Θετικά αποτιμάται η παρουσία του Έλληνα Πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη στη «Διεθνή Διάσκεψη για τη Λιβύη» που πραγματοποιήθηκε χθες στο Παρίσι, συγκεντρώνοντας τις κορυφές της διεθνούς οργάνωσης.

Η επόμενη μέρα στη βορειοαφρικανική χώρα αποτέλεσε το κύριο αντικείμενο της Διεθνούς Διάσκεψης, σε μια προσπάθεια ομαλής μετάβασής της σε συνθήκες ειρήνευσης και προόδου, με την Ελλάδα να συμμετέχει για πρώτη φορά σε ένα τόσο υψηλού επιπέδου γεωπολιτικό γεγονός, με επίκεντρο τη γειτονική χώρα.

Το γεωγραφικό κριτήριο, δηλαδή η μικρή απόσταση που χωρίζει τη Λιβύη από την Ελλάδα (προς το βορρά), την Ιταλία και την Μάλτα, σε σχέση με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες στη χθεσινή Διάσκεψη, δεν συνιστά το μοναδικό κίνητρο πρόσκλησης της Αθήνας, αλλά ίσως και το δευτερεύον, καθώς η Ελλάδα αποκτά έντονο βηματισμό περιφερειακού παίκτη στην περιοχή, ιδίως μετά το μπαράζ διμερών συμφωνιών της, όπως με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ.

Τέσσερα κέρδη

Η αναγνώριση του περιφερειακού ρόλου της Ελλάδας ως παράγοντα σταθερότητας και ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο είναι αναμφίβολα ένα μεγάλο κεκτημένο για το διπλωματικό κεφάλαιο της χώρας σε μια εποχή, μάλιστα, μεγάλων γεωπολιτικών ανακατατάξεων, αλλά δεν αποτελεί το μόνο κέρδος για την Αθήνα από το χθεσινό παρόν του Έλληνα Πρωθυπουργού στη -γαλλικής έμπνευσης- διεθνή διοργάνωση.

Αντίθετα, σχεδόν εκκωφαντική υπήρξε η διαφοροποίηση της Τουρκίας ως η μόνη χώρα που εξέφρασε τελικά ενστάσεις αναφορικά με το ζήτημα της απόσυρσης ξένων στρατευμάτων από τη Λιβύη.

«Χωρίς καθυστέρηση»

«Υπάρχουν ακόμη κάποιες επιφυλάξεις στην τουρκική πλευρά αλλά η ρωσική πλευρά αναγνώρισε ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει με αμοιβαίο τρόπο» γνωστοποίησε σχετικά η Γερμανίδα Καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ, αποτυπώνοντας δημόσια τη ροπή της Άγκυρας προς τη διεθνή απομόνωση. Ακόμη πιο επιτακτικά διατύπωσε το αίτημα απόσυρσης των τουρκικών στρατευμάτων ο Γάλλος Πρόεδρος -και οικοδεσπότης-, Εμανουέλ Μακρόν, καλώντας αμφότερες Τουρκία και Ρωσία να «αποσύρουν χωρίς καθυστέρηση τους μισθοφόρους και τις στρατιωτικές τους δυνάμεις, η παρουσία των οποίων απειλεί τη σταθερότητα και την ασφάλεια της χώρας και ολόκληρης της περιοχής».

Με δεδομένο ακόμη πως ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απέβλεπε στρατηγικά στην παγίωση της στρατιωτικής παρουσίας της χώρας του στην ευρύτερη περιοχή, προκειμένου να αποκτήσει την πρωτοβουλία κινήσεων στην νέα κατάσταση που διαμορφώνεται στη Λιβύη, η σαφής αναφορά στο Κείμενο των Συμπερασμάτων (με ελληνική ενθάρρυνση και υποστήριξη και άλλων χωρών) για την «άμεση ανάπτυξη χρονοδιαγραμμάτων» απόσυρσης των ξένων (εκ των οποίων και τουρκικών) δυνάμεων, ερμηνεύεται ως κακός οιωνός για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της Τουρκίας στο άμεσο μέλλον. Τη στιγμή, μάλιστα, που οι προθέσεις της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας αποτυπώθηκαν από νωρίς και πάνω στο ψευδεπίγραφο Τουρκο-λιβυκό σύμφωνο, με το οποίο η Άγκυρα απέβλεπε στην επιβολή ενός αυθαίρετου status quo, παραβιάζοντας την ελληνική ΑΟΖ.

Τρίτον, το κάλεσμα στην Άγκυρα να αποσύρει τις δυνάμεις της από τη Λιβύη δεν έγινε σε κενό ισχύος, ούτε σε μια περιφερειακής εμβέλειας πρωτοβουλία, αλλά με παρούσα την Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Κάμαλα Χάρις, σε μια από τις σπάνιες επισκέψεις της στην Ευρώπη (καθώς είναι επιφορτισμένη και με την «ανάκτηση εδάφους» για τις ΗΠΑ στον Ινδο-Ειρηνικό) και μάλιστα λίγους μήνες μετά την οριστική -και όπως φαίνεται αμετάκλητη- αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν.

Διαβάστε τη συνέχεια στο protothema.gr