Προσωπικές στιγμές, οικογενειακά βιώματα, κομματικές ίντριγκες, διεθνείς επαφές και πολιτικές αντιπαραθέσεις αναβιώνουν στο νέο βιβλίο του πρώην Πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, «Ιθάκη».

Στο πρώτο του συγγραφικό εγχείρημα, ο κ. Τσίπρας μοιράζεται εμπειρίες, σκέψεις, λάθη και μυστικά με το αναγνωστικό κοινό του, για να δρομολογήσει αναβαπτισμένος την «ολική επαναφορά» του στο πολιτικό προσκήνιο, αρχής γενομένης από την παρουσίαση του βιβλίου του, την ερχόμενη Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου.

Τα θεία και τα… περιστέρια

Αν και δηλώνει άθεος, εντούτοις ο πρώην Πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας ξεκινά την αυτοβιογραφία του με ένα… περιστέρι, το οποίο εγκλωβίστηκε τυχαία στο μπαλκόνι του σπιτιού του παραμονές της παραίτησής του από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ. «Βγήκα στο μπαλκόνι, τύλιξα με τις παλάμες μου το αποκαμωμένο πλέον περιστέρι, σήκωσα τα χέρια πάνω από τα όρια του διάφανου τείχους που το εμπόδιζε να πετάξει και το άφησα ελεύθερο στον ουρανό, που μόλις είχε αρχίσει να παίρνει τα ρόδινα χρώματα της αυγής», όπως αφηγείται από τις πρώτες κιόλας γραμμές της «Ιθάκης», λαμβάνοντας το συμβάν ως «σημαδιακό», με όρους μεταφυσικής.

Δεν ήταν αυτό το μοναδικό περιστέρι που τον απασχόλησε συγγραφικά, αφού ο πρώην Πρωθυπουργός δεν παραλείπει και εκείνο που απελευθέρωσε από την παλάμη του, κατά την τελετή του Αγιασμού των Υδάτων στο λιμάνι του Πειραιά το 2015, όπου παρίστατο ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, κ.κ. Ιερώνυμος. Ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής εκκλησίας είναι ένα πρόσωπο, για το οποίο ο κ. Τσίπρας μιλά ιδιαίτερα εγκάρδια στο βιβλίο του, παρατηρώντας ότι «με τον Αρχιεπίσκοπο διατηρούσα από καιρό μια θερμή σχέση, σεβασμού από μέρους μου και πιστεύω αλληλοεκτίμησης». Μάλιστα, ο πρώην Πρωθυπουργός τον είχε επισκεφθεί «αρκετές φορές τόσο στην Πλάκα όσο και στο ησυχαστήριό του στη Βοιωτία, κοντά στα Άσπρα Σπίτια», πριν την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, το 2015.

Έπαινοι και ψόγοι

Με εξίσου επαινετικό τρόπο αναφέρεται ο Αλέξης Τσίπρας στον πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο. Γυρνώντας πίσω στις ημέρες του Δεκέμβρη του 2008 μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, «τότε άρχισε να διαμορφώνεται ανάμεσά μας μια σχέση ειλικρινείας, αμοιβαίας εκτίμησης και ουσιαστικής επικοινωνίας, μια σχέση που με τον καιρό, έμελλε να παίξει καθοριστικό ρόλο στην απόφασή μου να τον προτείνω για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας», σημειώνει. Με θέρμη μνημονεύει και τον σημερινό Πρόεδρο της Βουλής, Νικήτα Κακλαμάνη, ανακαλώντας μνήμες από τα χρόνια της εκλογής του στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας. Όπως λέει ο κ. Τσίπρας, «η αλήθεια είναι ότι μάλλον έκανα τη ζωή του Δημάρχου Νικήτα Κακλαμάνη δυσκολότερη. Οι συγκρούσεις μας ήταν ζωηρές, έντονες και καθόλου σπάνιες. Παρ’ όλα αυτά, σε ανθρώπινο επίπεδο, καταφέραμε να κρατήσουμε μια σχέση αμοιβαίου σεβασμού και, τελικά, ειλικρινούς συμπάθειας».

Καταγραφικά και χωρίς αξιολογικές κρίσεις ο πρώην Πρωθυπουργός αναφέρεται και στον σημερινό Υπουργό Ανάπτυξης, Τάκη Θεοδωρικάκο, υπενθυμίζοντας ότι είχε εκλεγεί νέος Γραμματέας στο 5ο Έκτακτο Συνέδριο της ΚΝΕ. Στις πρώτες πολιτικές αναμνήσεις του καταγράφεται πως στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας είχαν εκλεγεί μαζί του ως «δημοτικοί σύμβουλοι της «Ανοιχτής Πόλης» ο Ρήγας Αξελός, η Άννα Φιλίνη και ο Γρηγόρης Ψαριανός», όπως και ότι στις ίδιες αυτοδιοικητικές εκλογές είχε επιλέξει ως κεντρικό του σύνθημα το «Μπαίνουμε στο παιχνίδι»…

Αντίθετα, εμφανίζεται επικριτικός απέναντι σε ηγετικές φυσιογνωμίες της Αριστεράς, όπως η Αλέκα Παπαρήγα. Με αφορμή τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, ο κ. Τσίπρας σχολιάζει πως η Γ.Γραμματέας του ΚΚΕ «υιοθετώντας το κλίμα των περισσότερων ΜΜΕ και της κυβερνητικής γραμμής» τότε «έσπευσε έξω από το Μέγαρο Μαξίμου να επιρρίψει ευθέως τις ευθύνες στον ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζοντας πως ανεχόταν και υποδαύλιζε τους λεγόμενους «μπαχαλάκηδες».

Οι κατά καιρούς ηγεσίες της Αριστεράς, άλλωστε, δεν φαίνεται να ικανοποιούσαν τον προσωπικό πήχη του Αλέξη Τσίπρα που περιγράφει για το Φώτη Κουβέλη ότι «παρά την καλή μας σχέση, όμως, ίσως και εξαιτίας της, άργησα πολύ να συνειδητοποιήσω ότι ήταν έτοιμος για ένα τόσο μεγάλο βήμα όπως αυτό της διάσπασης».

Μάλιστα, «παρά τις όποιες δικαιολογημένες πικρίες του, δεν είχα διανοηθεί ότι ο Φώτης θα αποφάσιζε να αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ» το 2010 συνεχίζει ο κ. Τσίπρας, καταλήγοντας πως «και γι’ αυτήν την εντύπωση ευθύνεται και ο ίδιος, αφού με είχε διαβεβαιώσει πως δεν επιθυμούσε τη διάσπαση και δεν θα την υποστήριζε». Αν και «ο Βούτσης διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο και στη δική μου εμπλοκή με τον Συνασπισμό», όπως λέει, την ίδια ώρα «ακόμη και πολλοί παλιοί σύντροφοι έβρισκαν πλέον νόημα και παρηγοριά στην άνεση του αεριτζίδικου καπιταλισμού» περιγράφει «φωτογραφικά» σχεδόν ο Αλέξης Τσίπρας για την περίοδο του «εκσυγχρονισμού».

Διαβάστε περισσότερα στo protothema.gr