Στα άκρα φαίνεται ότι οδηγείται η σύγκρουση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της προέδρου της Αργεντινής, Cristina Fernandez de Kirchner.

Το Ταμείο –αλλά και η διεθνής οικονομική κοινότητα- αμφισβητούν εδώ και χρόνια την ακρίβεια των στατιστικών στοιχείων που ανακοινώνει η Αργεντινή, κυρίως για τον πληθωρισμό και δευτερευόντως για την ανάπτυξη του ΑΕΠ.

Η σύγκρουση των δύο πλευρών έχει τις ρίζες της στο 2007, όταν ο εκλιπών σύζυγος της Fernandez και τότε πρόεδρος της Αργεντινής, Nestor Kirchner, είχε απολύσει το προσωπικό της εθνικής στατιστικής υπηρεσίες, αντικαθιστώντας τους με άτομα της επιλογής του. Έκτοτε, τα στατιστικά στοιχεία που δημοσιεύει η χώρα απέχουν κατά πολύ από την πραγματικότητα.

Ο πληθωρισμός, για παράδειγμα, ανακοινώθηκε λίγο πάνω από το 10% για την περασμένη χρονιά, την ώρα που ξένοι οικονομολόγοι υπολογίζουν ότι στην πραγματικότητα κυμαίνεται κοντά στο 25%.

Παρά τις επίμονες και σε αυστηρό τόνο εκκλήσεις του ΔΝΤ για πιο ακριβή στοιχεία, η κυβέρνηση της Fernandez δεν δείχνει διατεθειμένη να συμμορφωθεί.

Παρότι δεσμεύτηκε το 2010 να δημιουργήσει ένα νέο δείκτη τιμών καταναλωτή, που θα λαμβάνει υπόψη του τις σύγχρονες καταναλωτικές συνήθειες στη χώρα, η κυβέρνηση δεν έχει κάνει την παραμικρή πρόοδο έως τώρα, με αποτέλεσμα τον περασμένο Σεπτέμβριο η Christine Lagarde να απειλήσει το Μπουένος Άιρες με κίτρινη κάρτα.

Με την απόφαση του δ.σ. του ΔΝΤ για την επιβολή λογοκρισίας στα στατιστικά στοιχεία της χώρας, ουσιαστικά γίνεται το πρώτο βήμα σε μία διαδικασία που μπορεί τελικά να οδηγήσει στην αποπομπή της Αργεντινής από το ΔΝΤ.

Ανάμεσα στα βήματα που έπονται στη διαδικασία αυτή, είναι ο αποκλεισμός της χώρας από τη χρήση των πόρων του ΔΝΤ και η αναστολή των δικαιωμάτων ψήφου του. Η υποχρεωτική έξοδος από το Ταμείο είναι το τελευταίο στάδιο της διαδικασίας.

Μάλιστα, η ιστορία του ΔΝΤ περιλαμβάνει μόλις μία περίπτωση αποπομπής, καθώς το Ταμείο έδιωξε την Τσεχοσλοβακία, εξαιτίας της παραβίασης του ίδιου κανόνα περί ακρίβειας των στατιστικών στοιχείων.

Τυχόν έξοδος της Αργεντινής από το ΔΝΤ θα σημάνει πέρα από ένα ταπεινωτικό χτύπημα στο προφίλ της χώρας, που πασχίζει να ανακτήσει το κύρος της στη διεθνή κοινότητα έπειτα από τη χρεοκοπία των 100 δισ. δολαρίων του 2001, την απώλεια της οικονομικής βοήθειας του Ταμείου, αλλά ακόμα και της θέσης της στο G20.