Του Διαμαντή Σεϊτανίδη

Η Ευρωπαϊκή Ένωση απέρριψε χθες το σχέδιο του ιταλικού προϋπολογισμού για την επόμενη χρονιά, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά. Ως λόγοι της απόρριψης παρουσιάστηκαν η μη συμμόρφωση των προβλέψεων του ιταλικού προϋπολογισμού με τις ευρωπαϊκές αποφάσεις. Το προφανές, δηλαδή. Αυτό, παρατηρούν παράγοντες που ασχολούνται συστηματικά με τα ευρωπαϊκά θέματα, οδηγεί σε ένα συμπέρασμα κι ένα ερώτημα. Το συμπέρασμα είναι ότι η Ρώμη, που προφανώς γνωρίζει τα όρια τα οποία έχει θέσει η Ευρώπη, γνώριζε ότι ο προϋπολογισμός που κατέθεσε, θα απορρίπτονταν. Γνώριζε, δηλαδή, ότι θα είχε αυτή τη “θλιβερή πρωτιά” στην ευρωπαϊκή ιστορία θα ανέφερε το όνομα της Ιταλίας. Και το συνακόλουθο ερώτημα είναι “τότε, γιατί τον κατέθεσε;”

Αλλά το πράγμα δεν τελειώνει εκεί. Χθες ο ίδιος ο Ματέο Σαλβίνι επανήλθε με εμπρηστικές δηλώσεις, διαβεβαιώνοντας ότι η χώρα του δεν πρόκειται να αλλάξει τον προϋπολογισμό της, παρά την εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης απόρριψή του. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και οι δηλώσεις του ντι Μάιο. Οι επικεφαλής των δυο αντισυστημικών κομμάτων που συγκυβερνούν την Ιταλία, του Κινήματος των Πέντε Αστέρων και της Λέγκας του Βορρά, τραβούν το σκοινί, αν κι εκ των προτέρων γνώριζαν ότι με την συμπεριφορά τους, το τεντώνουν επικίνδυνα. Προκαλούν τις σχέσεις τους με τις Βρυξέλλες, δημιουργούν μια ακόμα εστία έντασης στις αγορές, συμβάλλουν στην γενικότερη αστάθεια. Γιατί όλα αυτά;

Οι εκτιμήσεις παραγόντων που παρακολουθούν τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, συγκλίνουν στο ότι τα κυβερνώντα αντισυστημικά κόμματα στην Ιταλία θεωρούν ότι η ανάδειξη των αντιθέσεων που έχουν με το αποκαλούμενο “ευρωπαϊκό κατεστημένο” τους δίνει πολιτική ώθηση ενόψει της εκλογικής αναμέτρησης του προσεχούς Μαΐου για το νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Και μάλιστα είναι πεπεισμένα ότι αυτή η εν πολλοίς τεχνητή ένταση, όχι μόνο φουσκώνει τα δικά τους εκλογικά πανιά, αλλά δημιουργεί ευρύτερα ευνοϊκές συνθήκες για τα αντισυστημικά κόμματα ολόκληρης της Ευρώπης.

Με άλλα λόγια, η διαφορά Βρυξελλών- Ρώμης περί τον ιταλικό προϋπολογισμό είναι κυρίως και πρωτίστως εκλογική, δευτερευόντως πολιτική και ανεπαισθήτως οικονομική. Πέντε Αστέρια και Λέγκα του Βορρά “κτίζουν” στις συνειδήσεις των Ευρωπαίων πολιτών την εικόνα της “αντίστασης” στο ιερατείο των Βρυξελλών, κι αναμένουν να εισπράξουν το αποτέλεσμα αυτής της επιλογής τους, στις ευρωπαϊκές κάλπες του Μαΐου.

Αυτό, με τη σειρά του, δημιουργεί δευτερογενώς κρίσιμες καταστάσεις: Αίφνης, όπως παρατηρούν οι ίδιες πηγές, πόσο θα κρατήσει και πόσο θα κοστίσει η “ιταλική περιπέτεια” στην πτώση των αγορών; Πόσο εύκολο μπορεί να αποδειχθεί το μονίμως τεντωμένο σκοινί, κάποια στιγμή να σπάσει και ποιες θα είναι τότε οι συνέπειες για την Ιταλία και την Ευρώπη;

Σε όλο αυτό το περιβάλλον αστάθειας, μια είναι η παράμετρος σταθερότητας, στην οποία συγκλίνουν και ποντάρουν οι Βρυξέλλες: Ο υπουργός των Οικονομικών Τζοβάνι Τρία. Ο άνθρωπος που εκ φύσεως κι εκ θέσεως θα κληθεί στις επόμενες εβδομάδες να γεφυρώσει το χάσμα το οποίο άνοιξαν με τις Βρυξέλλες οι Σαλβίνι και ντι Μάιο, προσβλέποντας σε εκλογικά οφέλη κι αδιαφορώντας για την πολυεπίπεδη ζημία που προξενούν. «Όσο ο Τρία είναι στη θέση του και ασκεί τα καθήκοντά του, υπάρχει ελπίδα σωτηρίας της “παρτίδας”. Εάν για οποιονδήποτε λόγο εγκαταλείψει, τότε οι εξελίξεις θα είναι απρόβλεπτες», έλεγαν στο newmoney οι ίδιες πηγές.