Τα τρία αστέρια Michelin αποτελούν την ύψιστη διάκριση ενός εστιατορίου: σημαίνουν «εξαιρετική κουζίνα, άξια ενός ταξιδιού». Κι όμως, υπάρχει μια ακόμη σπανιότερη τιμή — το White Guide Global Gastronomy Award, γνωστό και ως «Νόμπελ της γαστρονομίας». Δίνεται μόνο σε σεφ που τιμούν την παράδοση μέσα από τη δημιουργικότητα. Ανάμεσά τους και ο Μάσιμο Μποτούρα, που έρχεται στην Αθήνα για το GASTROSOFY FEST powered by Protergia.

Από τη Μόντενα στο Louis XV

Γεννημένος στη Μόντενα, πόλη των τορτελίνι και του βαλσάμικου, ο Μποτούρα παράτησε τη Νομική για να ανοίξει την Trattoria del Campazzo, ένα μικρό μαγαζί όπου τελειοποίησε την κουζίνα της Εμίλια-Ρομάνια. Το 1994 βρέθηκε δίπλα στον Αλέν Ντουκάς στο Louis XV του Μονακό, εμπειρία που τον καθόρισε. Έναν χρόνο μετά, ίδρυσε στην πατρίδα του την Osteria Francescana, που θα εξελισσόταν στο εστιατόριο των τριών αστεριών. Το 2000 μαγείρεψε στο θρυλικό El Bulli του Φεράν Αντριά, όπου απέκτησε τη νοοτροπία του πρωτοπόρου που δεν αρκείται στα τετριμμένα.

Μια κουζίνα που αποδομεί για να ξαναχτίσει

Ο Μποτούρα συνδυάζει την παράδοση της Εμίλια-Ρομάνια με την avant-garde δημιουργικότητα. Για εκείνον, το φαγητό δεν είναι μόνο γεύση, αλλά ιστορία, μνήμη και συναίσθημα. Το ραγού της γιαγιάς, η παρμεζάνα, το καλό ελαιόλαδο και το παλαιωμένο ξίδι είναι τα δομικά του υλικά — αλλά ποτέ δεν τα αντιμετωπίζει ως δεδομένα. Δοκιμάζει προϊόντα από δεκάδες παραγωγούς, αναζητά αρώματα, ταυτότητα, βιωσιμότητα. «Αν ο παραγωγός φροντίσει τη γη και τα ζώα, φροντίζει και εσένα που γεύεσαι το αποτέλεσμα», συνηθίζει να λέει.

Ο επαναστάτης που προκάλεσε την Ιταλία

Στην αρχή, η Ιταλία τον αντιμετώπισε ως αιρετικό. Οι κριτικοί τον κατηγόρησαν για προδοσία της κουζίνας τους. Εκείνος, όμως, απάντησε: «Προτιμώ να μαγειρεύω το φαγητό του αύριο, όχι του χθες». Έτσι γεννήθηκε το Lasagna Croccante — μια «πειραγμένη» εκδοχή του πιο κλασικού ιταλικού πιάτου, με αφυδατωμένα τραγανά φύλλα ζυμαρικού, αφρό παρμεζάνας και ραγού, ώστε όλοι να απολαμβάνουν το καλύτερο κομμάτι, τις αγαπημένες τραγανές άκρες.

Όταν η κουζίνα συναντά την τέχνη

Η Osteria Francescana δεν είναι απλώς ένα εστιατόριο — είναι στούντιο, εργαστήριο, μουσείο. Ο Μποτούρα αντλεί έμπνευση από τη σύγχρονη τέχνη, την τζαζ και τη λογοτεχνία, δημιουργώντας εμπειρίες που συνδυάζουν ήχο, χρώμα και γεύση. Το κάθε πιάτο του είναι αφήγηση, μια γαστρονομική ιστορία όπως το διάσημο “Oops! I Dropped the Lemon Tart”, που γεννήθηκε από ένα τυχαίο λάθος και έγινε σύμβολο δημιουργικότητας.

Το 2016 και το 2018, η Osteria Francescana αναδείχθηκε καλύτερο εστιατόριο του κόσμου στη λίστα The World’s 50 Best Restaurants, ενώ το Netflix τον τίμησε με το πρώτο επεισόδιο της σειράς “Chef’s Table”, παρουσιάζοντας τη φιλοσοφία και το πάθος του.

Ο άνθρωπος πίσω από τον μύθο

Πίσω από τον Μποτούρα βρίσκεται η Λάρα Γκίλμορ, η σύζυγος και δημιουργική του σύντροφος, καθώς και μια ομάδα ταλαντούχων σεφ που καθοδηγεί και στηρίζει. Στο Il Tortellante, διδάσκει έφηβους με αυτισμό να φτιάχνουν ζυμαρικά με τα χέρια, ενώ βοηθά μικρούς παραγωγούς που παλεύουν να επιβιώσουν.

Το 2015 ίδρυσε το Food for Soul, μια μη κερδοσκοπική οργάνωση που καταπολεμά τη σπατάλη τροφίμων και τη μοναξιά. Τα Refettorios, κοινοτικές κουζίνες ανά τον κόσμο, μετατρέπουν πλεονάζοντα τρόφιμα σε γκουρμέ γεύματα για ανθρώπους σε ανάγκη. «Ο στόχος δεν είναι απλώς να ταΐσουμε τους φτωχούς», λέει — «είναι να τους προσφέρουμε αξιοπρέπεια μέσα από την ομορφιά».

Ο Μποτούρα δεν είναι απλώς ένας ακόμη Ιταλός σεφ· είναι καλλιτέχνης, ανθρωπιστής και αφηγητής. Ένας άνθρωπος που μαγειρεύει, όχι μόνο για να σε ταΐσει, αλλά για να σε κάνει να σκεφτείς.

Διαβάστε ακόμη

UBS: Αλμα 74% στα κέρδη του τρίτου τριμήνου

Νέο καθεστώς φόρων για ιδιοκτήτες και ενοικιαστές με απαλλαγές και μειώσεις

Ο χρυσός κανόνας του 8-8-8 για μια πιο ευτυχισμένη ζωή

Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο Θέμα