Ναι, είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης που να αντιμετωπίζει τέτοιο εθνικό ζήτημα και γι’ αυτό ίσως και δεν μπορεί εύκολα να γίνει κατανοητό από αυτούς.
Στις μέρες μας λοιπόν, αυτή την περίοδο, βιώνουμε μία από τις «χειρότερες Τουρκίες» της νεότερης Ιστορίας, δηλαδή μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, με έναν μουσουλμάνο ηγέτη που πρωταγωνιστεί στη δημιουργία ενός «άξονα του κακού» στην ευρύτερη περιοχή, μαζί φυσικά με κάποιες άλλες χώρες.
Στη δική μας Ιστορία, αλλά και γενικότερα στην Ιστορία, σαφώς και παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο παράγοντες όπως η διπλωματία, η στρατηγική, οι συμμαχίες. Όμως η αλήθεια είναι μία. Πιο σημαντική απ’ όλα είναι η διπλωματία των όπλων, η όψη του ισχυρού.
Όταν διαθέτεις αποτρεπτική ισχύ, «μιλάς» καλύτερα και στην εξωτερική πολιτική και, κυρίως, στην άμυνα, στην προάσπιση του εθνικού συμφέροντος. Η Ελλάδα βγήκε προσφάτως από ένα δεκαετές οικονομικό και κατ’ επέκταση κοινωνικό μαρτύριο, με τρία μνημόνια, που της στέρησε το 1/3 του εγχώριου προϊόντος της, και λίγους μήνες μετά έπεσε κατευθείαν στην πανδημία του κορωνοϊού, ο οποίος της μειώνει άλλο ένα 10% του ΑΕΠ, χωρίς να έχει τελειώσει ακόμα η υπόθεση και να γνωρίζουμε το σύνολο της ζημιάς. Όλη αυτή την περίοδο οι αμυντικές δαπάνες της χώρας είχαν σχεδόν εκμηδενιστεί εξαιτίας της οικονομικής ανέχειας, κάτι το οποίο είναι λογικό.
Προ της κρίσης είχε προηγηθεί στον τομέα αυτό τεράστια κακοδιαχείριση, μίζες και κλοπές σχεδόν σε όλες τις αμυντικές προμήθειες για μία επταετία, με αποτέλεσμα να στιγματιστεί αγρίως το ζήτημα των εξοπλισμών και δικαίως, γιατί αποδεδειγμένα υπήρξαν σκάνδαλα εκατοντάδων εκατομμυρίων (Τσοχατζόπουλος κ.λπ.).
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να ανασυνταχθεί η χώρα αμυντικά, να ενισχυθεί και πάλι, με τη λογική ότι έτσι θα δοθεί η ευκαιρία να βγάλουν λεφτά, να ξανακλέψουν μερικοί επίορκοι πολιτικοί ή άλλοι μεσάζοντες. Χωρίς όπλα, ανταλλακτικά και εκπαίδευση των Ενόπλων Δυνάμεων δεν γίνεται να «μιλάς» ούτε με εχθρούς ούτε καν με συμμάχους. Τρόποι να αποτραπούν οι μίζες στις προμήθειες υπάρχουν, όπως και μηχανισμοί ελέγχου και αποτροπής του μαύρου χρήματος, μια κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός μπορεί να εγγυηθεί και τελικά να διασφαλίσει πλήρως την ορθή διαχείριση της αμυντικής δαπάνης.
Αλλος τρόπος δυστυχώς να μη χαθεί έδαφος και εθνική κυριαρχία, παρά μόνο με αμυντική θωράκιση, δεν υπάρχει, δεν έχει… εξευρεθεί παγκοσμίως μέχρι σήμερα. Ο εχθρός φοβάται τα όπλα, όχι τα λόγια. Η δημοσιονομική χαλάρωση της περιόδου αυτής λόγω της πανδημίας θα επιτρέψει στη χώρα, μεταξύ άλλων, να εκσυγχρονίσει το Ναυτικό, την Αεροπορία και τον Στρατό της. Και αν θέλουμε να ενισχύσουμε το κράτος, ας το κάνουμε, ας προσλάβουμε δημοσίους υπαλλήλους, αλλά μόνο στον Στρατό και την Υγεία.
Το πρόβλημα με την Τουρκία θα είναι εδώ για πάντα και φυσικά είναι πολύ πιο σοβαρό και μόνιμο από οποιαδήποτε οικονομική κρίση ή πανδημία. Ας το αντιμετωπίσουμε όπως αξίζει, με δύναμη και αποφασιστικότητα.