Έχετε επιβιβαστεί σε ένα τρένο για να διασχίσετε την Ευρώπη, με το laptop ανοιχτό και τη λίστα εργασιών μπροστά σας. Όμως το onboard Wi‑Fi έχει άλλα σχέδια, τα emails δεν μπορούν να σταλούν, οι σελίδες δεν φορτώνουν και για streaming ούτε λόγος.
Οι ευρωπαϊκές σιδηροδρομικές εταιρείες συχνά διαφημίζουν τη διασύνδεση στα τρένα σαν πλεονέκτημα, αλλά για πολλούς επιβάτες παραμένει περισσότερο άσκηση υπομονής, παρά εργαλείο παραγωγικότητας.
«Η απόδοση και η ποιότητα του Wi‑Fi μέσα στα ευρωπαϊκά τρένα είναι πολύ χαμηλή», υποστηρίζει ο Λουκ Κοέ, αναλυτής της Ookla, εταιρείας συνδεσιμότητας, στο POLITICO. Η αυξημένη ταχύτητα ενός τρένου δυσκολεύει τις συνδέσεις Wi‑Fi εντός της αμαξοστοιχίας να κρατήσουν σταθερή σύνδεση καθώς το δίκτυο κυψέλων αλλάζει διαρκώς.
«Αν ένα τρένο κινείται με 200 χιλιόμετρα ανά ώρα, το κινητό μπορεί να «διασχίζει» μια τοποθεσία κινητής τηλεφωνίας κάθε 45-60 δευτερόλεπτα, που είναι πολύ συχνή αλλαγή», εξηγεί ο Κοέ. «Αυτό δημιουργεί την τεχνική πρόκληση που ονομάζεται φαινόμενο Doppler».
Όταν κινείσαι γρήγορα, η συχνότητα του σήματος αλλάζει και αυτό παρεμβαίνει στη σταθερότητα της σύνδεσης. Στα τρένα της SNCF στη Γαλλία, όταν συνδέεσαι στο Wi‑Fi εμφανίζεται προειδοποίηση: «Λόγω έλλειψης κάλυψης και της ταχύτητάς μας, η ποιότητα του Wi‑Fi ενδέχεται να διαφέρει από αυτή που έχετε στο σπίτι σας». Συμβουλεύει επίσης να αποφεύγετε το streaming video, γιατί «συμβάλλουν στον περιορισμό του εύρους ζώνης».
Το Wi‑Fi των τρένων δεν αποτυγχάνει μόνο λόγω ταχύτητας ή έλλειψης κυψελών. Πολλές αμαξοστοιχίες είναι κατασκευασμένες με παράθυρα που εμποδίζουν τα ραδιοκύματα να εισέλθουν. «Πολλά τρένα έχουν παράθυρα με μεταλλικό ή low‑emissivity γυαλί, το οποίο δεν αφήνει τα σήματα να περάσουν», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Κοέ.
Αυτό δημιουργεί ένα είδος θωράκισης που μπλοκάρει ασύρματα σήματα, όπως όταν το κινητό δεν έχει σήμα στο ασανσέρ, ή όπως ο φούρνος μικροκυμάτων κρατάει την ακτινοβολία μέσα. Πέρυσι, η βελγική εταιρεία σιδηροδρόμων SNCB εγκατέλειψε την προσπάθεια για Wi‑Fi διότι «τα κόστη ήταν μεγάλα και οι πάροχοι δικτύων δεν κάλυπταν την ανάγκη», δήλωσε ο εκπρόσωπος Τομ Γκιγιόμ.
Αντίθετα, η SNCB αποφάσισε να μετακυλήσει την ευθύνη στους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους, ενώ επενδύει σε παράθυρα χωρίς επίστρωση, ώστε το σήμα να διαχέεται καλύτερα. «Επομένως, οι τηλεπικοινωνιακοί πάροχοι πρέπει να βελτιώσουν την ποιότητα του σήματος και την κάλυψη κοντά στις σιδηροδρομικές υποδομές», δήλωσε.
4G vs 5G
Το φάσμα συχνοτήτων που χρησιμοποιείται για την κάλυψη 5G στην Ευρώπη δεν διαπερνά εύκολα περιοχές με δέντρα ή φυλλωσιές, που συχνά βρίσκονται ακριβώς δίπλα από τις γραμμές των τρένων, σε αντίθεση με το 4G, όπου οι χαμηλότερες συχνότητες διαπερνούν καλύτερα εμπόδια, αν και μεταδίδουν λιγότερα δεδομένα. «Τα δεδομένα μας δείχνουν κάθε καλοκαίρι σημαντική πτώση της απόδοσης δικτύου σε περιοχές με πυκνή βλάστηση», αναφέρει ο Κοέ.
Μάλιστα, εάν λάβει κανείς υπόψη του και τα χιλιάδες τούνελ σε όλο το δίκτυο, καταλαβαίνει γιατί τα ευρωπαϊκά τρένα έχουν πολύ δύσκολο έργο να προσφέρουν αξιόπιστο Wi‑Fi. Ωστόσο, κάποιες χώρες τα καταφέρνουν καλύτερα, η Ελβετία για παράδειγμα, ηγείται με διαφορά, με ταχύτητες σχεδόν 30 φορές υψηλότερες απ’ ό,τι σε Αυστρία και Ολλανδία. Ήταν η μόνη χώρα στη μελέτη της Ookla που ξεπέρασε τον βασικό όρο των 25 Mbps για λήψεις ανά δευτερόλεπτο, την ελάχιστη τιμή αναφοράς για αξιόπιστη χρήση του διαδικτύου.
Η απάντηση έρχεται… από το διάστημα
Ορισμένοι σιδηροδρομικοί φορείς πλέον στρέφονται κυριολεκτικά.. στο διάστημα, για καλύτερό και πιο γρήγορο internet, συνεργαζόμενοι με δορυφορικές πλατφόρμες για να καλύψουν τα κενά κατά μήκος των σιδηροδρομικών δρομολογίων.
Οι Τσεχικοί σιδηρόδρομοι πειραματίζονται με το δίκτυο Starlink του Έλον Μασκ, ενώ η SNCF εξετάζει τόσο την αμερικανική πλατφόρμα όσο και τη γαλλοβρετανική Eutelsat. Όμως, όπως επισημαίνει ο Κοέ, η δορυφορική σύνδεση δεν είναι πανάκεια, πιο σωστά λειτουργεί ως συμπλήρωμα σε ένα πιο ολοκληρωμένο πλέγμα συνδεσιμότητας.
«Πολύς κόσμος εστιάζει στο πώς να στείλει το σήμα στο τρένο», δηλώνει. «Αλλά ξεχνούν να σκεφτούν πώς το σήμα διαχέεται μέσα στο τρένο». Η τεχνολογία του εξοπλισμού Wi‑Fi και τα πρότυπα που τη συνοδεύουν διαδραματίζουν καθοριστικό για την ποιότητα της σύνδεσης.
Για παράδειγμα, στην Πολωνία, τα τρένα εξακολουθούν να χρησιμοποιούν Wi‑Fi 4, ένα πρότυπο του 2009 με πολύ χαμηλό bandwidth και αργές ταχύτητες σε σύγκριση με νεότερα συστήματα. Όπως λέει ο Γκιγιόμ της SNCB: «Αν δεν υπάρχει κάλυψη δικτύου, δεν υπάρχει σήμα μέσα στο τρένο, ανεξάρτητα από την τεχνολογία που χρησιμοποιείται».
Και πριν σκεφτείτε να χρησιμοποιήσεις το hotspot του κινητού σου για να ξεπεράσεις την κακή σύνδεση… ξανασκεφτείτε το. «Αν όλοι εκπέμπουν το δικό τους Wi‑Fi δίκτυο, δημιουργείται τεράστια παρεμβολή», προειδοποιεί ο Κοέ. Το internet στα τρένα εξακολουθεί να υστερεί και η συνδεσιμότητα στα ευρωπαϊκά τρένα θα εξακολουθεί να παραμείνει δύσκολη για κάποιο διάστημα ακόμη.
Διαβάστε ακόμη
Μεγανήσι: Πώς τρεις γενιές της οικογένειας Σκλαβενίτη συνέβαλαν στην ανάπτυξη του νησιού
Από το νότο ως το βορρά: Η Ευρώπη χτίζει ηλεκτρικά δίκτυα με ανεκτέλεστα δεκάδων δισ. ευρώ
Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο Θέμα
Σχολίασε εδώ
Για να σχολιάσεις, χρησιμοποίησε ένα ψευδώνυμο.