Η αυτοκτονία ενός γνωστού επιχειρηματία ζωντανά σε τηλεοπτική εκπομπή ταράζει τα νερά της κοινής γνώμης, ενώ οι πολιτικοί δεν αντιδρούν. Οι δημόσιες αυτοκτονίες, όμως, συνεχίζονται κι έτσι ο αστυνόμος Χαρίτος καλείται να βρει το νήμα που τις συνδέει προσπαθώντας παράλληλα να αντιμετωπίσει στο εσωτερικό του Τμήματος Ανθρωποκτονιών αυτούς που εποφθαλμιούν τη θέση του. Η ως άνω περιγραφή αφορά το βιβλίο του Πέτρου Μάρκαρη «Ο Τσε αυτοκτόνησε».

Η ιστορία εξελίσσεται στην Αθήνα των Ολυμπιακών Αγώνων, των αναπτυξιακών προγραμμάτων, των οικονομικών σκανδάλων, του ρατσισμού και της ωμής βίας. Το βιβλίο δεν μου ήρθε στον νου επειδή βρήκα κάποιες αντιστοιχήσεις με τα όσα συμβαίνουν σήμερα στον πολιτικό και τον δημόσιο βίο, μπορεί και να υπάρχουν, αλλά λόγω του τίτλου. Και πιο συγκεκριμένα: Αν στη θέση του Τσε βάλετε τη λέξη «ΣΥΡΙΖΑ», θα μπορέσετε να καταλάβετε τα όσα διαδραματίζονται στην Κουμουνδούρου μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από βουλευτής.

Η απόφαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ να δηλώσει υποταγή -και μάλιστα άνευ όρων- στον Τσίπρα ισοδυναμεί πράγματι με αυτοκτονία. Εφεξής, το κόμμα του οποίου προΐσταται ο Σωκράτης Φάμελλος -και μέχρι να ανακοινώσει ο πρώην πρωθυπουργός την απόφασή του για την ίδρυση νέου πολιτικού φορέα- θα λειτουργεί όπως οι πτωχευμένες εταιρείες που βρίσκονται σε καθεστώς εκκαθάρισης.

Το πρόβλημα είναι τι θα πράξουν οι βουλευτές και τα στελέχη της Κουμουνδούρου αν ο Τσίπρας δεν προχωρήσει, τελικά, σε ίδρυση κόμματος. Θα περιφέρουν το σαρκίο τους στις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα εκλιπαρώντας τον για μια γρήγορη απάντηση; Οταν τους ρωτάνε οι δημοσιογράφοι, οι πολιτικοί των άλλων κομμάτων, οι ψηφοφόροι τους τι θα κάνουν στην πορεία προς τις κάλπες, ποιοι είναι οι στόχοι τους, το εκλογικό τους στοίχημα, τι θα λένε; «Περιμένουμε τον Τσίπρα»;

Ο ΣΥΡΙΖΑ με την απόφαση της Πολιτικής του Γραμματείας ουσιαστικά παύει να υφίσταται ως κόμμα και μετατρέπεται σε συνιστώσα ενός οιονεί κόμματος, του κόμματος Τσίπρα, το οποίο δεν έχει ιδρυθεί και είναι άγνωστο, για ορισμένους και αμφίβολο, αν και πότε θα ιδρυθεί. Αν ο Φάμελλος και οι σύντροφοί του δεν έχουν λάβει διαβεβαιώσεις, και μάλιστα ισχυρές, από τον Αλέξη ότι αναλαμβάνει άμεσα την πρωτοβουλία ίδρυσης νέου πολιτικού φορέα της Κεντροαριστεράς, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει σε πολύ σκοτεινό τούνελ και το αδιέξοδό του θα καταγράφεται με μείωση των ποσοστών του στις δημοσκοπήσεις, όσο το «κόμμα Τσίπρα» καθυστερεί να αναρτηθεί στη μαρκίζα του κομματικού συστήματος.

Για παράδειγμα, αν ο Τσίπρας ανακοινώσει την ίδρυση κόμματος, ας πούμε τον Ιούλιο, τι θα κάνουν μέχρι τότε οι βουλευτές και τα στελέχη της Κουμουνδούρου; Θα λειτουργούν στο ρελαντί περιμένοντας το αφεντικό; Πώς θα μπορέσουν εφεξής να είναι πιστευτοί αν λένε ότι «εμείς συνεχίζουμε ανεξάρτητα από το τι θα αποφασίσει ο Αλέξης»; Η Πολιτική Γραμματεία άλλο αποφάσισε: Περιμένουμε τον Τσίπρα, είπαν, και θέτουμε τον ΣΥΡΙΖΑ στην υπηρεσία του.

Κατά ορισμένους, η απόφαση του Φάμελλου και των συντρόφων του δεν βοηθάει πάντως τον Αλέξη, αφού ουσιαστικά διαλύει το rebranding του. Προσπάθησε πολύ για να απεξαρτηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ και να δώσει την εντύπωση ότι ξεκινά κάτι καινούριο. Κάτι που δεν θα περιλαμβάνει «σημαδεμένους» συντρόφους του από το παρελθόν, δεν θα κινείται στον χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά στη μεταρρυθμιστική σοσιαλδημοκρατία, σε επίπεδο προγράμματος και εθνικών προτεραιοτήτων θα λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψιν του τα θέματα του πατριωτισμού και της μετανάστευσης και δεν θα εξαντλείται η ρητορική του στα δικαιώματα, στις μειονότητες και τον «κοσμοπολιτισμό της μεγάλης εικόνας».

Διαβάστε περισσότερα στο protothema.gr