Ο τρύγος τελείωσε και ο Γιώργος Σκούρας δείχνει ευχαριστημένος. «Είχαμε έναν Αύγουστο και έναν Σεπτέμβριο ξηρό, χωρίς βροχές και με βοριά. Ο,τι έχουμε τρυγήσει είναι σχεδόν τέλειο, όπως λέμε. Φαίνεται ότι θα έχουμε μία εξαιρετική χρονιά», λέει στο «business stories» ο άνθρωπος που κατάφερε να μετουσιώσει το μεράκι του για καλό κρασί σε μία υπολογίσιμη δύναμη στην αγορά του οίνου που ακούει στο όνομα Κτήμα Σκούρας.

Μια δύναμη που κατάφερε όχι μόνο να επιβιώσει αλλά και να κάνει το μεγάλο άλμα στο εξωτερικό, όπου πλέον οι 15 ετικέτες του αρχίζουν πλέον να αναγνωρίζονται: από τον πολυβραβευμένο Μέγα Οίνο, που πρωτοέφτιαξε τη δεκαετία του ’80 συνδυάζοντας την ποικιλία του Αγιωργίτικου με το Cabernet Sauvignon, ως το Πέπλο, την τελευταία του εμπορική προσπάθεια στην κατηγορία των ροζέ. «Ηταν μια προσπάθεια τριών ετών στην οποία χρησιμοποιήσαμε τρεις ποικιλίες: το αγιωργίτικο, το Syrah και το μαυροφίλερο. Ολες από μεγάλα υψόμετρα, πάνω από 600 μέτρα, για να έχουν οξύτητα ωραία και φρεσκάδα», λέει ο κ. Σκούρας.

«Επίσης κάναμε τρεις διαφορετικές οινοποιήσεις σε βαρέλια ακακίας, σε δεξαμενές και σε πιθάρια. Ετσι κερδίσαμε ένα ροζέ που είναι μοναδικό παγκοσμίως. Ξέρετε, δεν φτάνει να ανακατέψουμε κρασιά, αλλά είναι αυτό που λέμε the art of blending… να βάλουμε την εμπειρία και το μυαλό μας για να φτιάξουμε ένα blend από μυαλά, ιδέες, από τεχνικές, από εμπειρίες και από αμπέλια, κρασιά και τρόπους οινοποίησης», προσθέτει.

Αφορμή για τη γνωριμία μας αποτέλεσαν οι «Μέρες Νεμέας» τον προηγούμενο μήνα, μια εκδήλωση-γιορτή στην ευρύτερη περιοχή όπου όλα τα οινοποιεία ανοίγουν τις πύλες τους σε επισκέπτες. Κάπως έτσι και το Κτήμα Σκούρα είχε βάλει τα γιορτινά του, με τον ιδρυτή του Γιώργο Σκούρα να υποδέχεται με χαμόγελο τους επισκέπτες σε έναν εντυπωσιακό χώρο που ο ίδιος έφτιαξε το 2004 έχοντας αποκτήσει ήδη τη φήμη του καλού οινοποιού. Μεταξύ αυτών και μέλη της Πρωτοβουλίας ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ, στην οποία συμμετέχει ο ίδιος πιστεύοντας, όπως λέει, στη σύμπραξη και την κοινή προσπάθεια.

Εξάλλου ο ίδιος έχει αναλάβει τα τελευταία δύο χρόνια και πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικού Οίνου. Και όσο και εάν επιμένει να χαρακτηρίζει τον εαυτό του «παραγωγό που το μεγαλύτερο πάθος της ζωής του είναι το κρασί» πρωτίστως είναι ένας πετυχημένος επιχειρηματίας του κλάδου.

Το Κτήμα Σκούρα αναπτύσσεται με σταθερά βήματα και ισορροπημένα σε πολλές αγορές και ο εξαγωγικός του προσανατολισμός, ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία, εκτός του ότι αποδείχθηκε σωτήριος μέσα στην κρίση, εξακολουθεί να αποδίδει έως το σημείο διάθεσης του συνόλου της παραγωγής. «Δόξα τω Θεώ, είμαστε και φέτος sold out. Είμαστε ένα οινοποιείο που αυξάνει αργά τις ποσότητές του, καθώς η φιλοσοφία μας είναι να τελειώνουν τα κρασιά μας για να διατηρούμαστε φρέσκοι στην αγορά και να μη μας βαριέται κανείς. Εξάλλου, το κρασί γίνεται μία φορά τον χρόνο και οφείλουμε να έχουμε πολύ καλό σχεδιασμό και καλά αμπέλια γι’ αυτό».

Οι πωλήσεις φέτος, όπως λέει, είναι αυξημένες κατά περίπου 20% στο οκτάμηνο, έχοντας ήδη από πέρυσι ένα +8%. Γι’ αυτό και όπως εκτιμά ο φετινός τζίρος θα ξεπεράσει τα 5 εκατ. ευρώ. Ενα μεγάλο κομμάτι είναι οι εξαγωγές, οι οποίες κυμαίνονται πλέον από 40% ως 45%. «Εξάγουμε συνεπώς εδώ και χρόνια στις ΗΠΑ, όπου μάλιστα κάνουμε το 25% του τζίρου μας.

Επειτα είναι ο Καναδάς και κάποιες ευρωπαϊκές αγορές, όπως η Γερμανία και το Βέλγιο», λέει. «Ξέρετε, είναι μικρές αγορές, αλλά αν τις ενώσεις στο τέλος κάνουν ένα ωραίο νούμερο», προσθέτει. Και αυτές οι μικρές αγορές στην έναρξη της κρίσης αποτέλεσαν σωσίβιο για το Κτήμα. «Τις πολύ δύσκολες μέρες της περιόδου 2011-2013 οι εξαγωγές ήταν η σανίδα σωτηρίας μας. Εκείνη την εποχή είχα πάρει τη βαλίτσα και γύριζα τον κόσμο δυο-τρεις φορές τον χρόνο γιατί έπρεπε να καλυφθεί το κενό στις πωλήσεις εντός συνόρων για να μην κινδυνεύσουν οι άνθρωποι μας, οι εργαζόμενοί μας», εξηγεί.

Σήμερα στο οινοποιείο εργάζονται 25 άτομα και, ανάλογα την εποχή, μπορεί να φτάσουν και τα 25 στον αμπελώνα, όπως συμβαίνει την εποχή του τρύγου.

Η κουβέντα για στόχους και αριθμούς δεν τον ενθουσιάζει. «Ξέρετε, είμαστε περισσότεροι παραγωγοί και όχι τόσο επιχειρηματίες. Πρώτα φροντίζουμε τα αμπέλια μας και ο σκοπός μας είναι να τα μεγαλώσουμε, να φέρουμε και άλλους νέους ανθρώπους να ασχοληθούν μαζί μας. Να έχουμε καταπληκτική πρώτη ύλη και να συνεχίσουμε να επενδύουμε στην τεχνολογία και σε αυτό που ξέρουμε. Εξάλλου, η ιστορία γράφεται με συνέπεια και ταπεινότητα», λέει.

Η συζήτηση για το κρασί όμως δεν σταματά. «Κάποια στιγμή θα παρουσιάσουμε ένα κρασί απ’ το μαυρόστιφο Αργους. Είναι ένα πρότζεκτ που μας έχει φάει 15 χρόνια δουλειάς. Πρόκειται για μια χαμένη ελληνική ποικιλία», λέει.

Κλείνοντας η κουβέντα έχει και ένα αίτημα ως πρόεδρος των Οινοποιών. «Εχουμε πολλά προβλήματα αλλά στα άμεσά μας είναι το εργόσημο, όπου συμβαίνει το εξής παράλογο: εργόσημο βάζουν οι εργάτες ξένοι που εργάζονται στους αμπελώνες. Εάν είσαι ιδιώτης είτε έχεις εταιρεία Ε.Ε., Ο.Ε. ΙΚΕ ή ΕΠΕ, έχεις δικαίωμα να βάλεις εργόσημο και να τους στείλεις να εργαστούν. Εάν είσαι Α.Ε. απαγορεύεται να βάλεις εργόσημο. Είναι απαράδεκτο. Θα το κουβεντιάσουμε με τους υπουργούς το επόμενο διάστημα. Είναι σοβαρό πράγμα διότι αφορά τα εργατικά χέρια και την κατάσταση των εξόδων μιας Α.Ε., που πολλές φορές αναγκάζεται να παρανομήσει για να κάνει τη δουλειά της».