Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν μοιάζει ενθουσιασμένη, όταν μιλάει για τον «επανεξοπλισμό» της Ευρώπης. Οι δημοσκοπήσεις φαίνεται να της δίνουν δίκιο. Οι Ευρωπαίοι πολίτες, αφού βομβαρδίζονται από τους ηγέτες τους με πολεμικά ανακοινωθέντα και προειδοποιήσεις για την απειλή που είναι προ των πυλών, δείχνουν να εγκρίνουν τις εξαγγελίες. Οι φόβοι για τα δανεικά, που θα επιβαρύνουν τις επόμενες γενιές, δεν έχουν πια θέση στον δημόσιο διάλογο. Ούτε οι μεγαλοστομίες άλλων δεκαετιών για την «soft power», την Ευρώπη ως ήπια δύναμη που κερδίζει κύρος και αναγνώριση χάρη στην προσήλωσή της στην ειρήνη και στην ευημερία των πολιτών της, δομημένη πάνω σε ένα σθεναρό κοινωνικό κράτος-υπόδειγμα.

Το σύνθημα του Σαρλ ντε Γκωλ, που υιοθέτησε ο Κόνραντ Άντεναουερ και χρησιμοποίησε αργότερα και ο Γκορμπατσόφ στα χρόνια της Περεστρόικα, για μια Ευρώπη της ειρήνης και της συμφιλίωσης «από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια» φαντάζει ξεπερασμένη φαντασίωση κάποιων αφελών ρομαντικών.

Το πλάνο τώρα, ασαφές ακόμη στις λεπτομέρειές του και έωλο σε σχέση με το χρόνο υλοποίησής του, προβλέπει πυραύλους, άρματα μάχης, αεροδρόμια, συστοιχίες αντιαρματικών και στρατόπεδα από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια.

Μέχρι και η Γερμανία που επιβίωσε επί δεκαετίες άοπλη, ακόμη και στις πιο «θερμές» περιόδους του ψυχρού πολέμου έχει καταληφθεί πλέον από μια εμμονή να βλέπει τον εαυτό της γυμνό και απειλούμενο. Και δηλώνει αποφασισμένη να εξοπλιστεί. Με όποιο κόστος.

Διαβάστε περισσότερα στη DW