Όπως τονίζει στην «Ιθάκη» του ο Αλέξης Τσίπρας, η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και τα πρωτοφανή επεισόδια που ακολούθησαν το τραγικό γεγονός το Δεκέμβριο του 2008, λειτούργησαν καθοριστικά για την ανοδική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ εφεξής.

Εκτός των άλλων, δε, μέσα από τις φλόγες των οδοφραγμάτων στο κέντρο της πρωτεύουσας και τις κατηγορίες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποδαυλίζει το μπάχαλο, ο Αλέξης Τσίπρας διέκρινε στο πρόσωπο του Προκόπη Παυλόπουλου, μετέπειτα Προέδρου της Δημοκρατίας, έναν εξέχοντα πολιτικό άνδρα. Με τον οποίον, όπως αποκαλύπτει ο Τσίπρας, βρισκόταν σε καθημερινή επαφή ενόσω η Αθήνα καιγόταν.

Τα σχετικά αποσπάσματα από την «Ιθάκη»:

Όσο περνούσε ο καιρός, ο ΣΥΡΙΖΑ και η δημοσκοπική του εκτίναξη παρέμενε στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης. Κόντευαν σχεδόν δέκα μήνες και η δυναμική αυτή δεν έλεγε να ανακοπεί. Ό,τι δεν κατόρθωσε όμως να πετύχει το τέχνασμα Παπανδρέου στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ με την πρόταση μετεκλογικής συνεργασίας που απορρίφθηκε, το πέτυχε ο Δεκέμβριος και τα συνταρακτικά γεγονότα μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου.

Εκείνα τα γεγονότα χαράχτηκαν ανεξίτηλα στη μνήμη μου. Το απόγευμα της 6ης Δεκεμβρίου 2008 στολίζαμε πρώτη φορά το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο καινούργιο μας σπίτι, στη Γιαννιτσών 40 στην Άνω Κυψέλη, όπου έναν χρόνο νωρίτερα είχαμε αποφασίσει με την Μπέττυ να ζήσουμε μαζί. Ξαφνικά, ένα τηλεφώνημα φίλου, που έπινε το ποτό του τυχαία κάπου στη Βαλτετσίου στα Εξάρχεια, ήρθε να διακόψει την οικογενειακή γαλήνη: «Ένα παιδί 16 χρονών χτυπήθηκε με σφαίρα από αστυνομικό. Στα Εξάρχεια γίνεται χαμός».

Σε λίγα λεπτά η είδηση μεταδόθηκε παντού. Η καταιγίδα δεν άργησε να ξεσπάσει. Από το μπαλκόνι του 6ου ορόφου της Γιαννιτσών φαίνονταν σε διάσπαρτα σημεία του κέντρου της πόλης πυκνοί καπνοί. Οι επόμενες ημέρες ήταν μέρες οργής. Οι αντιδράσεις δεν περιορίστηκαν στον στενό κύκλο των αριστερών και αναρχικών συλλογικοτήτων, αλλά απλώθηκαν σε όλη τη χώρα και ιδίως στη νέα γενιά. Τα σχολεία σταμάτησαν, οι μαθητές και οι γονείς τους βγήκαν στους δρόμους μαζικά όχι πάντα ειρηνικά. Ο θυμός και η διάθεση εκδίκησης για τον άδικο χαμό του Αλέξανδρου κυριάρχησαν.

Αρχικά όλα τα κόμματα επέκριναν την αστυνομική καταστολή. Μόλις όμως οι τηλεοράσεις άρχισαν να εστιάζουν στις εικόνες καταστροφής και βίας, τα πράγματα άλλαξαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που τότε είχε πλέον διαμορφώσει το προφίλ ενός νεανικού, ριζοσπαστικού και ανατρεπτικού κόμματος, δεν ήταν δυνατόν να αποστασιοποιηθεί από τη μαζική παρουσία των νέων στους δρόμους. Και δεν το έκανε.

Διαβάστε περισσότερα στο protothema.gr