Την αλλαγή του ονόματος της πΓΔΜ σε «Βόρεια Μακεδονία» σχολιάζει σε άρθρο του ο Economist, αναφέροντας πως η ιστορία έχει αποδείξει ότι σε περιπτώσεις που μια χώρα αλλάζει το όνομά της παίρνει πολλά χρόνια για υιοθετηθεί δημόσια.
Στις 25 Ιανουαρίου, μετά από μήνες διαπραγματεύσεων, οι βουλευτές στην Ελλάδα ψήφισαν υπέρ της αναγνώρισης της βόρειας γειτονικής Μακεδονίας ως «Βόρεια Μακεδονία», βάζοντας έτσι τέλος σε μια 28χρονη διαμάχη με το μικροσκοπικό βαλκανικό έθνος και προετοιμάζοντας το έδαφος για την ένταξή του στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, αναφέρει το δημοσίευμα. Το αποτέλεσμα θεωρήθηκε ως ιστορικό επίτευγμα. Αλλά η πΓΔΜ δεν είναι η μόνη χώρα που άλλαξε πρόσφατα το όνομά της. Το 2016, η Τσεχική Δημοκρατία υιοθέτησε την “Τσεχία” ως την επίσημη σύντομη έκδοση του ονόματός της. Και πέρυσι το αφρικανικό βασίλειο της Σουαζιλάνδης μετονομάστηκε σε “Εσουατίνι” από τον πανίσχυρο μονάρχη του.
Οι χώρες αλλάζουν τα ονόματά τους για διάφορους ιστορικούς και πολιτιστικούς λόγους. Στην περίπτωση της πΓΔΜ, ο στόχος ήταν να διευθετηθούν αλυτρωτικές αξιώσεις πάνω σε ένα όνομα που χρονολογείται από το αρχαίο βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Για το Εσουατίνι, ο στόχος ήταν να προχωρήσει πέρα από το αποικιακό του παρελθόν και να υιοθετήσει μια αφρικανική ταυτότητα. Ο στόχος της Τσεχίας ήταν πολύ πιο πρακτικός. Η χώρα ελπίζει ότι το συντομότερο όνομα θα είναι καλύτερα προσαρμοσμένο για ανεπίσημη χρήση, με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποιείται η “Σλοβακία” για τη Σλοβακική Δημοκρατία.
Σε κάθε περίπτωση, η νέα ονομασία δεν υιοθετείται αμέσως. Του λόγου το αληθές αποδεικνύεται εύκολα από μία ματιά στις πιο σημαντικές αλλαγές σε ονομασίες χωρών τον 20ό αιώνα, μέσω της Google Ngram Viewer. Πρόκειται για μία μηχανή αναζήτησης της Google, για βιβλία σε πολλές γλώσσες που χρονολογούνται από το 1600.
Σύμφωνα με αυτή τη βάση δεδομένων, χρειάστηκαν περίπου 10 χρόνια για να επικρατήσει η ονομασία Σρι Λάνκα, αντί της Κεϋλάνης που ίσχυε έως το 1972. Επίσης πολλά χρόνια χρειάστηκαν για να επικρατήσει η ονομασία Ζιμπάμπουε έναντι της παλαιότερης Ροδεσίας. Πιο χαρακτηριστική ωστόσο είναι η περίπτωση της Μπούρμα, η οποία μετονομάστηκε σε Μιανμάρ, το 1989, από τη χούντα. Ορισμένες ξένες κυβερνήσεις ωστόσο δεν ήταν διατεθειμένες να υιοθετήσουν τη νέα ονομασία, εκτιμώντας ότι εάν το έκαναν θα ήταν σαν να αναγνωρίζουν εμμέσως τη νομιμότητα του καθεστώτος. Έως το 2008, η ονομασία Μπούρμα αναφερόταν σε αγγλικά βιβλία τουλάχιστον με διπλάσια συχνότητα απ’ ό,τι η ονομασία Μιανμάρ.
Το πόσο γρήγορα ή αργά θα επικρατήσει η ονομασία Βόρεια Μακεδονία παραμένει άγνωστο. Η ονομασία πρέπει να καταχωρηθεί στη βάση δεδομένων των γεωγραφικών ονομάτων των Ηνωμένων Εθνών, ενώ στους χάρτες της Google η χώρα αναφέρεται ακόμη ως FYROM.
Οι αλλαγές χρειάζονται τον χρόνο τους. Σε λίγα χρόνια όμως, η διένεξη για την ονομασία του βασιλείου του Μεγάλου Αλεξάνδρου μπορεί να έχει περάσει τελικά στην ιστορία, σχολιάζει ο«Economist».