Δεν είναι ώρα να συζητήσουμε πώς το βροντερό «ΟΧΙ» στο οποίο οδήγησε η κυβέρνηση εσκεμμένα και παραπλανητικά έναν καταταλαιπωρημένο λαό από δύο μνημόνια μετατρέπεται τώρα σε ένα τεράστιο «ΝΑΙ σε όλα» με πρωτόγνωρες διαδικασίες, πολιτικές και κοινοβουλευτικές, οι οποίες δεν συναντώνται σε δυτικές δημοκρατίες.
Αυτά ας τα σκεφτούν όλοι και πρώτα απ’ όλα ο Τσίπρας από Δευτέρα. Ας αναλογιστεί γιατί έφερε όλη αυτή τη δραματική αναστάτωση στη ζωή των Ελλήνων πολιτών και της οικονομίας γενικότερα με την επιβολή του περιορισμού των κεφαλαίων που θα κάνουν να βγουν από την καθημερινότητά μας πολλούς μήνες και θα μας κοστίσουν τουλάχιστον τρεις μονάδες εθνικού προϊόντος, δηλαδή περί τα 5,5 δισ. ευρώ.
Σήμερα όσοι θέλουμε να ελπίζουμε ότι θα μείνουμε όρθιοι σε αυτή τη χώρα, ότι θα υπάρξει ελπίδα ανάσας με εύρυθμη λειτουργία σχολείων, νοσοκομείων, σούπερ μάρκετ, με βενζίνη και φάρμακα σε επάρκεια, ευχόμαστε αλλά και απαιτούμε από όλο το πολιτικό φάσμα να ψηφίσει υπέρ της συμφωνίας. Ο,τι και να είναι αυτή, γιατί απλά όλοι οι Ελληνες αυτές τις ημέρες πήραν ένα πολύ μικρό δείγμα του τι θα σήμαινε στη ζωή τους η έλλειψη του ευρώ.
Οσοι νομίζουν ότι θα μπορούσαμε να γυρίσουμε -έτσι εύκολα και απλά-στη δραχμή του όμορφου παρελθόντος των παιδικών μας χρόνων, με το θερινό σινεμά, την ελληνική ταινία του 1960 και τις ένδοξες ημέρες του Χρηματιστηρίου του 1999, κάνουν ένα φρικτό λάθος. Το νόμισμα που θα τυπώσει η Ελλάδα αν δεν γίνει συμφωνία μπορεί να λέγεται δραχμή ή τσιπροδραχμή ή όπως αλλιώς θέλετε, όμως σε χρονικό διάστημα λίγων εβδομάδων θα ισούται με το 50% του ευρώ. Ο,τι έπαιρνες με 100 ευρώ θα το παίρνεις με 200 αν το βρεις (γιατί είναι τα πάντα σχεδόν εισαγόμενα), ενώ ο μισθός και η σύνταξη, ας πούμε, των 700 ευρώ θα γίνει αυτόματα 350 ευρώ. Και μετά σταδιακά θα έρθει η απόλυτη κατρακύλα με τη νομισματική ισοτιμία δραχμής – ευρώ – δολαρίου κ.λπ., με αποτέλεσμα να γίνουμε Βενεζουέλα.
Λοιπόν, έστω και την ύστατη ώρα, ας προσγειωθούν όλοι στην πραγματικότητα και ας φτιάξουν από αύριο κιόλας μια κυβέρνηση που να μπορεί να εξυπηρετήσει την εθνική ανάγκη και να αφήσει τα τεράστια ψέματα.
Οχι, κανείς δεν ήταν τελικά «γερμανοτσολιάς», ούτε ο Παπανδρέου, ούτε ο Σαμαράς, ούτε ο Βενιζέλος και φυσικά δεν θα είναι ούτε ο Τσίπρας ούτε ο Καμμένος. Ούτε όσοι Ελληνες ψήφισαν «Ναι» στο δημοψήφισμα. Τι μερίδιο ευθύνης έχει ο καθένας στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας είναι άλλο ζήτημα και ας το καταλογίσει ο κόσμος όταν θα ξαναψηφίσει. Αλλο υπογράφουμε ένα μνημόνιο και άλλο πάμε σε εθνική καταστροφή.