Η πορεία προς το Brexit έχει φέρει στην επιφάνεια πολλές αλήθειες για τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες στο Λονδίνο και τη ζώνη του ευρώ. Η ελκυστικότητα του City ως παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κόμβου και το μερίδιό του στην επιχειρηματικότητα δέχθηκαν ένα χτύπημα πριν ακόμα εγκαταλείψουν την Ευρωπαϊκή Ένωση, θέτοντας σε αμφισβήτηση την υπόθεση ότι η επιτυχία του Λονδίνου εκτός της ενιαίας αγοράς είναι εύκολη.
Ωστόσο, ούτε η ευρωζώνη σημείωσε μεγάλη πρόοδο στην εξεύρεση μιας πραγματικά βιώσιμης εναλλακτικής λύσης για το Λονδίνο, είτε πρόκειται για μια ενιαία τοποθεσία όπως το Παρίσι ή τη Φρανκφούρτη είτε για την ενοποίηση των ανόμοιων κεφαλαιαγορών του μπλοκ. Η προσπάθεια εξορθολογισμού των ρυθμίσεων, της φορολογίας και των νομικών πλαισίων σε ολόκληρη την επικράτεια της ΕΕ έχει κινηθεί με αργούς ρυθμούς και οι εθνικές κυβερνήσεις αντιστέκονται στις προσπάθειες των ρυθμιστικών αρχών των Βρυξελλών να αποκόψουν το Ηνωμένο Βασίλειο πολύ γρήγορα.
Αυτό αποδεικνύει ότι υπαρχει μια αρκετά ανθυγιεινή αλληλεξάρτηση που έχει αναπτυχθεί μεταξύ του Λονδίνου και της ηπειρωτικής Ευρώπη, κι αυτή είναι μία διαπίστωση στην οποία οι επικεφαλής της προσπάθειας για το Brexit και οι αξιωματούχοι της ΕΕ μπορούν να συμφωνήσουν. Η Βρετανία φιλοξενεί σχεδόν το ήμισυ της ημερήσιας διαπραγμάτευσης συναλλάγματος σε ευρώ και περίπου το 75% του κύκλου εργασιών των παραγώγων επιτοκίων σε ευρώ, μια συγκέντρωση αγοράς που είναι επικίνδυνη εάν συνεχιστεί