Αντιμέτωποι με τα πορτρέτα των προέδρων που πέρασαν από την τράπεζα, τα μέλη του δ.σ. της Λαϊκής συγκεντρώθηκαν, την τελευταία Τετάρτη του Μαρτίου, στον έκτο όροφο των γραφείων της.

Ήταν η τελευταία συνάντησή τους, αφού όλοι τους είχαν δεχθεί γράμμα από την κεντρική τράπεζα της Κύπρου, που τους ενημέρωνε για το διορισμό διαχειριστή στη Λαϊκή.

Ήταν η συνάντηση που σηματοδότησε το τέλος μιας τράπεζας με ιστορία 112 ετών. “Ήταν σαν κηδεία”, λέει στο Reuters ένα από τα μέλη του δ.σ.

Το ρεπορτάζ κάνει λόγο, μάλιστα, για έναν βίαιο θάνατο. Η διοίκηση της τράπεζας έδωσε σκληρή μάχη μέχρι το τέλος για να πείσει τους πολιτικούς να μην δεχθούν το κλείσιμό της, ως μέρος του πακέτου διάσωσης των 10 δισ. ευρώ.

Τα προβλήματα της Λαϊκής άρχισαν το 2011, όταν η Ευρώπη συμφώνησε την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Η τράπεζα είχε στην κατοχή της ελληνικά κρατικά ομόλογα ύψους 3,1 δισ. ευρώ, με αποτέλεσμα να υποστεί ζημιές 2,3 δισ. ευρώ.

Η Λαϊκή μπήκε στο 2011 με κεφάλαια μόλις 3,6 δισ. ευρώ. Ένα χρόνο αργότερα απέτυχε στα stress tests, δεν κατάφερε να προσελκύσει ιδιωτικά κεφάλαια, και διασώθηκε με 1,8 δισ. ευρώ από το κυπριακό κράτος (το οποίο απέκτησε το 84% της τράπεζας).

Ο υπουργός Οικονομικών διόρισε επτά νέα μέλη στη διοίκηση, τα οποία γνώριζαν τις ζημιές από τα ελληνικά ομόλογα, ενώ είχαν λάβει και πληροφορίες για τις αμφισβητήσιμες πρακτικές χορηγήσεων της τράπεζας, αναφέρει το Reuters.

Στα τέλη του Ιουνίου του 2012, η KPMG κατάρτισε ένα σχέδιο που προέβλεπε την πώληση στοιχείων του ενεργητικού,  μείωση του κόστους και μεταβίβαση των μη εξυπηρετούμενων δανείων σε μια εταιρεία διαχείρισης.

Η Λαϊκή ήταν προετοιμασμένη να “κουρέψει” τα senior ομόλογά της, αλλά δεν σκεφτόταν σε αυτή τη φάση το κούρεμα των καταθέσεων. 

Όμως, από τον Οκτώβριο, τα πράγματα άλλαζαν πια και στο εξωτερικό. Η τρόικα αμφισβητούσε την αποτελεσματικότητα της bad bank και για το κατά πόσο η Κύπρος μπορούσε να πληρώσει το “λογαριασμό” για αυτήν.

Έτσι, η Λαϊκή πέρασε στο Plan B, εστιάζοντας πια στην αναδιάρθρωσή της. Όμως, με τα σενάρια περί κουρέματος των καταθέσεων να κυκλοφορούν στον Τύπο, δεν άργησε η έξοδο των καταθέσεων, κάτι που οδήγησε στην αύξηση της Λαϊκής από τη χρηματοδότηση του ELA.

Οι εκλογές του Φεβρουαρίου αποτέλεσαν το σημείο καμπής για την τράπεζα. Έως τότε, η Λαϊκή ήταν μεν ευάλωτη, όμως, μπορούσε να χρηματοδοτείται μέσω του ELA. Τώρα, με μία νέα κυβέρνηση στην εξουσία, η ΕΚΤ απαιτούσε δράσεις, και άμεσα.

Στις 18 Μαρτίου, μετά το πρώτο Eurogroup για την Κύπρο,  οι εκπρόσωποι της Λαϊκής κλήθηκαν στην κεντρική τράπεζα, όπου τους παρουσιάστηκε ένα έγγραφο μόλις 2,5 σελίδων, που περιέγραφε την πώληση των ελληνικών υποκαταστημάτων σε ελληνική τράπεζα – άγνωστη έως τότε.

Τα στελέχη διαμαρτυρήθηκαν, για την ασάφεια των όρων και το γεγονός ότι δεν είχε ζητηθεί η συμβολή του δ.σ. στις διεργασίες. Πίστευαν ότι εάν τα υποκαταστήματα πωλούνταν μέσω διαγωνισμού, το τίμημα θα ήταν μεγαλύτερο.

Όμως, όταν αντέδρασαν, ενημερώθηκαν από τον κεντρικό τραπεζίτη, Πανίκο Δημητριάδη, ότι ο μέτοχος -η κυβέρνηση- ανέμενε την παραίτηση του δ.σ.

Μετά άρχισαν οι συνεδριάσεις του δ.σ., που διαρκούσαν συχνά έως τα μεσάνυχτα. Αντιπροσωπεία εστάλη στη Ρωσία, για να μιλήσει για κάποια εξαγορά, όμως, οι προσπάθειες απέτυχαν.

Και στις 21 Μαρτίου έγινε γνωστή η εκκαθάριση της τράπεζας. Κάποια μέλη του δ.σ. ενημερώθηκαν από την τηλεόραση για την εξέλιξη.

“Όλοι γνώριζαν ότι η τράπεζα είχε προβλήματα, αλλά κανείς δεν πίστευε ότι θα φτάναμε έως εδώ”, λέει τώρα ένα μέλος της διοίκησης, στο Reuters.