Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, που μπορεί να θέλει να διαχειριστεί και να συνεχίσει επιτυχώς να διαχειρίζεται την υγειονομική κρίση, αλλά αντιλαμβάνεται ότι έχει έρθει η ώρα για τα ακόμα πιο δύσκολα.

Λογικά, λοιπόν, όταν θα ανοίξει η αγορά -έστω και σταδιακά σε 20 με 40 ημέρες από σήμερα- τα κρούσματα θα αυξηθούν, αλλά αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο (μακάρι), θα οφείλεται στη θερμοκρασία, στη φυσική απόσταση που δημιουργεί το καλοκαίρι (δεν καθόμαστε σε κλειστούς χώρους) και ίσως αργότερα σε κάποιους συνδυασμούς φαρμάκων που θα προκύψουν.

Αλλά και να αυξηθούν τα κρούσματα (μπορείς άραγε να έχεις πέντε την ημέρα όταν το 80% του πληθυσμού θα κυκλοφορεί ελεύθερα έξω;), όταν η ροή είναι ελεγχόμενη και η χώρα βρίσκεται μακριά από την πληρότητα στις Εντατικές, το ζήτημα είναι αντιμετωπίσιμο και ίσως έχει και κάποιο όφελος η σταδιακή απόκτηση ανοσίας στον ιό.

Ο πρωθυπουργός γνωρίζει πολύ καλά, λοιπόν, ότι ναι μεν ο ιός δεν τελείωσε, αλλά ταυτοχρόνως είναι υποχρεωμένος να κοιτάξει και την επόμενη μέρα. Αλλωστε αυτό είναι και το ορθό και το δίκαιο για μια κοινωνία που, όσο και να την υποχρέωσαν τα κυβερνητικά μέτρα, πειθάρχησε από μόνη της. Δικαιούται η χώρα συντεταγμένα μια προσπάθεια να ανοίξει σιγά-σιγά η αγορά και η κοινωνία της. Τα οικονομικά προβλήματά της θα είναι τεράστια ούτως ή άλλως, αφού το 20% του ΑΕΠ της (μεγαλύτερο ποσοστιαία σε όλη την Ευρώπη) εξαρτάται από έναν κλάδο όπως ο τουρισμός που δεν πρόκειται να επανέλθει ούτε κατά το 1/10 όσο διαρκεί η πανδημία και δεν υπάρχει φάρμακο ή εμβόλιο.

Γνωρίζει επίσης ότι θα είναι ακόμα δυσκολότερο το έργο της οικονομικής διάσωσης της χώρας σε σχέση με εκείνο της υγειονομικής, αφού απαιτεί περισσότερο χρόνο και φυσικά είναι πολύ πιο σύνθετο.

Εχει, όμως, δύο μεγάλα πλεονεκτήματα αυτή την ώρα ο κ. Μητσοτάκης, την αξιοπιστία της χώρας και τη δική του προσωπικά σε πολύ υψηλά επίπεδα εντός και εκτός της χώρας. Και την κοινή γνώμη σε καλή ψυχολογία γιατί είδε -μετά από πολλά χρόνια- ότι λαμβάνει επαίνους από παντού για την ψυχραιμία, την πειθαρχία και την ωριμότητα που επέδειξε.

Μπορεί, λοιπόν, να σχεδιαστεί η επόμενη μέρα με προσοχή και αισιοδοξία αφού ληφθεί υπ’ όψιν ότι θα απαιτηθούν θυσίες, αλλά αυτή τη φορά όχι με την ίδια μορφή που έγιναν στη δεκαετία του μνημονίου. Δεν θα ζητηθεί από την κοινωνία να κοπούν συντάξεις ή να αυξηθούν οι φόροι, αλλά θα πρέπει επιτέλους να «μετρηθεί» η παραγωγικότητα, ο τρόπος εργασίας, η αποτελεσματικότητα του δημόσιου αλλά και του ιδιωτικού τομέα. Οι μήνες του κορωνοϊού απέδειξαν ότι με τη σωστή καθοδήγηση η ψηφιοποίηση μπορεί να αποδειχθεί το πιο αποτελεσματικό μέσο στο Δημόσιο για να δουλεύουν όλα καλύτερα, πιο γρήγορα και με λιγότερη διαφθορά. Μπορεί οι άδειες της Πολεοδομίας για παράδειγμα να μην απαιτούν δύο χρόνια για να εγκριθούν, αλλά δύο μήνες, ή να μην ξαναδούμε ποτέ ουρές στις εφορίες.

Ακόμα και στον ιδιωτικό τομέα η τηλεργασία αποδείχτηκε απολύτως μετρήσιμη και οι εργαζόμενοι το ίδιο ή και περισσότερο επαγγελματίες.

Μπορεί επίσης όλη αυτή η περιπέτεια να μας αφήσει ένα μεγάλο κέρδος, να μπορούμε σε κάποιες στιγμές της ζωής να σκεφτούμε ότι το «εμείς» είναι καλύτερο από το «εγώ» για όλους.