Ο Πορτογάλος πρωθυπουργός Pedro Passoa Coelho αποδεικνύει πως υπάρχει πολιτική “ζωή” στα χρόνια της εφηρμοσμένης λιτότητας.
Η κυβέρνηση συνεργασίας του Coelho κέρδισε τις 99 εκ των 230 εδρών του κοινοβουλίου της χώρας την Κυριακή. Αν και ο ίδιος έχασε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία της οποία απολάμβανε εδώ και χρόνια, ηγείται άνετα των 85 εδρών της Σοσιαλιστικής αντιπολίτευσης.
Η νίκη του Coelho ακολουθεί αυτή του Αλέξη Τσίπρα στα τέλη Σεπτεμβρίου. Ο Έλληνας “Σταυροφόρος” κατά της λιτότητας υπέκυψε και συμφώνησε στις διεθνείς πιέσεις και τους όρους για ένα τρίτο μνημόνιο. Ο πρωθυπουργός της Ισπανίας Mariano Rajoy και ο Ιρλανδός ομόλογός του Enda Kenny έχουν, επίσης, να αντιμετωπίσουν εκλογές μέσα στους επόμενους μήνες, με αντιτιθέμενα κόμματα να αποζητούν αναστροφή των αυξημένων φόρων και των μειώσεων των κοινωνικών δαπανών.
Ο Nicholas Spiro, επικεφαλής της Spiro Sovereign Strategy του Λονδίνου, ανέφερε πως “Η ήττα των Σοσιαλιστών της Πορτογαλίας είναι καλά μαντάτα για τον Ισπανό πρωθυπουργό Mariano Rajoy. H κεντροαριστερά της Πορτογαλίας δεν μπόρεσε να συνθέσει ένα πειστικό πρόγραμμα ‘αντι-λιτότητας'”.
Ο Coelho ήταν και ο πρώτος Πορτογάλος ηγέτης κυβέρνησης συνεργασίας ο οποίος εξέτισε και ολόκληρη τη θητεία του τέσσερις δεκαετίες μετά από το τέλος της δικτατορίας στη χώρα το 1974, ενώ μπόρεσε και εφάρμοσε μέτρα λιτότητας χωρίς την άνοδο κομμάτων όπως οι Ισπανοί Podemos, το Sinn Fein της Ιρλανδίας και ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα.
Υπό την ηγεσία του Coelho, η Πορτογαλία αύξησε τη φορολογία στα πάντα από ντιζελοκίνητα αυτοκίνητα, μέχρι και τους μισθούς, ενώ μείωσε τις κοινωνικές δαπάνες κατά 11 δισ. ευρώ, βγαίνοντας από το μνημόνιο το 2014.
Οι μειοψηφικές κυβερνήσεις δεν έχουν καλό ιστορικό στην Πορτογαλία. Η τελευταία φορά που μία τέτοια κυβέρνηση χωρίς αυτοδυναμία εξέτισε ολόκληρη τη θητεία της μετά τη δικτατορία ήταν πριν από 15 χρόνια, με “οδηγό” τον Σοσιαλιστή Antonio Guterres.