Μέσα σε μόλις οκτώ λεπτά, κλέφτες κατάφεραν να εισβάλουν στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι, ανεβαίνοντας με μηχανική πλατφόρμα σε ένα μπαλκόνι του πρώτου ορόφου και κόβοντας το τζάμι μέρα μεσημέρι.

Από εκεί, διέσπασαν δύο προθήκες και έκλεψαν οκτώ ανεκτίμητα κοσμήματα εποχής Ναπολέοντα, προκαλώντας σοκ στη Γαλλία και διεθνή ανησυχία για την ασφάλεια των μουσείων.

Παρά τις συλλήψεις επτά υπόπτων, το ερώτημα που παραμένει είναι πώς οι δράστες δεν εντοπίστηκαν εγκαίρως. Η διευθύντρια του μουσείου, Λορένς ντε Καρ, παραδέχτηκε ενώπιον της Γερουσίας ότι η κάλυψη των καμερών ήταν ελλιπής, καθώς η μοναδική κάμερα που έβλεπε το σημείο της εισόδου «ήταν στραμμένη προς λάθος κατεύθυνση». Έκθεση αποκάλυψε ότι μία στις τρεις αίθουσες της πτέρυγας όπου έγινε η ληστεία δεν είχε καθόλου κάμερες.

Παράλληλα, περικοπές σε προσωπικό φύλαξης είχαν αφήσει το μουσείο ευάλωτο. Το περιστατικό είναι το τρίτο μεγάλο περιστατικό κλοπής σε γαλλικό μουσείο μέσα σε δύο μήνες, γεγονός που ώθησε το Υπουργείο Πολιτισμού να εφαρμόσει νέο σχέδιο ενίσχυσης της ασφάλειας.

Όταν τα μαθηματικά δείχνουν τον δρόμο

Κι όμως, η λύση σε τέτοιου είδους προβλήματα ασφαλείας ίσως να βρίσκεται σε ένα μαθηματικό θεώρημα του 1973, γνωστό ως «πρόβλημα της πινακοθήκης» (art gallery problem).

Το ερώτημα που θέτει είναι απλό: πόσες κάμερες χρειάζονται για να επιτηρηθεί πλήρως ένας χώρος;

Ο Τσέχος μαθηματικός Βάτσλαβ Χβατάλ απέδειξε ότι ο απαιτούμενος αριθμός καμερών εξαρτάται αποκλειστικά από τον αριθμό των γωνιών του χώρου.

Ο τύπος είναι εντυπωσιακά απλός:

Αριθμός καμερών = αριθμός γωνιών / 3
Έτσι, μια αίθουσα με 15 γωνίες χρειάζεται το πολύ πέντε κάμερες, ενώ σε χώρο με 20 γωνίες επαρκούν έξι.

Το 1978, ο καθηγητής Στιβ Φισκ απέδειξε με εξαιρετική κομψότητα το θεωρητικό όριο χρησιμοποιώντας τριγωνοποίηση —διαιρώντας τον χώρο σε τρίγωνα και «χρωματίζοντας» κάθε κορυφή με τρία διαφορετικά χρώματα.
Το αποτέλεσμα έδειξε ότι αρκεί να τοποθετηθούν κάμερες στις κορυφές ενός μόνο χρώματος για να καλυφθεί πλήρως το εσωτερικό του χώρου.

Ακόμα και με σύγχρονες κάμερες 360 μοιρών, η αρχή αυτή παραμένει ισχυρή: λιγότερες κάμερες, σωστότερη τοποθέτηση, πλήρης επιτήρηση.

Από τα μουσεία έως την τεχνητή νοημοσύνη

Η εφαρμογή του «προβλήματος της πινακοθήκης» ξεπερνά τα μουσεία. Χρησιμοποιείται σε ρομποτική για την αποφυγή συγκρούσεων, σε αστικό σχεδιασμό για τη βέλτιστη τοποθέτηση κεραιών και αισθητήρων, ακόμη και σε στρατηγικές αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών για τον βέλτιστο συντονισμό drone και ιατρικών μονάδων πεδίου.

Στην εικονική πραγματικότητα και στην τεχνητή νοημοσύνη, βοηθά τα συστήματα να αναγνωρίζουν ορατές περιοχές και να επιλέγουν την καλύτερη γωνία θέασης.

Το δίδαγμα του Λούβρου

Το Μουσείο του Λούβρου παραδέχτηκε ότι οι περιμετρικές κάμερες δεν κάλυπταν όλους τους εξωτερικούς τοίχους. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τις εσωτερικές «τυφλές γωνίες», απέδειξε ότι η ασφάλεια δεν είναι απλώς τεχνολογικό ζήτημα, αλλά και μαθηματικό πρόβλημα.

Ίσως, τελικά, η απάντηση για την προστασία των πολιτιστικών θησαυρών της ανθρωπότητας να βρίσκεται σε μια εξίσωση που γράφτηκε πριν από πέντε δεκαετίες.

Διαβάστε ακόμη

Μύκονος: Άλλαξε χέρια το ημιτελές συγκρότημα της Κατερίνας Μαλαματίνα – Πόσο πουλήθηκε (pics)

Ο Mr «Big Short» προειδοποιεί για το AI boom: «Ισως είναι ώρα να σταματήσουμε να παίζουμε» (tweet)

Τι βάζουμε στον καφέ μας; 7 τρόποι να τον κάνουμε λίγο πιο υγιεινό

Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο Θέμα