Η ιδέα γεννήθηκε στα οικονομικά blogs το καλοκαίρι του 2011. Προέβλεπε ότι ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Tim Geithner , θα έπρεπε να δημιουργήσει ένα νόμισμα αξίας, ούτε λίγο, ούτε πολύ 1 τρις δολαρίων, προκειμένου να αποτρέψει την εκτόξευση του δημόσιου χρέους. Μπορεί να ξεκίνησε ως απλό σχέδιο επί χάρτου, ωστόσο, τώρα φαίνεται πως πολλοί άνθρωποι με μεγάλη επιρροή το σκέφτονται σοβαρά.

Η παραδοχή της ιδέας έχει ως εξής: Αν και το υπουργείο Οικονομικών δεν μπορεί να κόψει χρήματα από το πουθενά για να πληρώσει τους λογαριασμούς, υπάρχει μια τεχνική λεπτομέρεια στο νόμο που λέει ότι το ΥΠΟΙΚ έχει τη διακριτική ευχέρεια να δημιουργήσει πλατινένια νομίσματα με οποιαδήποτε ονομαστική αξία. Το σκεπτικό είναι ότι ο Tim Geithner θα μπορούσε να φτιάξει ένα νόμισμα, το οποίο και θα καταθέσει στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, στο λογαριασμό του υπουργείου Οικονομικών.

Η ιδέα που πρωτοεισήχθη από το οικονομικό blog Cullen Roche’s Pragmatic Capitalist φάνηκε ότι  ξεχάστηκε μόλις λύθηκε το ανώτατο όριο του χρέους.

Ωστόσο, τώρα που χτύπησε και πάλι ο κώδωνας του κινδύνου για νέο ανώτατο όριο χρέους, πολλοί επανέφεραν την ιδέα.

Ο διάσημος οικονομολόγος Paul Krugman ανέφερε την ιδέα του πλατινένιου νομίσματος σε  άρθρο του στους NY Times με τίτλο “Debt in a Time of Zero”.

Σε συνέντευξή του στο Capitol New York, το μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος, Jerry Nadler, τάχθηκε υπέρ της λύσης αυτής και, ομολογουμένως, ο Nadler έχει γνλωση περί οικονομικών.

Και ο Josh Barro  τάχθηκε υπέρ της ιδέας μέσω του Bloomberg. Εξηγεί γιατί αποτελεί την “τέλεια λύση” στο φιάσκο του ανώτατου ορίου χρέους.

“Το να αντιμετωπίσεις το ανώτατο όριο του χρέους δεν αποτελεί επιλογή. Δεν είναι τρόπος να κυβερνήσεις τη χώρα και οι Ρεπουμπλικάνοι το γνωρίζουν. Έτσι, μια αύξηση του ανώτατου ορίου του χρέους δεν υπολογίζεται ως παραχώρηση και δεν είναι σωστό για τον Obama να πρέπει να παραχωρήσει πολιτικό έδαφος για να την επιτύχει…Είναι ανόητο να χρηματοδοτήσεις τον εαυτό σου με ένα νόμισμα, είναι όμως ακόμα πιο ανόητο να θεωρεί κανείς ότι η αθέτηση συμφωνίας θα μπορούσε να είναι καλή ιδέα. Πολλοί όταν ακούν την ιδέα πιστεύουν ότι θα μπορούσε να προκαλέσει μεγάλο πληθωρισμό και αναρωτιούνται γιατί να μην φτιάξουμε ένα νόμισμα 100 τρις δολαρίων”.

Όπως εξηγεί ο Barro, τίποτα από αυτά δεν ισχύει: δεν θα υπήρχε μεγάλος πληθωρισμός γιατί δεν θα υπήρχε αθρόα εισροή νέου χρήματος στο “σύστημα”. Από την άλλη, το νόμισμα των 100 τρις χάνει το στόχο. Ο τρέχων οικονομικός περιορισμός δεν είναι το τι μπορούμε να συγκεντρώσουμε ή να ξοδέψουμε, αλλά μάλλον ένας χαζός νόμος (το ανώτατο όριο του χρέους) που θα θέλαμε να διαχειριστούμε με νόμιμο τρόπο. Το νόμισμα του ενός τρις εκπληρώνει αυτό το στόχο, καθώς ο περιορισμός δεν έγκειται στα χρήματα, αλλά στη νομοθεσία. Κι όπως καταλήγει, η ιδέα είναι συγκλονιστική, εκφράζοντας παράλληλα την ελπίδα ο πρόεδρος Obama να παρουσιάσει σύντομα το “σούπερ-νόμισμα”.