Η έγκριση των διαπραγματεύσεων για το συνασπισμό με τη συμμετοχή του SPD άνοιξε οριστικά το δρόμο για ένα μεγάλο συνασπισμό στη Γερμανία. Ωστόσο, η Deutsche Bank, υποστηρίζει ότι η συμφωνία που πρόκειται να υλοποιηθεί κατά τα επόμενα χρόνια κινείται σε λάθος κατεύθυνση. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια σταδιακή αποδόμηση ενός από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της πολιτικής που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη μετατροπή της Γερμανίας από  “μεγάλο ασθενή” της Ευρώπης, στην οικονομική μηχανή κατά την τελευταία δεκαετία.

Η γερμανική τράπεζα θεωρεί ότι η συμφωνία για το μεγάλο συνασπισμό, θα μειώσει τη δυνητική ανάπτυξη με δύο τρόπους: μέσω της μερικής αντιστροφής των επιτυχημένων μεταρρυθμίσεων Hartz, καθώς και μέσω της αύξησης του χάσματος της δημοσιονομικής βιωσιμότητας λόγω των παροχών στις συντάξεις.  Αντί να καταστήσουν τη Γερμανία μια πιο ανταγωνιστική περιοχή για τις επιχειρήσεις και να προετοιμάσουν την κοινωνία για τις δημογραφικές προκλήσεις που ακολουθούν, ο συνασπισμός είναι έτοιμος να εφαρμόσει πολιτικές που θα θεωρηθούν ως σφάλματα κατά τα προσεχή έτη.

Σύμφωνα με την Deutsche Bank, υπάρχουν κι άλλες παραφωνίες . Η δημοσιονομική πολιτική δεν δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην ανάπτυξη. Οι αυξημένες ομοσπονδιακές δαπάνες για την εκπαίδευση, την έρευνα και την ανάπτυξη δεν συνοδεύονται από περικοπές σε λιγότερο χρήσιμες πολιτικές παρεμβάσεις. Επιπλέον, σε περίπτωση απροσδόκητων οικονομικών κραδασμών ή χαμηλών οικονομικών επιδόσεων, ο συνασπισμός θα μπορούσε να εξαναγκαστεί στη μη τήρηση της υπόσχεσης να διατηρήσει σταθερούς τους φορολογικούς συντελεστές.
 
Παράλληλα, η δημογραφική πρόκληση αγνοείται συστηματικά και η κοινωνική και η συνταξιοδοτική πολιτική, ακολουθεί λάθος πορεία, σύμφωνα με την τράπεζα.  Οι νέες κοινωνικές παροχές θα ανεβάσουν τις δαπάνες κατά 40-50 δισ. ευρώ κατά την τρέχουσα θητεία.  Αυτά τα μέτρα στέλνουν λάθος μηνύματα για μια γερασμένη κοινωνία και θα επιβαρύνει άσκοπα το κόστος εργασίας .

Η ευρωπαϊκή πολιτική παραμένει εγκλωβισμένη μεταξύ υπερ-πολύπλοκων κανονιστικών ρυθμίσεων και την έλλειψη βούλησης – όχι μόνο στη Γερμανία – για να ακολουθήσει σύντομα μια πολιτική ένωση. Ακόμα χειρότερα, με την αντιστροφή ορισμένων μεταρρυθμίσεων του 2010, η Γερμανία υπονομεύει την αξιοπιστία της με απαιτητικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σε άλλες χώρες της ευρωζώνης.