Ορισμένες φορές η πλατφόρμα ηλεκτρονικών πλειστηριασμών μοιάζει με «προσκλητήριο πεσόντων», ιδιαίτερα όταν το «παρών» σε αυτή δίνουν εταιρείες που μεσουράνησαν κάποτε στην αγορά, αλλά εδώ και χρόνια έχουν περάσει στην Ιστορία…
Κάπως έτσι για το επόμενο διάστημα έχει προγραμματιστεί να βγουν στο ηλεκτρονικό σφυρί μονάδες της Ελφίκο, της ΕΝΚΛΩ, αλλά και της επιπλοποιίας «Σταύρος Νεονάκης», δηλαδή τριών εταιρειών που έχουν αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα τους, αν και πλέον ανήκουν στο παρελθόν.

Η μονάδα της Τρικολάν

Η ΕΝΚΛΩ της οικογένειας Λαναρά αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα κραταιών ομίλων που σημάδεψαν τον κλάδο τους, εν προκειμένω της κλωστοϋφαντουργίας, αλλά στη συνέχεια κατέρρευσαν με τις συνέπειες να φτάνουν μέχρι σήμερα.

Έτσι, εκτός από όσες μονάδες έχουν ήδη βγει στο σφυρί, για τις 6 Ιουνίου έχει οριστεί επαναληπτικός πλειστηριασμός και για εκείνη της «Τρικολάν» στη Νάουσα. Η τελευταία άγονη προσπάθεια έγινε στις 9 Μαΐου, με επισπεύδουσα την σύνδικο πτώχευσης και τιμή πρώτης προσφοράς στα 1.304.000 ευρώ. Για τις 6 Ιουνίου η τιμή εκκίνησης έχει υποχωρήσει στα ¾ της μέσης τιμής των εκτιμήσεων των πιστοποιημένων εκτιμητών, δηλαδή στις 978.000 ευρώ.

Το βιομηχανικό συγκρότημα βρίσκεται στην συμβολή των οδών Αγίου Νικολάου και Κυριακίδη, εντός της Ηρωικής πόλης της Νάουσας.
Όπως αναφέρεται στις σχετικές εκθέσεις, το συνολικό ακίνητο αναπτύσσεται σε οικόπεδο 9851,90 τ.μ. και αποτελείται από ένα κεντρικό χώρο, κατασκευής του 1923 και από διάφορα ανεξάρτητα κτίσματα βοηθητικής χρήσης τα οποία έχουν ανεγερθεί σε μεταγενέστερες χρονικές περιόδους για την υποστήριξη της κεντρικής λειτουργίας της επιχείρησης. Συνολικά στο οικόπεδο έχουν κατασκευασθεί δέκα κτήρια.

Το συγκρότημα έχει εγκαταλειφθεί από το 2012 και παρουσιάζει σημαντικά προβλήματα όσον αφορά την συντήρηση του.

Το κεντρικό κτήριο αποτελείται από υπόγειο αποθηκευτικό χώρο, ισόγειο και 1ο βιομηχανοστάσιο ενώ σε συνέχεια του βιομηχανοστασίου και προς την πλευρά της οδού Αγίου Νικολάου υπάρχουν χώροι γραφείων και μία κατοικία.

Στους χώρους του βιομηχανοστασίου βρίσκονταν τα μηχανήματα που επεξεργάζονταν την πρώτη ύλη. Αποτελείται από σκελετό εξ’ οπλισμένου σκυροδέματος με περιμετρικές μόνο τοιχοποιίες οπτοπλινθοδομής στους βιομηχανικούς χώρους και λιθοδομής στα γραφεία και στην κατοικία, επιχρισμένες εσωτερικά. Η οροφή είναι από οπλισμένο σκυρόδεμα προστατευμένη από ξύλινη στέγη με κεραμίδια.

Από το 2002 το συγκεκριμένο διώροφο ξυλεπίστεγο βιομηχανικό κτήριο του 1923, έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο με βαθμό προστασίας Β’, καθώς οι όψεις του έχουν νεοκλασικά στοιχεία που το καθιστούν εξαιρετικά ενδιαφέρον, ενώ θεωρείται χαρακτηριστικό δείγμα της βιομηχανικής ακμής της πόλης. Σημειώνεται ότι τα κτήρια, συγκροτήματα ή ζώνες με βαθμό προστασίας Β’ διατηρούν τα κελύφη και τα περιγράμματά τους είτε σε κάτοψη είτε σε όψη. Επιτρέπονται οι εσωτερικές επεμβάσεις και μετατροπές χωρίς να αλλοιώνεται το κέλυφος και κυρίως οι όψεις επί κοινοχρήστων χώρων.

Με βάση τους ισχύοντες όρους δόμησης, την δυνατότητα αξιοποίησης και τις εμπορικές αξίες των ακινήτων στην περιοχή, θεωρείται αδύνατη η επαναλειτουργία του ακινήτου με την πρότερη χρήση του. Περαιτέρω σημειώνεται ότι η μέγιστη επιτρεπόμενη δόμηση είναι 11822,28 τ.μ., με κάλυψη 60%. Αφαιρουμένης της δομημένης επιφάνειας των διατηρητέων κτιριακών τμημάτων που είναι 6611,94 τ.μ. και της καλυπτόμενης επιφάνειάς τους που είναι 2830,92 τ.μ., η δυνάμενη να υλοποιηθεί μέγιστη νέα δόμηση είναι 5210,34 τ.μ. και νέα κάλυψη 3080,22 τ.μ. Στο πλαίσιο αυτό, προτείνεται το σενάριο της κατακόρυφης ανάπτυξης διώροφης οικοδομής οριζόντιων ιδιοκτησιών με διαμερίσματα, έκαστος των οποίων θα είναι επιφάνειας 2605,17τ.μ.

Η Ελφίκο με νέα τιμή

Για τις 18 Ιουνίου έχει οριστεί επαναληπτικός πλειστηριασμός για ένα ακόμη ιστορικό όνομα, την Ελφίκο, το εργοστάσιο της οποίας παραμένει στα αζήτητα.
Το πρώτο σφυρί για το ακίνητο της κραταιάς κάποτε εταιρείας των οικογενειών Κουκουλία και Ουραηλίδη, χτύπησε στις 15 Νοεμβρίου 2023, με τιμή πρώτης προσφοράς 2.369.000 ευρώ, αλλά ήταν… άσφαιρο ελλείψει πλειοδοτών. Το δεύτερο, μια εβδομάδα αργότερα, στις 22 Νοεμβρίου 2023, ανεστάλη λόγω αποχής των συμβολαιογράφων. Το τρίτο χτύπησε στις 28 Ιουνίου, αλλά και πάλι χωρίς αποτέλεσμα. Ακολούθησαν άλλοι δύο άγονοι πλειστηριασμοί τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο του 2024, όταν πλέον η τιμή εκκίνησης είχε υποχωρήσει στα 1.895.200 ευρώ.

Στις 17 Ιανουαρίου 2025 ακολούθησε ένας ακόμη άγονος πλειστηριασμός με τον πήχη στα 1.539.850 ευρώ, ενώ για τις 18 Ιουνίου το τίμημα έχει μειωθεί περαιτέρω στα 1.302.950 ευρώ, δηλαδή σχεδόν κατά 1 εκατ. ευρώ σε σχέση με το αρχικό.

Στο σφυρί θα βγει ένα εργοστάσιο επεξεργασίας υφασμάτων στη θέση «Παληάμπελα», στο 62ο χλμ της Ε.Ο. Αθηνών – Λαμίας, επί της Δημοτικής Κοινότητας Σχηματαρίου του Δήμου Τανάγρας Βοιωτίας.Το βαφείο – φινιριστήριο είναι εγκατεστημένο σε μια έκταση συνολικής επιφάνειας 38.643,64 τ.μ., που προέρχεται από τη συνένωση 17 όμορων αγροτεμαχίων. Οι εγκαταστάσεις περιλαμβάνουν κύριο κτιριακό όγκο βιομηχανικών αιθουσών και χώρο γραφείων, υπόστεγα αποθήκευσης και βιολογικό καθαρισμό. Η έκταση είναι περιφραγμένη τμηματικά, εξαιρώντας έκταση επιφάνειας 2.419 τ.μ., η οποία είναι ανεξάρτητης πρόσβασης εξωτερικά, και χρησιμοποιείται ως υπαίθριος χώρος στάθμευσης βαρέων οχημάτων.

Η συνολική επιφάνεια κάλυψης των κτηρίων είναι περίπου 9.578 τ.μ., και 2.830 τ.μ είναι οι επιφάνειες των ορόφων. Περίπου 400 τ.μ. είναι οι χώροι γραφείων. Τα κτήρια έχουν ανεγερθεί με μια σειρά αδειών από το 1969 έως το 2006 και είναι συμβατικής κατασκευής (φέροντας οργανισμός σκυροδέματος με πλαγιοκάλυψη από προκατασκευασμένα στοιχεία αποσπασματικά, ενώ η επικάλυψη είναι από μεταλλικές διατομές που στηρίζουν κυματοειδείς λαμαρίνες).

Τοπικά, έχουν τοποθετηθεί ανομοιογενή υλικά, δίνοντας την αίσθηση των άστατων επεμβάσεων, ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες. Η κατασκευή είναι περατωμένη, λειτουργική, χωρίς όμως αντικείμενο και ηλεκτρομηχανολογικό εξοπλισμό παραγωγής.

Το ακίνητο γενικά αναπτύσσεται σε δύο επίπεδα. Στο δυτικό τμήμα του είναι διώροφο, στο κεντρικό τμήμα ισόγειο και υπόγειο, ενώ το ανατολικό αποτελείται από τρία επίπεδα (υπόγειο, ισόγειο και Α’ όροφος, όπου βρίσκονται τα γραφεία του συγκροτήματος). Κατά την αυτοψία διαπιστώθηκε ότι η επιχείρηση έχει αναστείλει τη δραστηριότητά της για αρκετό χρονικό διάστημα, ενώ το εργοστάσιο εμφανίζει έντονα στοιχεία εγκατάλειψης…

Η Ελφίκο υπήρξε ένα από τα πιο γνωστά ονόματα στο χώρο των φινιριστηρίων και της επεξεργασίας υφασμάτων. Εδώ και πάνω από μια δεκαετία, ωστόσο, κατέβασε ρολά και βρίσκεται σε διαδικασία εκκαθάρισης.

Η εταιρεία ξεκίνησε ως «Αφοι Κουκουλία Α.Ε.Ε.» και δύο χρόνια μετά μετονομάστηκε σε Ελφίκο Α.Ε. Δραστηριοποιήθηκε αρχικά στην παραγωγή και επεξεργασία βαμβακερών και συνθετικών υφασμάτων, ενώ το 1976 επέκτεινε τη δραστηριότητά της στον τομέα βαφής και εξευγενισμού των υφασμάτων, εξελισσόμενη σε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες του ελληνικού κλάδου κλωστοϋφαντουργίας.

Επί σειρά ετών ήταν εισηγμένη και στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Στην πορεία εισήλθε μετοχικά στην επιχείρηση και η οικογένεια Ουραηλίδη μέσω της Λανακάμ.

Παρά τη μακρά παρουσία της στο ΧΑ, ακόμη και την περίοδο της χρηματιστηριακής φούσκας του 1999 οι βασικοί της μέτοχοι ακολούθησαν συντηρητική γραμμή και δεν επεδίωξαν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, παρότι εκείνη την εποχή η Ελφίκο ανήκε στα δυνατά ονόματα της αγοράς πετυχαίνοντας σημαντική κερδοφορία.

Στην πορεία έγιναν σημαντικές επενδύσεις ιδιαίτερα προς την κατεύθυνση της εξοικονόμησης του ενεργειακού κόστους, ενώ υπήρξε στροφή προς την παραγωγή επώνυμου ενδύματος.
Όλα αυτά μέχρι την έναρξη της οικονομικής κρίσης που επέφερε καταλυτικό πλήγμα στην αγορά ένδυσης. Έτσι από το 2009 και μετά η εταιρεία εισήλθε σε δίνη οικονομικών προβλημάτων.
Το 2012 η μετοχή της διαγράφηκε από το Χρηματιστήριο και έναν χρόνο αργότερα, στις 21 Μαΐου 2013, η έκτακτη Γενική Συνέλευση αποφάσισε ομόφωνα τη λύση και εκκαθάριση της εταιρείας, διαδικασία η οποία διαρκεί μέχρι σήμερα.

Τα έπιπλα της «Σταύρος Νεονάκης»

Σχεδόν έναν μήνα αργότερα, στις 17 Ιουλίου, έχει οριστεί το επαναληπτικό σφυρί σε βάρος της «Σταύρος Νεονάκης Αρχιτεκτονική στο Ελληνικό Έπιπλο Α.Ε.» για το εργοστάσιο στη Μεταμόρφωση όπου έχει γραφτεί σημαντικό κομμάτι της ιστορίας του σύγχρονου επώνυμου ελληνικού επίπλου.

Ο αρχικός πλειστηριασμός ήταν για τις 11 Απριλίου 2025 με επισπεύδουσα την σύνδικο πτώχευσης και με τιμή πρώτης προσφοράς 1.525.000 ευρώ, ενώ για τον επαναληπτικό η τιμή έχει υποχωρήσει στα 1.115.000 ευρώ.

Πρόκειται για γήπεδο εμβαδού 6.686,18 τ.μ., που βρίσκεται στην κτηματική περιφέρεια της Κοινότητας Μεταμορφώσεως Αττικής, στη θέση «Κοντιτο» ή «Σωρός» ή «Ρέμα Κοτι» του Δήμου Μεταμόρφωσης.

Η παραπάνω έκταση περιήλθε στην εταιρεία «Νεονάκης-Καντιώτης» κατά μέρος 4.400 τ.μ. το 1972, ενώ κατά τα υπόλοιπα μέρη το 1976 και το 1977.

Το γήπεδο είναι περιφραγμένο με τοιχίο από προκατασκευασμένα στοιχεία σκυροδέματος και διαθέτει μεταλλικές θύρες εισόδου-εξόδου οχημάτων και πεζών.

Επί του γηπέδου έχει ανεγερθεί, δυνάμει οικοδομικής άδειας του 1983, διώροφο κτήριο που χρησιμοποιείτο ως εργοστάσιο επίπλων και αποτελείται από υπόγειο επιφάνειας 2.432 τ.μ., το οποίο περιλαμβάνει αποθήκες και διάφορους χώρους του εργοστασίου και ισόγειο επιφάνειας 2.000 τ.μ., το οποίο στεγάζει χώρους επεξεργασίας και παραγωγής, τους χώρους γραφείων και τους χώρους έκθεσης προϊόντων της εταιρείας.

Κατά την αυτοψία και τις εκθέσεις εκτίμησης, διαπιστώθηκε ότι το κτήριο έχει φέροντα οργανισμό από οπλισμένο σκυρόδεμα, ενώ αναπτύσσεται σε δυο επίπεδα (ισόγειο-υπόγειο) και περιλαμβάνει επίσης τη στάθμη του δώματος. Το επίπεδο του ισογείου είναι υπερυψωμένο σε σχέση με τον περιβάλλοντα χώρο, διαθέτει περιμετρικά πολλαπλά ανοίγματα που εξασφαλίζουν φυσικό φωτισμό και κεντρική είσοδο στο δυτικό τμήμα του, ενώ περιλαμβάνει πρώην χώρους γραφείων, διαδρόμους κυκλοφορίας, έναν χώρο σε ανοικτή διάταξη (open plan), ο οποίος πιθανότατα χρησιμοποιούνταν ως χώρος έκθεσης και κλιμακοστάσια προς το υπόγειο και το δώμα.

Το επίπεδο του υπογείου χωρίζεται σε δυο ανεξάρτητα τμήματα. Το δυτικό τμήμα του υπογείου αποτελείται από μια ενιαία αίθουσα, περιλαμβάνει χώρους παραγωγής και είναι προσβάσιμο από το δυτικό κλιμακοστάσιο του ισογείου. Το ανατολικό τμήμα του υπογείου περιλαμβάνει χώρους αποθήκευσης, παραγωγής και λοιπούς χώρους του εργοστασίου, περιλαμβάνοντας μεταξύ άλλων μια ενιαία αίθουσα, η οποία είναι προσβάσιμη τόσο από το δυτικό κλιμακοστάσιο, όσο και από τον περιβάλλοντα χώρο μέσω ανισόπεδης ράμπας. Τέλος, η στάθμη του δώματος περιλαμβάνει την απόληξη του δυτικού κλιμακοστασίου, ενώ κατά τα λοιπά αποτελεί βατό δώμα (ταράτσα).

Σε ό,τι αφορά την κατάσταση του, σύμφωνα με την έκθεση εκτίμησης, «το ακίνητο βρίσκεται σε κακή κατάσταση συντήρησης, τόσο λόγω της χρόνιας εγκατάλειψης, όσο λόγω και των φθορών που έχει υποστεί ως αποτέλεσμα βανδαλισμών»…

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο Σταύρος Νεονάκης έγραψε με τις δημιουργίες του λαμπρές σελίδες για το ελληνικό έπιπλο. Ήταν εκείνος που μετά την οικογένεια Σαρίδη ανέδειξε το αρχαιοπρεπές ελληνικό χειροποίητο έπιπλο σε όλο τον πλανήτη, και στην πλούσια πορεία του, αναβίωσε στην αυθεντική τους μορφή τα κλασικά αρχαιοελληνικά πρότυπα δημιουργώντας σύγχρονα ελληνικά έπιπλα.

Έτσι, η «ελληνική συλλογή» του, εμπνευσμένη από τη διαχρονική κομψότητα της κλασικής ελληνικής φόρμας και των αναλογιών, με κομμάτια κατασκευασμένα από μασίφ καρυδιά και υφαντά δερμάτινα λουριά, γνώρισε τεράστια επιτυχία, με ορισμένα από αυτά να θεωρούνται συλλεκτικά και να πωλούνται ακόμη και σήμερα σε υψηλές τιμές.

Παρά την αναγνώριση εντός και εκτός συνόρων η επιχείρηση «Σταύρος Νεονάκης Αρχιτεκτονική στο Ελληνικό Έπιπλο», η οποία είχε συσταθεί στις αρχές της δεκαετίας του ’70, βρέθηκε προ ετών και ιδιαίτερα κατά την περίοδο της κρίσης σε οικονομικό αδιέξοδο. Έτσι, στις 12 Μαΐου του 2017 το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών την κήρυξε σε πτώχευση, ορίζοντας ως χρόνο παύσης πληρωμών την 20η Μαΐου 2015.

Διαβάστε ακόμη

Τα 5 SOS για τα τέλη κυκλοφορίας με τον μήνα

ΕΛΒΑΛΧΑΛΚΟΡ: Η ευκαιρία της αμυντικής βιομηχανίας και οι εκτιμήσεις για τις φετινές επιδόσεις

Χάρης Κωνσταντίνου (PRINTEC): Από τα πρώτα POS, σε νέες συμφωνίες και δραστηριότητες (pics)

Για όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις της επικαιρότητας μπορείτε να επισκεφτείτε το Πρώτο Θέμα