Είμαι σίγουρος ότι αν διατάξει μια έρευνα ο αρμόδιος υπουργός Παππάς ή ένας εισαγγελέας για το πού, πώς και πόσα έχουν δοθεί από τις υπό δημόσια διαχείριση εταιρείες και τους φορείς την τελευταία δεκαετία θα μείνουμε όλοι με το στόμα ανοιχτό.
Βέβαια ίσως να είναι και το μόνο καλό που θα αφήσει πίσω του ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί για τίποτ’ άλλο δύσκολο το βλέπω, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Η αρχή είναι μία με την κρατική διαφήμιση και αυτή ίσχυε πάντα: θα δώσουμε στα Μέσα Ενημέρωσης που «μας πάνε», στους «δικούς μας» δηλαδή, όσα μπορούμε περισσότερα κι ας είναι και οι τελευταίοι σε κυκλοφορίες, τηλεθεάσεις ή κλικ, τώρα που υπάρχει και το Διαδίκτυο. Και βέβαια με το αλισβερίσι… έρχονται και τα τυχερά!
Για να μην ξεκινάμε, λοιπόν, ανορθόδοξα, δηλαδή από τη σημερινή κατάσταση με τον ΣΥΡΙΖΑ, σας φέρνω ένα παράδειγμα: όταν το 2007 επί Ν.Δ. το «Πρώτο Θέμα» πούλαγε κατά μέσο όρο 260.000 φύλλα κάθε Κυριακή, έπαιρνε από τον κρατικό ΟΠΑΠ 300.000 ευρώ κατ’ έτος, ενώ μια μικρή δεξιά εφημερίδα που πούλαγε 3.500 φύλλα (δεν έχει σημασία το όνομά της) έπαιρνε 3,5 εκατ. ευρώ.
Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν άπειρα. Ας πούμε το 2015 το «Πρώτο Θέμα» πήρε από την ΕΥΔΑΠ (μια που αυτές τις μέρες έχει την τιμητική της) μόλις 6.500 ευρώ σε διαφήμιση και ας με συγχωρήσουν οι αναγνώστες που αναφέρομαι μόνο στη δική μας εφημερίδα, πολύ απλά γι’ αυτή γνωρίζω με ακρίβεια όλα τα στοιχεία.
Είμαι σίγουρος ότι και πολλά άλλα αξιόλογα Μέσα Ενημέρωσης με δεκάδες ή εκατοντάδες εργαζομένους, μεγάλο κύκλο εργασιών, υποχρεώσεις για φόρους και εισφορές στο κράτος θα μπορούν να πουν το ίδιο. Θα μαρτυρήσουν την εικόνα της κακοδιαχείρισης στην κρατική διαφήμιση.
Θέλει, λοιπόν, ο κ. Παππάς να κάνει πραγματικά τη διαφορά και να αφήσει έργο πίσω του ως υπουργός Τύπου; Ας διατάξει μια έρευνα για το τι παίρνουν τα ΜΜΕ από το κράτος τα τελευταία δέκα χρόνια, εύκολο είναι και καταγεγραμμένο. Από το 2005 έως και το 2015.
Αν το κάνει, λοιπόν, θα διαπιστώσει ότι πολλοί από τους σημερινούς τιμητές της ηθικής και της τάξης στα media θα εκτεθούν ανεπανόρθωτα. Πολλοί εκδότες και δημοσιογράφοι που σήμερα «δοξάζουν το γκουβέρνο» κάνοντας το ίδιο με ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. έπαιρναν απίστευτη κρατική διαφήμιση με Μέσα Ενημέρωσης αδύναμα κυκλοφοριακά (και επομένως εμπορικά) ή ακόμα και τελείως λαθρόβια.
Θα διαπιστωθεί, όμως, και κάτι άλλο. Οτι αυτό συμβαίνει και σήμερα με τη νέα εξουσία που ειδικά μέσω των τραπεζών αλλά και των ΔΕΚΟ πριμοδοτεί τα ΜΜΕ που τη στηρίζουν. Και ας πουλάνε 1.000 φύλλα στο περίπτερο ή έχουν δέκα εργαζομένους όλους κι όλους σε ένα σάιτ.
Εχω επίσης και μια απορία που θα πρέπει να λυθεί κι αυτή είτε από τις διοικήσεις των τραπεζών, είτε από τον SSM (Ενιαίο Εποπτικό Μηχανισμό), είτε από κάποιον εισαγγελέα. Το τελευταίο έτος κυκλοφορούν κάτι περίεργοι τύποι, κάτι σαν αυτούς που πιάστηκαν στα πράσα να εκβιάζουν, ας πούμε, και ρωτούν να μάθουν με τσαμπουκά και θράσος τους υπεύθυνους των εμπορικών τμημάτων και δημοσίων σχέσεων των τραπεζών πόσα δίνουν στα media. Αντλούν το θράσος τους από κομματικά γραφεία.
Είναι κάτι σαν επίτροποι ή κομισάριοι διαφήμισης στις τράπεζες, σε τράπεζες, παρακαλώ, με ιδιώτες μετόχους. Με ποια ιδιότητα το κάνουν, με τίνος εντολή; Εχουν οριστεί υπεύθυνοι από τα Δ.Σ. των τραπεζών για έλεγχο; Kατά πόσο σύννομη ή όχι είναι μια τέτοια ενέργεια; Μήπως κι αυτό είναι εκβιασμός;
Οταν θέλουμε να κάνουμε τους διαφανείς σε όλα, θα πρέπει και να το αντέχουμε…