Αυτό που εδώ και πενήντα χρόνια φάνταζε αδύνατο, συνέβη μέσα σε μόλις μία εβδομάδα: η «αυτοκρατορία της σιωπής» όπως αποκαλείται το καθεστώς της οικογένειας Άσαντ κατέρρευσε μετά από 5 δεκαετίες κραυγών από την καταπίεση και την καταδυνάστευση του ίδιου του λαού της Συρίας, σύμφωνα με την ανάλυση από τους Financial Times

Ο Μπασάρ Αλ Άσαντ μπορεί να αγνοείται, τουλάχιστον μέχρι αυτή την στιγμή, αλλά θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως αυτό που του «κληροδοτήθηκε» από τον πατέρα του ανήκει οριστικά στο παρελθόν. Κι όμως πριν από 24 χρόνια ο Μπασάρ Αλ Άσαντ διαδέχθηκε τον Χαφέζ Άσαντ, στη χώρα υπήρχε ελπίδα πως θα είναι διαφορετικός…

Το «μήλο όμως όπως συμβαίνει «έπεσε κάτω από τη μηλιά» και ο υιός Άσαντ εφάρμοσε τις ίδιες και κάποιες φορές ακόμη σκληρότερες πρακτικές: «Αντίλογος δεν υπάρχει» ήταν το δόγμα της 24χρονης πορείας του και είναι αυτό το δόγμα που οδήγησε έναν λαό στον εμφύλιο του 2011 που κόστισε τη ζωή σε περισσότερα από 500.000 ανθρώπους και εκτόπισε ακόμη τουλάχιστον 5 εκατομμύρια.

@planetreporthq 🚨🇸🇾 #BREAKING: OPPOSITION ENTERS ASSAD’S RESIDENCE IN DAMASCUS! Footage reportedly shows Syrian opposition forces entering Bashar al-Assad’s residence in the upscale Al-Malki district of Damascus. #Syria #Assad #Damascus #malki ♬ son original – Breaking news

Ο Μπασάρ Αλ Άσαντ συνέχισε τη «δυναστεία» της απάνθρωπης σκληρότητας γεμίζοντας τις υπάρχουσες φυλακές με πολιτικούς κρατουμένους και κατασκεύασε και εκατοντάδες νέες προκειμένου η αντίδραση στις πρακτικές του να μην γίνεται ούτε «ψιθυριστά». Οι κραυγές των εκατοντάδων χιλιάδων βασανισμένων σε αυτές τις φυλακές κολαστήρια μπορεί να μην ακούγονταν αλλά είναι η συσσωρευμένη κραυγή αυτών των ανθρώπων που έριξε τελικώς το καθεστώς. 49 χρόνια μετά ο άφωνος και άφαντος είναι ο βασανιστής και ελεύθεροι – ή τουλάχιστον μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο για την επόμενη ημέρα – οι βασανιζόμενοι. Η Συρία μπαίνει μετά από μισό αιώνα σε μία νέα εποχή. Είναι αδύνατο να προβλέψει κάποιος τι θα φέρει η νέα αυτή σελίδα όχι μόνο για την χώρα αλλά και για την ευρύτερη περιοχή και το μόνο δεδομένο πως το έλεγχο σήμερα έχουν οι επαναστατικές δυνάμεις της χώρας που είναι σαρξ εκ της σαρκός της Αλ Κάιντα…

Από την ανατροπή Άσαντ δεδομένα υπάρχουν πάντως νικητές και χαμένοι σε παγκόσμιο επίπεδο. Εύκολη είναι η ανάγνωση των ηττημένων εκτός του Άσαντ. Η Ρωσία θα έχει σίγουρα πολλά να διαπραγματευτεί ακόμη και με δυνάμεις με τις οποίες σήμερα δεν έχει επαφή καθώς είναι η Μόσχα που κράτησε το καθεστώς της χώρας ζωντανό το 2011. Είναι τα ρωσικά μαχητικά που διέλυσαν τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις χτυπώντας χωρίς ουσιαστική αντίσταση τις θέσεις τους. Το Κρεμλίνο διαθέτει κάποιες από τις μεγαλύτερες και από στρατηγικής σημασίας σημαντικότερες βάσεις του στην περιοχή και η ταχύτητα με την οποία εξελίχθηκαν τα πράγματα είναι πιθανό να δώσει άμεσα εικόνες που θα μοιάζουν με την άτακτη φυγή των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν.

Για την Ρωσία επίσης έχει χαθεί από μία κρίσιμη για την ίδια περιοχή ο μοναδικός κομβικός πυλώνας που κατάφερε να κερδίσει τα τελευταία 20 χρόνια στο συγκεκριμένο σημείο. Τα ρωσικά συμφέροντα κυριάρχησαν έναντι των αμερικανικών από την επιλογή Ομπάμα να αποσύρει το αμερικανικό βλέμμα και την Μόσχα να είναι και έτοιμη και ικανή να καλύψει το κενό ισχύος. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν υπήρξε δεδηλωμένα υποστηρικτής του καθεστώτος και δύσκολα θα καταφέρει να έχει έρεισμα στην επόμενη ημέρα της χώρας.

Ηττημένη και μάλιστα ακόμη περισσότερο είναι για ακόμη μία φορά η Τεχεράνη. Το Ιράν είχε μέσω Συρίας και Άσαντ την χωρίς προβλήματα διέλευση όπλων και ρευστού προς το μακρύ της χέρι στον Λίβανο. Η ήττα της Χεζμπολάχ από το Ισραήλ και η διαφαινόμενη απώλεια της Συρίας θα φέρει και γεωγραφικό αποκλεισμό – μετά τον δεδομένο διπλωματικό και εμπορικό – για το Ιράν.

Το θεοκρατικό καθεστώς θα πρέπει δεδομένα να είναι θορυβημένο από τις σαρωτικές εξελίξεις καθώς μετά τα ισραηλινά πλήγματα σε όλα τα επίπεδα θα έχει πλέον να αντιμετωπίσει πολύ μεγάλα προβλήματα με σημαντικότερο το γεγονός πως η Ρωσία εμφανίζεται ανήμπορη ή ανίκανη στη σημερινή κρίση να στηρίξει εμπράκτως φίλους και συμμάχους.

Για το Ιράν ο τελευταίος χρόνος ήρθε απλά να αποδείξει έμπρακτα πως η απώλεια του Κασέμ Σολεϊμανί μετά από χτύπημα των ΗΠΑ, επί της ουσίας διέλυσε κάθε φιλοδοξία για κυριαρχία στη Μέση Ανατολή. Η πτώση του Άσαντ δεν είναι απίθανο επίσης να αναζωπυρώσει τις ελπίδες για αλλαγή και από τον λαό του Ιράν για τον οποίο έχει κάνει μόνο το τελευταίο δίμηνο δύο διαγγέλματα και ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου.

Στους ηττημένους αν και καθ’ υπερβολή θα μπορούσαμε να εντάξουμε και τις ΗΠΑ καθώς με τις εξελίξεις να «τρέχουν» η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να κινηθεί αναλόγως καθώς αναμένει την ορκωμοσία του νέου Προέδρου τον ερχόμενο Ιανουάριο. Δεδομένα οι εξελίξεις ικανοποιούν την αμερικανική διπλωματία που βλέπει τη Μόσχα να χάνει το ισχυρότερο «χαρτί» της στην περιοχή ενώ οι ίδιες θα έχουν την ευκαιρία να βρεθούν ξανά σε θέση απόλυτου κυριάρχου εάν καλύψουν οι ίδιες το κενό. Το Ιράκ δεδομένα είναι υπό τον έλεγχό τους και εάν στην «αλυσίδα δυναμικής» προστεθεί και η Δαμασκός τότε η ζώνη θα έχει μετατραπεί από κίνδυνο σε ευκαιρία.

Στους ξεκάθαρους νικητές και μάλιστα με ταχύτατα αντανακλαστικά θα πρέπει πριν από το Ισραήλ να μπει η Τουρκία. Ο Ταγίπ Ερντογάν διαθέτοντας κατεχόμενα εδάφη στη συριακή μεθόριο εδώ και χρόνια από την ανακοίνωση της πτώσης Άσαντ σήμερα τα ξημερώματα δεν έχει χάσει λεπτό. Τα μαχητικά της Άγκυρας σφυροκοπούν τα εδάφη των Κούρδων χωρίς έλεος και -το σημαντικότερο- χωρίς την παραμικρή άμυνα…

Διαβάστε περισσότερα στο protothema