«Αυτό δεν το φανταζόταν κανείς», έλεγαν εργαζόμενοι στα εργοστάσια της Ford στην Κολωνία αναφερόμενοι στην έκταση που έλαβε η απεργία του Μαΐου, με αφορμή τις χιλιάδες περικοπές θέσεων εργασίας. Ο γερμανικός Τύπος τόνιζε επανειλημμένα ότι πρόκειται για μία «ιστορική απεργία» για την αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία, ενώ ορισμένα από τα δημοσιεύματα υπογράμμιζαν το «υψηλό κόστος» που είχε η κινητοποίηση για την ίδια την επιχείρηση: Σύμφωνα με δηλώσεις του Μπένγιαμιν Γκρούσκα, επικεφαλής του γενικού συμβουλίου εργαζομένων, η ζημία για τη Ford κυμάνθηκε μεταξύ τριών και πέντε εκατομμυρίων ευρώ, όπως αναφέρει η εφημερίδα Kölner Stadt-Anzeiger.

Οι επιχειρήσεις γιορτάζουν επετείους – οι εργαζόμενοι απεργούν

Οι απεργίες των εργαζομένων, όχι μόνο στη Ford, αλλά και σε άλλες μεγάλες και «ιστορικές» επιχειρήσεις, όπως για παράδειγμα αυτές τις ημέρες στον κλάδο των ασφαλιστικών, συμπίπτουν με τους επετειακούς εορτασμούς από την ίδρυση ορισμένων εξ αυτών, ενώ οι απεργοί -συνήθως μαζί με το συνδικάτο ver.di.- δίνουν το παρών συχνά, ενημερώνοντας τους πολίτες, και στα κέντρα μεγάλων αστικών κέντρων.

Παράλληλα, αυξάνονται αισθητά και τα γερμανικά δημοσιεύματα το τελευταίο διάστημα, αντανακλώντας και εκείνα ξεκάθαρα το έντονο ενδιαφέρον γύρω από τα εργασιακά αιτήματα και τις κινητοποιήσεις.

Έτσι, προκύπτει το ερώτημα: Πρωτοστατεί όμως, όντως, σήμερα η Γερμανία στους εργατικούς αγώνες; Μάλλον όχι. Η δημόσια συζήτηση σχετικά με τις απεργίες στη χώρα αναζωπυρώνεται τακτικά και σίγουρα όταν κομβικοί κλάδοι που επηρεάζουν τις μετακινήσεις (ειδικά την περίοδο των διακοπών) ή την φύλαξη των παιδιών. Ορισμένοι πολιτικοί δεν χάνουν την ευκαιρία να ζητήσουν περιορισμούς στο δικαίωμα της απεργίας, επικαλούμενοι κινδύνους για την οικονομία.

Ωστόσο, η πρόσφατη έκθεση του ιδρύματος Χανς Μπέκλερ (Hans-Böckler-Stiftung), του επίσημου συνδικαλιστικού ιδρύματος της Γερμανικής Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (DGB) αντικρούει αυτούς τους ισχυρισμούς.

Ο μέσος Γερμανός απεργεί 10 λεπτά ετησίως

Η έρευνα διαπιστώνει μεν μια σχετική αύξηση των απεργιών από το 2022 (σ.σ. τη χρονιά δηλαδή που ξέσπασε ο πόλεμος στην Ουκρανία και εκτοξεύτηκαν στα ύψη ο πληθωρισμός και οι τιμές της ενέργειας). Ωστόσο, η έκθεση επισημαίνει ότι οι κινητοποιήσεις εξακολουθούν να διεξάγονται σχεδόν αποκλειστικά στο πλαίσιο συλλογικών διαπραγματεύσεων, ενώ σε καμία περίπτωση δεν προκαλούν κάποια ουσιαστική αναταραχή του συστήματος.

Διαβάστε τη συνέχεια στην DW