Ο Χένρι Κίσινγκερ γίνεται 100 ετών. Για τους υποστηρικτές του αποτελεί μια διπλωματική ιδιοφυΐα, που δύναται να διακρίνει το πολιτικά εφικτό όσο κανένας άλλος. Για τους επικριτές του είναι ένας εγκληματίας πολέμου.
Για τους περισσότερους, ο ίδιος και η πολιτική του κληρονομιά βρίσκονται κάπου στο ενδιάμεσο.
Με το βλέμμα στο μέλλον
Κατά τη διάρκεια της θητείας του, αρχικά ως σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής και αργότερα ως υπουργός Εξωτερικών, ο Κίσινγκερ συνέβαλε στον τερματισμό του πολέμου του Βιετνάμ, στην εκτόνωση της ψυχροπολεμικής έντασης με τη Σοβιετική Ένωση, στο άνοιγμα των σχέσεων με την Κίνα, στην ανατροπή δημοκρατικά εκλεγμένων ηγετών και στην επαναχάραξη των συνόρων πολλών χωρών.
Μετά την αποχώρησή του συνέχισε να προσφέρει «γεωπολιτικές συμβουλές» σε δεκάδες διεθνείς ηγέτες, που παραμένουν άγνωστοι, μέσω της συμβουλευτικής εταιρείας Kissinger Associates.
Ακόμα και στα 100 του χρόνια, ο Κίσινγκερ θεωρείται βαρύ χαρτί της διεθνούς εξωτερικής πολιτικής και συμβάλλει με τις απόψεις του σε γεωπολιτικά ζητήματα. Προσφάτως συνυπέγραψε μια επιστολή αναφορικά με τους κινδύνους που εγκυμονεί η τεχνητή νοημοσύνη για τον κόσμο, υποστηρίζοντας πως οι κίνδυνοι είναι εφάμιλλοι με εκείνους των πυρηνικών όπλων.
«Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»
Σχετικά με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ο Κίσινγκερ προκάλεσε σάλο, ζητώντας την ειρηνική επίλυση μέσω διαπραγματεύσεων, μία έκκληση που διατυπώθηκε τη στιγμή που οι δυτικοί σύμμαχοι μόλις είχαν αρχίσει να αυξάνουν ουσιαστικά τη στρατιωτική τους βοήθεια προς το Κίεβο.
Ενώ ο Κίσινγκερ υποστήριξε ότι οι επικείμενες συνομιλίες ήταν απαραίτητες για να αποφευχθεί ένας άλλος καταστροφικός παγκόσμιος πόλεμος, το Κίεβο αντέδρασε οργισμένα.
Διαβάστε τη συνέχεια στην DW