σε κακή κατάσταση από τα απανωτά σοκ της κρίσης, κάνει και λίγο ό,τι να ‘ναι στις κάλπες (μετά συγχωρήσεως). Σημασία έχει αυτή τη φορά, και εφόσον ο Τσίπρας έχει πάλι τον πρώτο λόγο, να μην ξαναγίνουν τα ίδια μοιραία λάθη και να σχηματιστεί μια κυβέρνηση που θα μπορέσει πολιτικά να διοικήσει τουλάχιστον για μία διετία. Οσο πιο ευρύ είναι το σχήμα τόσο περισσότερο έχει ελπίδες να αντέξει και να περιορίσει τη φθορά της εικόνας του ο πρωθυπουργός.