Ο βραβευμένος με Νόμπελ Χριστόφορος Πισσαρίδης υπήρξε ένας παθιασμένος υποστηρικτής της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης. Υπό το φως των βλαβερών συνεπειών της κρίσης της Ευρωζώνης, πιστεύει τώρα ότι το ευρώ απαιτεί επείγουσες μεταρρυθμίσεις για να αποκατασταθεί η αξιοπιστία του. Ισχυρίζεται δε, ότι το ενιαίο νόμισμα θα πρέπει είτε να αποσυναρμολογηθεί με μεθοδευμένο τρόπο, ή η κατεύθυνση της οικονομικής πολιτικής θα πρέπει να μεταβληθεί ουσιαστικά για την προώθηση της ανάπτυξης και της απασχόλησης.
Η παρούσα κατάσταση, όπως γράφει στο blog του London School of Economics, είναι αστήρικτη: χρειαζόμαστε κάτι παρόμοιο με τις προσκλήσεις συσπείρωσης των Giscard d’Estaing και Helmut Schmidt για να αποκατασταθεί η αξιοπιστία του ευρώ στις διεθνείς αγορές. Χρειαζόμαστε χαρισματικούς ηγέτες της ΕΕ που θα αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη ότι η Ευρώπη των χωρών της στηρίζει η μια την άλλη. Δυστυχώς, αναφέρει ο Χριστόφορος Πισσαρίδης, δεν βλέπω τίποτε από όλα αυτά να υλοποιείται.
Το ευρώ θα πρέπει είτε να αποσυναρμολογηθεί με μεθοδευμένο τρόπο είτε η ηγεσία της Ευρώπης να κινηθεί ταχύτατα και να κάνει ό, τι είναι απαραίτητο για να δημιουργήσει ένα περιβάλλον φιλικό προς την ανάπτυξη και την απασχόληση. Δε θα πάμε πουθενά αν συνεχίσουμε να βαδίζουμε στο τωρινό μονοπάτι των ad hoc αποφάσεων και των ασυνεπών πολιτικών ελάφρυνσης του χρέους. (Συγκρίνετε, για παράδειγμα, τη Κύπρο και την Ελλάδα, όπου η πηγή του προβλήματος ήταν παρόμοια, αλλά η λύση είναι πολύ διαφορετική). Οι πολιτικές που ακολουθούνται τώρα για τη σταθεροποίηση του ευρώ κοστίζει στην Ευρώπη θέσεις εργασίας και δημιουργούν μια χαμένη γενιά μορφωμένων νέων ανθρώπων. Κι αυτό, γράφει ο Χρ. Πισσαρίδης, δεν είναι ότι οι ιδρυτές είχαν υποσχεθεί.
Για την ανάκαμψη της Ευρώπης, απαιτείται γενναία δράση τόσο στη νομισματική όσο και στη δημοσιονομική πολιτική. Θα μπορούσε κάλλιστα να απαιτηθεί μια επιτόπια αναστροφή από εκείνους που πίστευαν ότι η λιτότητα θα έχει μόνο βραχυπρόθεσμες συνέπειες και είναι πιθανό να κοστίσει ψήφους στις πλούσιες χώρες της βόρειας Ευρώπης. Ο φόβος μου, αναφέρει ο κ. Πισσαρίδης, είναι ότι δεν έχουμε τους ηγέτες της ΕΕ που μπορεί να το πάρουν πάνω τους. Η κ. Μέρκελ και ο κ. Hollande είναι εθνικοί ηγέτες, όχι Ευρωπαίοι ηγέτες. Και οι οικονομικές εκτιμήσεις του κ. Σόιμπλε, όπως για παράδειγμα στην εφημερίδα Financial Times, με κάνει να αναρωτιέμαι αν ποτέ συνειδητοποιήσει ότι η Ευρωζώνη εκτείνεται νότια των Άλπεων.
Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ