Έντονη συζήτηση έχει προκαλέσει η θεωρία του χημικού μηχανικού Mahmood Jawaid, ο οποίος υποστηρίζει ότι ο Κήπος της Εδέμ δεν βρισκόταν στη Μεσοποταμία όπως πιστεύεται, αλλά στην Αφρική, συγκεκριμένα στην περιοχή Μπαχίρ Νταρ της Αιθιοπίας, κοντά στη λίμνη Τάνα και τις πηγές του Γαλάζιου Νείλου. Η εκδοχή του αμφισβητεί ριζικά την παραδοσιακή χριστιανική και ιουδαϊκή ερμηνεία της Γένεσης, ανοίγοντας μια νέα, γεωγραφικά και ανθρωπολογικά, οπτική γωνία για τον χαμένο παράδεισο.

Η μετατόπιση του Παραδείσου

Η Βίβλος αναφέρει ότι από τον Κήπο της Εδέμ ανέβλυζε ένας ποταμός που διακλαδιζόταν σε τέσσερις: Γιών, Φισών, Τίγρη και Ευφράτη. Οι περισσότεροι μελετητές τοποθετούν την περιοχή στη Μεσοποταμία (σημερινό Ιράκ), ωστόσο ο Jawaid υποστηρίζει ότι το σύστημα ποταμών της λίμνης Τάνα ταυτίζεται με εκείνο της Βίβλου. Σύμφωνα με τη μελέτη του, ο Γαλάζιος Νείλος αντιστοιχεί στον βιβλικό Γιών, ενώ οι διακλαδώσεις της λίμνης θυμίζουν τη ροή των τεσσάρων ποταμών της Εδέμ.

Η θεωρία του συνδέει τη Γένεση με τα πρώτα στάδια της ανθρώπινης εξέλιξης. Ο Jawaid υποστηρίζει ότι ο Αδάμ ίσως συνδέεται με τον Homo habilis ή κάποια μορφή Αυστραλοπιθήκου, που έζησε στην Ανατολική Ρηξιγενή Κοιλάδα, κοντά στο φαράγγι Ολντουβάι — μια περιοχή που θεωρείται το λίκνο της ανθρωπότητας.

Κατά τη θεωρία του, ο Κήπος της Εδέμ βρισκόταν στα υψίπεδα του Μπαχίρ Νταρ, όπου επικρατούν ήπιες θερμοκρασίες και αφθονία τροφής, και όταν οι πρωτόπλαστοι «εκδιώχθηκαν», σύμφωνα με το Κοράνι, κατέβηκαν σε χαμηλότερα υψόμετρα για να κατοικήσουν στη Ρηξιγενή Κοιλάδα.

Η λίμνη Τάνα ως “Εδέμ” και το “φλεγόμενο σπαθί”

Στην ανακατασκευή του Jawaid, η λίμνη Τάνα αντιπροσωπεύει την ίδια την Εδέμ, ενώ ο Κήπος τοποθετείται νότια της λίμνης, εκεί όπου γεννιέται ο ποταμός. Οι ηφαιστειακές κορυφογραμμές που περιβάλλουν την περιοχή, με τις φωτεινές αναλαμπές των πετρωμάτων, θα μπορούσαν – κατά τον Jawaid – να εξηγούν τη βιβλική περιγραφή του «φλογερού σπαθιού» που φυλάσσει την είσοδο στον Κήπο, εμποδίζοντας την επιστροφή του ανθρώπου στο Δέντρο της Ζωής.

Η τοπογραφία του Μπαχίρ Νταρ, σε υψόμετρο 6.000 ποδιών, η εύφορη βλάστηση και η πλούσια πανίδα ταιριάζουν, σύμφωνα με τον Jawaid, με τις περιγραφές των ιερών βιβλίων. Η περιοχή προσφέρει νερό, σκιά, καρπούς και δροσερό αέρα — όλα τα στοιχεία ενός τόπου που προστατεύει από πείνα και κάψα, δηλαδή ενός γήινου παραδείσου.

Η Daily Mail, που παρουσίασε τη θεωρία του, σημειώνει ότι πρόκειται για ανεξέλεγκτη και μη αξιολογημένη μελέτη, ωστόσο η προσέγγιση προκαλεί ενδιαφέρον, συνδέοντας θεολογία, γεωγραφία και ανθρωπολογία με έναν κοινό παρονομαστή: την Αφρική ως κοιτίδα του ανθρώπου και του παραδείσου.

Διαβάστε ακόμη 

H ενεργειακή πρόκληση της βιομηχανίας και τα όρια της κυβέρνησης

Η αρχιτεκτονική της σιωπής: Καταφύγια ηρεμίας στον θορυβώδη κόσμο

«Λέσχη Θεσσαλονίκης»: Ένα στολίδι της συμπρωτεύουσας στον… δρόμο για το σφυρί (pics)

Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο Θέμα