του Κώστα Τσαούση
Τα δεδομένα γνωστά εξαρχής. Μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση σε ένα χωριό της Ορεινής Κορινθίας με ένα παραδοσιακό προϊόν. Κι όμως, ο Παναγιώτης και η Γεωργία -το ζευγάρι που τρέχει την οικογενειακή επιχείρηση- από το Καίσαρι της Κορινθίας (στους πρόποδες του όρους Κυλλήνη) με τη σοδειά από τις σταφίδες τους ανά χείρας δεν θέλησαν να μείνουν στα έτοιμα και τα συνήθη. Επέλεξαν να πάρουν το ρίσκο και να ακολουθήσουν τον δύσκολο δρόμο. Να βγάλουν το παραδοσιακό προϊόν από την ανωνυμία του «χύμα» και να του δώσουν ταυτότητα μέσα από εικόνες και σχήματα…
Σήμερα, ο Παναγιώτης και η Γεωργία διαθέτουν την πρώτη σειρά των νέων προϊόντων τους, έξι στον αριθμό, κάτω από τη γενική επωνυμία Πριγκίπισσα Σταφίδα. Διαβάζω στο Facebook την ανάρτησή τους: «Σχεδόν έναν χρόνο από τη στιγμή που γεννήθηκε μες στο μυαλό μας η ιδέα για την Πριγκίπισσα Σταφίδα νιώθουμε ιδιαίτερα υπερήφανοι που επιτέλους όλη αυτή η σκέψη απέκτησε υπόσταση/ταυτότητα χάρη στην εξαιρετική δουλειά της Foodwill. Η μικρή μας Πριγκίπισσα λοιπόν κάνει και επίσημα τα πρώτα βήματά της ως ολοκληρωμένο πλέον brand name, μένοντας πιστή στον πρωταρχικό της στόχο, που δεν είναι άλλος από το να προσφέρει στο κοινό εκλεκτά προϊόντα ορεινής κορινθιακής γης».
Η πρώτη σειρά περιλαμβάνει τα εξής προϊόντα: δύο σταφίδες, τη Μελαχρινή και την Ξανθιά, ένα μείγμα που αποτελείται από τις δύο σταφίδες, καρύδια και αμύγδαλα (Harvest Combo), δύο γλυκά αλείμματα και ένα Chutney μαύρης σταφίδας. Σε χάρτινες συσκευασίες τα τρία πρώτα, σε βαζάκια τα άλλα τρία.
Ο 34χρονος Παναγιώτης Χριστοδούλου είναι ένας νέος παραγωγός που καταφέρνει να ισορροπεί με ξεχωριστή δεξιοτεχνία ανάμεσα στην παράδοση και τον εκσυγχρονισμό, κρατώντας μια πολύ αυθεντική στάση απέναντι στα πράγματα των καιρών. Είναι δεμένος με τη γη, τις καλλιέργειες, τον τόπο, την οικογένειά του – ακόμη και το ψαλτήρι στην εκκλησία του χωριού του έχει ρόλο στη ζωή του.
Ταυτόχρονα είναι άνθρωπος του κόσμου και της προόδου, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την προώθηση και την προβολή της επιχείρησής του. Δεν απουσιάζει από εκθέσεις, νοιάζεται για την τύχη των προϊόντων στο ράφι, και φυσικά η Πριγκίπισσά του δεν λείπει από τα δημοφιλή social media των καιρών μας. «Πλέον είναι μονόδρομος για εμάς τους νεότερους που ασχολούμαστε με τη γη αλλά και όσους θέλουν να ασχοληθούν για πρώτη φορά το να παράγουμε μικρές ποσότητες αγροτικών προϊόντων υψηλής ποιότητας όχι στην απαρχαιωμένη και καταστροφική λογική του “χύμα” που μας έφτασε σε αδιέξοδο αλλά σε τυποποιημένα προϊόντα με ταυτότητα».
Ρώτησα τον Παναγιώτη γιατί βάφτισε τα προϊόντα του με το όνομα «Πριγκίπισσα Σταφίδα». Προτού προλάβει να απαντήσει τον ρώτησα ξανά αν έχει κόρη. «Το κατάλαβες», μου είπε και μου έδωσε τους δύο λόγους που επέλεξε αυτό το όνομα. Ο πρώτος ήταν όντως η κόρη του. «Οταν ξεκινήσαμε την προσπάθεια η γυναίκα μου ήταν έγκυος στην κόρη μας. Το όνομα Πριγκίπισσα της ταίριαζε». Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την παράδοση του τόπου. «Πριγκίπισσα αποκαλούσαν οι παλιοί τη Σταφίδα», λέει και το νιώθεις πως χαίρεται γι’ αυτό.
Ο λόγος λοιπόν στον Παναγιώτη: «Αυτό το project ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2016 μέσα στην κρίση και τις δυσκολίες που φέρνει μαζί της και μάλιστα αντιμετωπίστηκε από πολλούς, γνωστούς μας και μη, με τρόπο που μας έδειχνε ότι δεν θα μπορούσαμε να τα καταφέρουμε και αρχικά μας δημιούργησε άγχος αλλά και πολλές αμφιβολίες για το αν τελικά άξιζε όλο αυτό. Τις αμφιβολίες αυτές κατάφερε ένας άνθρωπος, που του χρωστάμε πάρα πολλά, να τις σβήσει από το μυαλό μας, ο γεωπόνος που συνεργαζόμαστε πολλά χρόνια, ο κ. Χρήστος Ψαρράκος.
Αφού λοιπόν πήραμε το ρίσκο και ξεκινήσαμε την προσπάθεια ψάξαμε για όνομα. Καταλήξαμε στο Πριγκίπισσα Σταφίδα, γιατί ταίριαζε με την ονομασία που της είχαν προσδώσει οι πρόγονοι μας αλλά και γιατί θελήσαμε να τιμήσουμε την κόρη που ερχόταν. Εκείνη την εποχή η γυναίκα μου, Γεωργία Λαλιώτη, ήταν έγκυος στο πρώτο μας παιδί».
Ο Παναγιώτης κάνει μια ιδιαίτερη αναφορά στον ρόλο της γυναίκας του με την οποία, πέραν όλων των άλλων, μοιράζεται την αγάπη τους για τη φύση, τα κτήματα, τις καλλιέργειες: «Δεν θα κατάφερνα τίποτα αν δεν είχα την συμπαράσταση της γυναίκας μου. Τα άφησε όλα και είναι στο πλευρό μου από το 2006. Βοηθά εκτός από το κομμάτι της διαχείρισης της μικρής μας επιχείρησης και σε όλες τις δουλειές που γίνονται στα κτήματα».
Ας πιάσουμε όμως για λίγο και την ιστορία: «Η καλλιέργεια μαύρης κορινθιακής σταφίδας αλλά και της ξανθιάς σουλτανίνας ξεκινάει περίπου το 1930. Ολοι οι κάτοικοι του χωριού τότε συνειδητοποίησαν ότι μόνο με τα σιτηρά που έσπερναν δεν μπορούσαν να επιβιώσουν. Ετσι και ο προπάππος μου, ο Φίλιππος Χριστοδούλου, αποφάσισε να φυτέψει αμπελώνες που παρήγαγαν μαύρη αλλά και ξανθιά σταφίδα, η οποία κατά κύριο λόγο λιαζόταν στα αλώνια.
Μετά από τόσα χρόνια παράδοσης λοιπόν που είχαμε στην οικογένεια και, αφού από μικρό παιδί, 8-10 χρόνων, πήγαινα σε όλες τις δουλειές που γίνονταν στα κτήματα, ήρθε η στιγμή που άφησα το σχολείο στα μισά του Λυκείου και ασχολήθηκα αποκλειστικά με αυτό που αγαπούσα: με την καλλιέργεια σταφίδας και όχι μόνο.
Με πολύ κόπο και συνεχή μελέτη του αντικειμένου στην πράξη, δηλαδή μέσα στους αμπελώνες μας σε όλη τη διάρκεια της καλλιέργειας, συγκομιδής κ.λπ., αλλά και εκσυγχρονισμό του τρόπου καλλιέργειας, φτάσαμε σε ένα σημείο όπου τα προϊόντα ολοκληρωμένης διαχείρισης που παράγουμε μπορεί να μην είναι σε μεγάλες ποσότητες όπως παλιότερα, η ποιότητά τους όμως είχε εκτοξευτεί στα ύψη. Αυτό λοιπόν μας οδήγησε χωρίς δεύτερη σκέψη στο να συσκευάσουμε αυτά τα προϊόντα και σιγά-σιγά να τα προωθήσουμε μόνοι μας, με όλες τις δυσκολίες που συνεπάγεται κάτι τέτοιο, στα ράφια επιλεγμένων καταστημάτων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό».