Ουδείς αντιλαμβάνεται γιατί, ας πούμε, κάποιοι αστυνομικοί πήγαν και πέταξαν έξω έναν 16χρονο από τον κινηματογράφο ενώ έβλεπε το «Τζόκερ» ή γιατί έπρεπε να γίνει σούσουρο στα social media για τη διάταξη που επανέφερε την ποινή διετούς φυλάκισης για όποιον βρίζει τα θεία, για να αναγκαστούν μετά να την πάρουν πίσω.
Γιατί πρέπει μια υφυπουργός να λέει μπούρδες στο Twitter της και να γελάνε μαζί της δικαίως ακόμα και οι συνάδελφοί της ή γιατί πρέπει να επανέρχεται έστω διά της πλαγίας το ωράριο Παπαθεμελή με τους αυτοφωράκηδες.
Θα συμφωνήσω ότι κανένα απ’ όλα αυτά δεν έπρεπε να συμβεί στη σημερινή κυβέρνηση για τον απλούστατο λόγο ότι αυτοί εδώ που κυβερνούν είναι συγκροτημένοι και φυσικά έχουν τη δύναμη της απλής λογικής, με πρώτο και καλύτερο τον Μητσοτάκη. Ούτε αποτελεί συγκλονιστικό ατόπημα αν ο Μηταράκης πιστεύει ότι μπορεί να πουληθούν οι «κόκκινες οφειλές» των ασφαλιστικών ταμείων ενώ αυτό δεν είναι κυβερνητική πολιτική ή δεν γίνεται άνευ νόμου. Γιατί τελικά μπορεί κάποτε και να γίνει αν περάσουν μερικά χρόνια και δεν μπορεί κανείς να τα εισπράξει στο ακέραιό τους. Ας μην ξεγελιόμαστε, τι άλλο θα κάνουν από το να τα δώσουν σε εξειδικευμένα funds προς πώληση και ό,τι εισπράξουν;
Αυτά τα λάθη ή οι γκάφες (πείτε τα όπως θέλετε) δεν παράγουν ούτε αρνητικό κυβερνητικό αποτέλεσμα ούτε όμως και «φτιάχνουν αντιπολίτευση», ίσως δημιουργούν θυμηδία στην κοινή γνώμη, όπως ας πούμε στο παρελθόν τα περίφημα γεμιστά ή το «απατεώνες είμαστε» της Θεανώς Φωτίου.
Αυτή η κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει να αντιμετωπίσει μαζικά φαινόμενα «Καρανίκα» και φθορές από καθημερινές μικροανοησίες ειδικά την πρώτη περίοδο, αλλά πάντως μοιραία κάποια στιγμή θα έρθει η πραγματική ώρα του ταμείου. Κάπου στη μέση της θητείας της -έχω την αίσθηση- θα κριθεί πολύ αυστηρά σε λίγα αλλά πολύ κρίσιμα ζητήματα για τη μεταμνημονιακή Ελλάδα. Πρώτα απ’ όλα στην αύξηση του εθνικού προϊόντος που με τη σειρά του παράγει χρήμα και νέες δουλειές για τον κόσμο. Αρα στην ευημερία του κόσμου.
Στα υπόλοιπα ζητήματα της καθημερινότητας, όπως είναι η ασφάλεια του πολίτη. Χτες η Αστυνομία συνέλαβε μερικούς διαρρήκτες οι οποίοι, κατά πληροφορίες, έχουν ξανασυλληφθεί την τελευταία δεκαετία περί τις 200 φορές έκαστος. Ναι, καλά διαβάζετε, ο καθένας από αυτούς συλλαμβάνεται και αφήνεται ελεύθερος κατά σύστημα περί τις 20 φορές τον χρόνο κατά μέσον όρο. Για τέτοια ανομία αλλά και παραλογισμό μιλάμε στην Ελλάδα. Αυτό μπορεί να το αλλάξει η κυβέρνηση Μητσοτάκη; Μπορεί να αλλάξει τα πανεπιστήμια ώστε εκεί να γίνονται μόνο διαλέξεις και μαθήματα (άντε και κανένα κανονικό φοιτητικό πάρτυ) αντί για κατασκευαστήριο μολότοφ ή κέντρο διακίνησης ναρκωτικών και λαθραίων; Μπορεί ο Κικίλιας να αποτρέψει τις άθλιες εικόνες στις εφημερίες που αντιμετωπίζουν όλοι οι Ελληνες στα κρατικά νοσοκομεία;
Σε τέτοια ζητήματα (και άλλα παρόμοια) θα κριθεί το αποτέλεσμα αυτής της διακυβέρνησης και το ξέρει όχι μόνο ο ίδιος ο πρωθυπουργός, αλλά και ο Τσίπρας, που πρέπει φυσικά να αναζητήσει έναν πιο σύγχρονο τρόπο αντιπολίτευσης από το να πηγαίνει ο Φίλης στις καταλήψεις και να «τρώει πόρτα» κι απ’ αυτούς.